Το απρόβλεπτο των αγορών!

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε που ”μαλώναμε” για το αν οι 5.000 μονάδες στη Σοφοκλέους ήταν αντιπροσωπευτικές της δυναμικής της ελληνικής οικονομίας ή όχι. Σήμερα μάς φαίνεται αδιανόητος ένας νέος χρηματιστηριακός παροξυσμός τύπου 1999, όπως και το 1994 μας φαινόταν αδύνατη η επιστροφή του Γενικού Δείκτη σε επίπεδα ανώτερα της κορυφής που δημιουργήθηκε το 1990, των 1.650 μονάδων...

Δημοσιεύθηκε: 16 Φεβρουαρίου 2004 - 09:00

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε που ”μαλώναμε” για το αν οι 5.000 μονάδες στη Σοφοκλέους ήταν αντιπροσωπευτικές της δυναμικής της ελληνικής οικονομίας ή όχι.

Σήμερα μας φαίνεται αδιανόητος ένας νέος χρηματιστηριακός παροξυσμός τύπου 1999, όπως και το 1994 μας φαινόταν αδύνατη η επιστροφή του Γενικού Δείκτη σε επίπεδα ανώτερα της κορυφής που δημιουργήθηκε το 1990, των 1.650 μονάδων...

Δεν υποστηρίζουμε ότι οι χρηματιστηριακοί δείκτες θα αναρριχηθούν σώνει και καλά στις 5.000 ή στις 6.000 μονάδες. Ότι αυτό θα συμβεί αύριο ή σε ένα ή δύο χρόνια. Μπορεί να συμβεί, μπορεί και όχι.

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο μπορούμε και να επιστρέψουμε στις 1.500 μονάδες ή ακόμη και σε χαμηλότερα επίπεδα τιμών. Αυτό που προσπαθούμε να πούμε είναι ότι έχουμε μάθει να βλέπουμε τα πράγματα στατικά.

Αποτυπώνουμε μία εικόνα της στιγμής και πιστεύουμε ότι η ίδια εικόνα θα προβάλλεται στο άπειρο. Όταν ο Γενικός Δείκτης βρισκόταν στις 5.000 μονάδες, θεωρούσαμε απίθανο το ενδεχόμενο να επιστρέψουμε στις 1.500.

Κι όταν βρεθήκαμε στις 1.500, πιστέψαμε ότι δεν θα ξαναβλέπαμε τον Δείκτη υψηλότερα από τις 2.000 μονάδες. Είναι η ίδια λογική με την οποία αντιμετωπίζουμε τις δημοσκοπήσεις. Αγνοούμε το γεγονός ότι η δημοσκόπηση είναι μία φωτογραφία της στιγμής και σπεύδουμε να προεξοφλήσουμε το αποτέλεσμα των εκλογών με βάση τις έρευνες αυτές.

Η αγορά είναι δυναμική και όχι στατική. Όπως δυναμική είναι και η ίδια η ζωή. Το τι πιστεύουμε εμείς ότι θα συμβεί, ελάχιστη σημασία έχει στο τέλος. Αν ο κόσμος εξελισσόταν με βάση τα όσα κουβαλάει ο καθένας μας στο κεφάλι του, τα πάντα θα ήταν πολύ εύκολα.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια η Σοφοκλέους έχει δεχτεί αλλεπάλληλα χτυπήματα. Η ελληνική κοινωνία, στο σύνολό της, έχασε τον προσανατολισμό της και τους στόχους της. Είμαστε, άραγε, βέβαιοι ότι θα βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση ως κοινωνία και στα επόμενα τέσσερα χρόνια;

Το 1989 ένας καλός συνάδελφος (το εννοούμε) είχε υποστηρίξει ότι η Σοφοκλέους είχε ”πεθάνει”. Και λίγους μήνες αργότερα ακολούθησε το πάρτι του 1990, το οποίο και ήταν ”μεγαλειώδες” για τα δεδομένα της εποχής.

Η ζωή είναι λοιπόν απρόβλεπτη. Γι’ αυτό και είναι όμορφη...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.