Χάνουμε τις οικιακές βοηθούς!

Την τελευταία δεκαετία οι νοικοκυρές αυτής της χώρας έχουν καλομάθει. Απέκτησαν οικιακούς βοηθούς, προερχόμενες από τις χώρες του πρώην σοσιαλιστικού μπλοκ, με αποτέλεσμα να αυξήσουν αντίστοιχα τα έσοδά τους τα κομμωτήρια και τα στούντιο αισθητικής...

Δημοσιεύθηκε: 4 Μαρτίου 2004 - 09:02

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Την τελευταία δεκαετία οι νοικοκυρές αυτής της χώρας έχουν καλομάθει. Απέκτησαν οικιακούς βοηθούς, προερχόμενες από τις χώρες του πρώην σοσιαλιστικού μπλοκ, με αποτέλεσμα να αυξήσουν αντίστοιχα τα έσοδά τους τα κομμωτήρια και τα στούντιο αισθητικής.

Μόλις προχθές, όμως, η Ρουμάνα οικιακός βοηθός δήλωσε στον γράφοντα ότι σκέφτεται να γυρίσει στην πατρίδα της, αφού η χώρα της βρίσκεται σε ευρωπαϊκή τροχιά. Καταλαβαίνεται τι διακυβεύεται;

Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε ο περιούσιος λαός του κόσμου. Έχουμε και εμείς μία μικρή γωνιά γης και παλεύουμε να ζήσουμε. Μέχρι σήμερα τα έχουμε πάει σχετικά καλά.

Μπήκαμε στην ΟΝΕ, φτιάξαμε δρόμους, ανεβάσαμε το βιοτικό μας επίπεδο. Σε επίπεδο αριθμών, επίσης, δεν μπορούμε να είμαστε ιδιαίτερα δυσαρεστημένοι.

Λέμε μέχρι σήμερα, διότι είναι κοινή η αίσθηση της ελληνικής κοινωνίας ότι το μοντέλο ανάπτυξης που έχουμε επιλέξει δεν έχει μεγάλο μέλλον.

Η ελληνική αγορά έχει αδυναμίες. Αδυναμίες που έχουν σχέση τόσο με τα συσσωρευμένα προβλήματα του παρελθόντος, όσο και με την νοοτροπίας μας.

Είμαστε τεμπέληδες, γιατί να το κρύψουμε άλλωστε; Μία θέση στον δημόσιο τομέα είναι ακόμη το όνειρο μιας μέσης ελληνικής οικογένειας. Είμαστε κυνηγοί του εύκολου κέρδους. Της εικονικής πραγματικότητας.

Αδυνατούμε ακόμη να καταλάβουμε για ποιόν λόγο οι Ρωμαίοι έκαναν τόσο καιρό για να κτίσουν την Ρώμη! Μισούμε την μελέτη, την δουλειά, οτιδήποτε θα μας σηκώσει από τον καναπέ του σπιτιού μας και θα μας αναγκάσει να ξοδέψουμε φαιά ουσία.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Παιδεία μας είναι διαλυμένη. Δεν είναι άσχετο με τον επαρχιωτισμό μας ότι ξοδεύουμε δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο στην ιδιωτική Παιδεία για να πούμε στο τέλος στα παιδιά μας ότι ”μπορεί να μας σώσει ο τοπικός πολιτευτής με μία θεσούλα στον δημόσιο τομέα”.

Η πιο άτυχη στιγμή του κ. Σημίτη ήταν ότι απέρριψε μετά βδελυγμίας το μοντέλο της Ιρλανδίας. Πιστεύουμε ότι και ο ίδιος θα το έχει πλέον καταλάβει.

Η νέα κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, καλείται να προχωρήσει σε βαθιές τομές στην ελληνική κοινωνία. Να σπάσει νοοτροπίες δεκαετιών και να αφυπνίσει τα καλά στοιχεία αυτού του λαού. Διότι ο ελληνικός λαός έχει και καλά στοιχεία.

Είναι φιλότιμος, έχει πείσμα και μπορεί να τα καταφέρει. Αρκεί κάποιος να κάνει την αρχή. Να δείξει τον δρόμο.

Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να χάσουμε το προνόμιο να είμαστε η ”Γερμανία των Βαλκανίων”. Αυτό δεν είναι ένα σοβαρό κίνητρο για να προσπαθήσουμε; Τουλάχιστον να προσπαθήσουμε...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.