Η χαμένη αξιοπιστία της ελληνικής αγοράς

Σε μια χώρα, όπου η παραοικονομία ανθεί, το φορολογικό περιβάλλον μεταβάλλεται κατά τις ταμειακές ανάγκες του κράτους και οι κανόνες του επιχειρείν είναι ρευστοί, δεν θα έπρεπε να μιλάμε για όρους υγιούς ανταγωνισμού.

Δημοσιεύθηκε: 13 Ιουλίου 2009 - 07:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η χαμένη αξιοπιστία της ελληνικής αγοράς

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα!

Σε μια χώρα, όπου η παραοικονομία γνωρίζει πρωτοφανή άνθηση, το φορολογικό περιβάλλον μεταβάλλεται σχεδόν καθημερινά κατά τις ταμειακές ανάγκες του κράτους και εντέλει οι κανόνες του ίδιου του επιχειρείν είναι δυσδιάκριτοι και ρευστοί, ίσως δεν θα έπρεπε καν να μιλάμε για όρους υγιούς ανταγωνισμού.

Όταν όμως ο ίδιος ο φορέας που έχει επιφορτιστεί από την Πολιτεία για την προάσπισή τους, η Επιτροπή Ανταγωνισμού, εμφανίζεται να αδιαφορεί για την τήρησή τους, τότε ίσως έχει φτάσει η ώρα της παρέμβασης…

Στη διάρκεια των τελευταίων έξι ετών, παρά την ύπαρξη σειράς καταγγελιών εκ μέρους της επιχειρηματικής και βιομηχανικής κοινότητας αλλά και του εμπορικού κόσμου της χώρας, σχετικά με την απουσία συνθηκών ελεύθερου ανταγωνισμού στην ελληνική αγορά ζύθου, η Επιτροπή Ανταγωνισμού επιλέγει να γυρνά το βλέμμα αλλού.

Από το 2003, οπότε η Επιτροπή Ανταγωνισμού κίνησε σε συνέχεια των τότε καταγγελιών διαδικασίες διερεύνησης των συνθηκών λειτουργίας στην ελληνική αγορά μπίρας, έως σήμερα ουδέν έχει συμβεί.

Ούτε πόρισμα, ούτε συμπέρασμα, ούτε φυσικά καταλογισμός ευθυνών σε περίπτωση διαπίστωσης παραβίασης της νομοθεσίας…

Τόνοι εγγράφων, καταθέσεων, υπομνημάτων, καταγγελιών, που έχουν κατατεθεί ενώπιον της Επιτροπής.

Ωστόσο, επί έξι χρόνια η κατάσταση είναι δεδομένη.

Όλοι γνωρίζουν ότι η συγκεκριμένη αγορά βρίσκεται "υπό διερεύνηση", αλλά ουδείς περιμένει -πλέον- ότι θα υπάρξει η οποιαδήποτε θεσμική απάντηση…

Η υπόθεση ίσως αφορά μόνον σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του επιχειρηματικού στίβου, είναι ωστόσο ενδεικτική της συνολικής προσέγγισης των αρμόδιων αρχών για την επίβλεψη της αγοράς και την τήρηση των κανόνων του ανταγωνισμού.

Όταν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι αδιαφορούν, γιατί θα έπρεπε οι υπόλοιποι να είναι συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους έναντι του νόμου;

Όταν οι πλέον θεμελιώδεις αξίες στις οποίες στηρίζεται η λειτουργία της ελληνικής ή οποιασδήποτε οικονομίας στην υφήλιο, ήτοι η ύπαρξη στοιχειωδών όρων ίσης πρόσβασης στην "αγορά", καταπατώνται και ουδείς "αρμόδιος" ενδιαφέρεται, γιατί θα έπρεπε το σύστημα να εξακολουθεί να περιβάλλεται από σεβασμό;

Εντέλει, όταν χάνεται ο σεβασμός, τι άλλο μένει;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.