Η κρίση, οι εφημερίδες και... ο Γιαννάκης

Κάθιδρο και πανικόβλητο εντόπισα τον καλό μου φίλο και πιστό χρηματιστηριακό συνοδοιπόρο Ιωάννη, σε γνωστό υπαίθριο καφέ της πλατείας Κολωνακίου. Στα χέρια του οι κυριακάτικες εφημερίδες…

Δημοσιεύθηκε: 16 Μαρτίου 2009 - 07:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η κρίση, οι εφημερίδες και... ο Γιαννάκης

Φίλτατοι καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα!

Κάθιδρο και πλήρως πανικόβλητο εντόπισα τον καλό μου φίλο και πιστό χρηματιστηριακό συνοδοιπόρο Ιωάννη, χθες το μεσημέρι, σε γνωστό -για τον κύκλο πολιτικών, επιχειρηματιών, χρηματιστών και εκπροσώπων του Τύπου, που προσελκύει- υπαίθριο καφέ της πλατείας Κολωνακίου.

Παρά το ηλιόλουστο της ημέρας, το βοριαδάκι κρατούσε τη θερμοκρασία χαμηλά και σε υποχρέωνε να έχεις το παλτό σου κουμπωμένο.

Παρ' όλα αυτά, ο φίλτατος Ιωάννης, λουσμένος στον ιδρώτα, έμοιαζε να βιώνει στιγμές από την κόλαση του Δάντη, καθισμένος -σε κεντρικό τραπέζι, πρέπει να ομολογήσω- με μία ανέγγιχτη κούπα καπουτσίνο μπροστά του και τα οικονομικά ένθετα των κυριακάτικων εφημερίδων.

Το βλέμμα του απλανές.

"Γιαννάκη! Γιαννάκη!", αναφώνησα σε μία προσπάθεια επαναφοράς του στα επίγεια.

Με μιας έστρεψε το βλέμμα του προς τη μεριά μου. Τα λόγια του, με ορμή χειμάρρου, με κατέκλυσαν.

"Νίκο, πες μου τι πιστεύεις; Θα τα καταφέρουμε ή θα καταστραφούμε; Πότε θα τελειώσει αυτή η κρίση; Τι θα γίνει με τις τράπεζες; Πόσο εκτεθειμένες είναι στα Βαλκάνια και πότε θα ανοίξουν τις κάνουλες των δανείων για τον κόσμο και τις επιχειρήσεις; Πού θα πάει η ανεργία; Πόσο θα πέσει ο τουρισμός φέτος; Μέχρι πού θα κατρακυλήσουν οι τιμές των ακινήτων; Ο τομέας των κατασκευών; Η ναυτιλία; Πού, πότε, πώς; Γιατί η οικονομία, εκείνο, το άλλο, η ανεργία, τα ταμεία;". Αυτά ρωτούσε παραληρώντας.

"Γιαννάκη! Γιαννάκη! Σύνελθε! Πιες μια γουλιά νερό και κάθισε", αντέτεινα προσπαθώντας να τον συνεφέρω.

"Τι έπαθες;" τον ρώτησα.

"Τι να πάθω, Νίκο μου. Ήρθα να πιω ένα καφεδάκι, όπως κάθε Κυριακή. Πήρα και τις εφημερίδες. Όταν είδα τι γράφουν για την οικονομία και την κρίση δεν σου κρύβω ότι σάστισα…".

"Ναι, κάτι εντόπισα…", τον διέκοψα, σε μία μάλλον ατυχή προσπάθεια αστεϊσμού.

"Είναι αλήθεια όλα αυτά, Νίκο; Θα επιβιώσουμε ή θα μας τα πάρουν όλα;", με ρώτησε με ύφος εναγώνιο.

Οι στιγμές καλούσαν για περίσκεψη και ωριμότητα. Σε κλάσματα δευτερολέπτου έφερα στο μυαλό μου το ενδεχόμενο να φανώ ειλικρινής και να του ομολογήσω και τις δικές μου επιφυλάξεις για την πορεία των πραγμάτων, αλλά δεύτερες σκέψεις σχετικά με την ψυχική του υγεία με οδήγησαν στο σχόλιο "Γιαννάκη, μην ανησυχείς. Όλα θα πάνε καλά".

Συνέχισα δε με ύφος σαφώς συγκαταβατικό. "Μην ανησυχείς Γιάννη μου. Και κυβέρνηση με ισχυρή πλειοψηφία και σαφή πολιτική έχουμε και αντιπολίτευση που συναινεί στην προώθηση αυτής της οικονομικής πολιτικής έχουμε και οικονομία με στέρεα θεμέλια έχουμε. Άσε δε το κράτος. Ικανό και αποτελεσματικό. Όσο γι' αυτήν την κρίση, μην ανησυχείς. Μπόρα είναι και θα περάσει". Αυτά είπα, με την ελπίδα κάποια στιγμή να συγχωρεθώ για τις αμαρτίες μου.

"Και γιατί τα γράφουν όλα αυτά οι εφημερίδες, Νίκο;", με ρώτησε, θυμίζοντάς μου τον εξάχρονο ανιψιό μου.

"Πρέπει να πουλήσουν φύλλα, Γιάννη. Περνάει κρίση ο Τύπος… μην ξεχνάς. Πρέπει να πουλήσουν φύλλα"…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.