Χρηματιστήριο Αθηνών: Το καλύτερο "χαρτί"

Η αέναη αναζήτηση του καλού φίλου Ιωάννη, για τη βέλτιστη δυνατή μετοχική τοποθέτηση, με χρονικό ορίζοντα περίπου δεκαλέπτου, με οδήγησε σε σκέψεις. Δεν μπορούσα παρά να του τις παραθέσω.

Δημοσιεύθηκε: 8 Απριλίου 2009 - 07:57

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Κατηφή και με ύφος βαθύτατα προβληματισμένο εντόπισα χθες το απόγευμα τον καλό φίλο και παλαιό χρηματιστηριακό συνοδοιπόρο Ιωάννη να κάθεται στα σκαλιά της εισόδου του κτιρίου που στέγαζε παλαιότερα το Χ.Α., επί της οδού Σοφοκλέους 10.

Η αέναη αναζήτησή του για τη βέλτιστη δυνατή μετοχική τοποθέτηση, με χρονικό ορίζοντα περίπου δεκαλέπτου -και με στόχο τη γνωστή "τυρόπιτα"- μου ήταν γνωστή από παλιά, αλλά το θέαμα πρέπει να ομολογήσω με ξένισε.

Δεν είχα ξαναδεί τον φίλο μου σε τόσο βαθιά περισυλλογή.

Τον προσέγγισα με ύφος πρόσχαρο, σε μια μάλλον απέλπιδα προσπάθεια τόνωσης του ηθικού του.

"Γεια σου, Γιαννάκη, άρχοντα των αγορών!" του είπα με στεντόρεια φωνή, προσπαθώντας να διαγνώσω έστω και μια αμυδρή διάθεση αλλαγής στη διάθεσή του.

Το πρόσωπό του στιγμιαία φωτίστηκε, ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε.

Και είχα δίκιο.

Ακατάσχετα άρχισε να με ρωτά για την πορεία της αγοράς, για το επόμενο "χαρτί" που θα μπορούσε να αγοράσει -πάντα με τον γνωστό ορίζοντα δεκαλέπτου- και για τις όποιες επιλογές είχε στο ελληνικό χρηματιστήριο.

Με απογοήτευσε. Περίμενα καλύτερα από αυτόν, γνωρίζοντας τα δεινά στα οποία είχε υποβάλει τον εαυτό του τα προηγούμενα χρόνια στη χρηματιστηριακή αγορά της Αθήνας.

"Βρε Γιαννάκη, αφού σου λείπουν 99 για να κάνεις κατοστάρικο, τι το παλεύεις το πράγμα;", του είπα και σχεδόν ταυτόχρονα μετάνιωσα καθώς αντιλήφθηκα ότι σύνθλιψα τον όποιο πρόσκαιρο ενθουσιασμό του.

"Πρώτα απ' όλα, δεν είμαι ο μάντης Κάλχας και ιδέα δεν έχω ποιο χαρτί μπορείς να πάρεις για intraday ή για οτιδήποτε άλλο, για να σου πω την αλήθεια" απάντησα μάλλον φορτισμένα.

"Αν ψάχνεις για τάση, αν ψάχνεις για την κατεύθυνση της αγέλης, ωστόσο, το μόνο που μπορώ να σου πω είναι: κοίτα το... Αμέρικα. Υπάρχει περίπτωση, έστω και μία στο εκατομμύριο να κάνει κάτι διαφορετικό η Σοφοκλέους, ή εντέλει η Λεωφόρος Αθηνών στις μέρες μας, απ' ό,τι της υπαγορεύει η αγορά της Νέας Υόρκης;", τον ρώτησα και συνέχισα.

"Τι βλέπεις να γίνεται εκεί. Τόσο ο S&P 500 όσο και ο βιομηχανικός Dow... τσίμπησαν -δίκην ελατηρίου- από τα χαμηλά δωδεκαετίας στα οποία είχαν βρεθεί στις 9 Μαρτίου ένα 19%… Τώρα τους βλέπεις να κατρακυλούν. Σκέφτηκες γιατί;", τον ρώτησα εκ νέου και πριν προλάβει να απαντήσει συνέχισα.

"Διότι bear market rally ήταν και πέρασε Γιαννάκη! Ποια προσδοκία να εξαργυρώσει το κοινό, Γιαννάκη; Τις απολύσεις και τα αρνητικά αποτελέσματα α΄ τριμήνου που θα κατακλύσουν την αγορά, Γιαννάκη;". Έτσι κατέληξα, νιώθοντας όγκους ενοχής που είχα οδηγήσει σε μεγάλο βαθμό στην περαιτέρω αποθάρρυνση του παλιού μου φίλου.

Και γι' αυτό πρόσθεσα: "Τώρα τι θα κάνει μετά τον Ιούλιο, που λέει και ο φίλτατος ο Marc Faber, δεν ξέρω. Ότι θα βγούμε από την κρίση είναι σίγουρο. Το πότε η αγορά θα προεξοφλήσει το γεγονός αυτό είναι αβέβαιο… και εντέλει δεν είπαμε ότι ίσως και να πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι κάποια… επιμήκυνση του ορίζοντα διακράτησης μετοχών που έχεις;".

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.