ΔΕΚΟ: Αποκρατικοποιήστε τις να τελειώνουμε…

H πλήρης απεμπλοκή του κράτους από την ανάπτυξη οποιασδήποτε επιχειρηματικής δραστηριότητας δεν θα αποτελούσε ικανό λόγο για την περιβόητη -τουλάχιστον μερική- επανίδρυσή του;

ΔΕΚΟ: Αποκρατικοποιήστε τις να τελειώνουμε…
Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα!

Η μακρά παρέλαση μαρτύρων και κατηγορουμένων που παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες στην οδό Ευελπίδων για την υπόθεση της Siemens αποτελεί ενδεχομένως ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα του σαθρού πλαισίου, εντός του οποίου γίνονται οι δημόσιες προμήθειες.

Πρόκειται για ένα πλέγμα ρυπαρών και αλληλοεξυπηρετούμενων συμφερόντων, το οποίο απαντάται κατά κανόνα στις ΔΕΚΟ αλλά και σε κάθε είδους "επιχειρηματική δραστηριότητα", που αναπτύσσεται εκ μέρους του κράτους, κεντρικού ή "τοπικού".

Είναι ένα νοσηρό πλέγμα όπου ανθούν οι πελατειακές σχέσεις μεταξύ εκπροσώπων του κατεστημένου, πολιτικών προσώπων ή μη, και μεσαζόντων, μόνος στόχος των οποίων, κατά γενική πεποίθηση, είναι το παράνομο χρηματικό όφελος.

Το όφελός τους εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος.

Αυτό ακριβώς το λεγόμενο δημόσιο συμφέρον και η απέλπιδα προσπάθεια διαφύλαξής του εμφανίζεται να είναι τελικά το αντικείμενο της όλης άσκησης, αναλώνοντας έτσι πολύτιμες δυνάμεις, οι οποίες θα μπορούσαν ενδεχομένως να κατευθυνθούν για την προώθηση της… ανάπτυξης.

Με λίγα λόγια, πρόκειται για μια διαδικασία αναποτελεσματική. Μια διαδικασία με προαναγγελθέν αποτέλεσμα και συχνά με πενιχρή ουσία…

Εάν ο ΟΤΕ, φερ’ ειπείν, ήταν ιδιωτικός την εποχή όπου γίνονταν οι επίμαχες προμήθειες ψηφιακών, θα είχαμε φαινόμενα όπως αυτό της... παρέλασης στην οδό Ευελπίδων;

Εάν η Siemens είχε απέναντί της μια εταιρία που ως στόχο είχε και αυτή το κέρδος, το λεγόμενο bottom line και το συμφέρον των μετόχων της, θα υπήρχε έδαφος να αναπτυχθούν αντίστοιχα φαινόμενα; Πιθανότατα όχι.

Απατεώνες προφανώς πάντα θα υπάρχουν. Όσο όμως το κράτος συνεχίζει να υποδύεται τον επιχειρηματία και να συντηρεί αυτό το σαθρό υπόβαθρο διαπλοκής, φαινόμενα όπως αυτό της Siemens θα το συνοδεύουν.

Στις μέρες μας, όπου οι απανταχού κοινωνίες προσβλέπουν στον παρεμβατικό χαρακτήρα του Δημοσίου για τη διάσωση του ίδιου του συστήματος από την κρίση που το μαστίζει, οι φωνές πλήρους απεμπλοκής του κράτους από την ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και περιορισμού του σε καθαρά εποπτικό ρόλο ίσως ηχούν παράταιρες.

Πόσες όμως "παρελάσεις" πρέπει να υποστούν οι στυλοβάτες του κράτους, οι φορολογούμενοι, έως ότου απαλλαγούν από τα φαινόμενα αυτά;

Για πόσα χρόνια ακόμη θα υφίστανται τον καθημερινό εμπαιγμό τους από ένα οικοδόμημα που μόνο στόχο έχει τη συντήρηση του εαυτού του;

Η αποδόμηση εξάλλου αυτού του οικοδομήματος και η πλήρης απεμπλοκή του κράτους από την οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα δεν θα ήταν ικανοί λόγοι για την περιβόητη -τουλάχιστον μερική- επανίδρυσή του, όπως ευαγγελιζόταν προεκλογικά η κυβέρνηση;

Αυτός δεν ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους τότε εξελέγη;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v