Εθνος ανάδελφο και οι συνωμόται...

Έχει τρελαθεί ολόκληρος ο πλανήτης και τα βάζει συνέχεια με τους Ελληνες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Δεν βλέπουν οι άνθρωποι τις προσπάθειές μας; Εκατό ημέρες πριν από τους Αγώνες και όλη η Αθήνα είναι ένα εργοτάξιο! Τι άλλο θέλουν;

Δημοσιεύθηκε: 7 Μαΐου 2004 - 09:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Έχει τρελαθεί ολόκληρος ο πλανήτης και τα βάζει συνέχεια με τους Ελληνες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Δεν βλέπουν οι άνθρωποι τις προσπάθειές μας; Εκατό ημέρες πριν από τους Αγώνες και όλη η Αθήνα είναι ένα εργοτάξιο! Τι άλλο θέλουν;

Δεν ξέρουμε αν η υστερία είναι των ξένων που μας επικρίνουν συνεχώς για την ολιγωρία που έχουμε επιδείξει στην ολοκλήρωση των Ολυμπιακών έργων, ή δική μας, καθώς ανακαλύπτουμε παντού διεθνείς συνωμοσίες και κακόπιστους συνεταίρους.

Έχουμε την εντύπωση ότι η λογική του ανάδελφου έθνους αναδεικνύεται και πάλι ακρογωνιαίος λίθος της φιλοσοφικής μας στάσης έναντι των άλλων, γεγονός που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μία ιδιότυπη σχέση αντιπαράθεσης με τον υπόλοιπο κόσμο.

Μήπως τα πράγματα είναι πιο απλά; Γιατί όλος ο υπόλοιπος πλανήτης θα πρέπει να ασπαστεί την παραδοσιακή ελληνική νοοτροπία της ”τελευταίας στιγμής”; Για ποιον λόγο οι άλλοι θα πρέπει να αισθάνονται ασφαλείς, όταν μέσα σε 100 ημέρες προσπαθούμε να καλύψουμε αδυναμίες επτά ετών;

Και γιατί θα πρέπει να είναι επιεικείς απέναντί μας; Μας οφείλουν κάτι και δεν το γνωρίζουν; Εκτός και αν επικαλεστούμε, ως τελευταία άμυνα, για μία ακόμη φορά, το γεγονός ότι εμείς γράφαμε τραγωδίες όταν εκείνοι... βρίσκονταν ακόμη πάνω στα δέντρα! Περί σκέτης τραγωδίας ο λόγος...

Θα πετύχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες; Πρέπει να πετύχουν! Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι θα κλείνουμε τα μάτια μας σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ασφαλώς και υπάρχουν υπερβολές στον Διεθνή Τύπο. Αλλά ας μη παραπονιόμαστε.

Εμείς δώσαμε αυτό το δικαίωμα και ουδείς άλλος. Υπάρχουν δύο κίνδυνοι μπροστά μας. Ο πρώτος είναι εκείνος της πιθανής αποτυχίας ή έστω της μερικής επιτυχίας των Αγώνων. Το κόστος και στις δύο περιπτώσεις θα είναι πολύ μεγάλο και δεν ξέρουμε αν θα μπορέσουμε να το αντέξουμε.

Ο δεύτερος κίνδυνος είναι να διολισθήσουμε ακόμη περισσότερο στη λογική του ”εμείς και όλοι οι άλλοι”. Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να αποδεχτεί τις ευθύνες του έναντι της κοινωνίας είναι περιθωριακός. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για ένα έθνος...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.