Οι μάγκες και οι στόχοι!

Δημοσιεύθηκε: 10 Οκτωβρίου 2003 - 08:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Το σενάριο των 2.500 μονάδων ”παίζει” και πάλι δυνατά στην αγορά. Μία τιμή-στόχος δεν είναι κάτι περισσότερο από μία μουντζούρα σ’ ένα κομμάτι χαρτί. Δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε ως προοπτική. Εσείς τολμάτε να παίξετε το στοίχημα;

Όλοι μας μπορούμε να βάλουμε τιμές-στόχους. Γιατί να είναι άραγε στόχος οι 2.500 μονάδες και όχι οι 2.380 ή οι 2.630; Έχει αποδειχτεί στο παρελθόν ότι μία τιμή-στόχος ή δεν προσεγγίζεται καν ή ξεπερνιέται κατά πολύ.

Κάτι ακόμη που έχει αποδειχτεί είναι το ακόλουθο: Όλοι οι παράγοντες της αγοράς υποστηρίζουν μία ανοδική κίνηση μέχρι το σημείο εκείνο που η ζήτηση δεν θα μπορεί πλέον να απορροφήσει την προσφορά. Στο σημείο εκείνο ακριβώς οι επαγγελματίες συνωστίζονται στην έξοδο.

Δεν μας το λένε, σε αντίθεση με τις ”θετικές” εκτιμήσεις τους για τις 2.500 ή τις 3.000 μονάδες. Το μαθαίνουμε λίγες μέρες αργότερα, όταν ο ένας μετά τον άλλον παραδέχονται ότι την ημέρα εκείνη άρχισαν τις πωλήσεις.

Όλο το ”κόλπο” γίνεται τελικά για τις λίγες εκατοντάδες των επενδυτών που δεν αντιλαμβάνονται έγκαιρα το οριακό αυτό σημείο της αγοράς. Στη συνέχεια, αν έχει κανείς πουλήσει και οι συνθήκες τον ευνοούν, μπορεί να πιέσει την αγορά περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε, προκειμένου να αγοράσει και πάλι στην πιο συμφέρουσα τιμή.

Μία φορά την ”πάτησαν” οι παικταράδες. Όταν μετά την υποτίμηση του ’97 επιχείρησαν να πουλήσουν την αγορά στις 1.800 μονάδες, για να επαναλάβουν τη διαδρομή 1.400 – 1.800 μονάδες για μία ακόμη φορά, όπως ακριβώς το τρόλεϊ κάνει τη διαδρομή Ομόνοια – Πλατεία Κολιάτσου. Εκεί εμφανίστηκαν στα ξαφνικά κερδοσκοπικά κεφάλαια από το εξωτερικό και η μπάλα χάθηκε. Κι έτσι οι παικταράδες αναγκάστηκαν να αγοράσουν στις 2.500 μονάδες.

Για να μην έχετε αμφιβολίες για ποιους ακριβώς λόγους η αγορά έφτασε στη συνέχεια στις 6.000 μονάδες. Διότι σήμερα όλοι έχουν πάθει αμνησία και όλο το φταίξιμο το ρίχνουν στις αγέλες των άπειρων και απείρων μικροεπενδυτών...

Κι η αλήθεια είναι ότι οι ξένοι παικταράδες είναι οι μόνοι που μπορούν να τη φέρουν στους δικούς μας ”ηγέτες” και να ανατρέψουν τις ισορροπίες. Μιλάμε για διαφορετικά μεγέθη...

Κάθε φορά, λοιπόν, που ο Γενικός Δείκτης θα κινείται ανοδικά, δεν θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας νούμερα–φαντάσματα, αλλά το πόσο εύκολα ή δύσκολα απορροφάται η προσφορά. Το νούμερο αυτό μπορεί να είναι οι 2.200, οι 2.300 ή και οι 2.800 μονάδες. Αρκεί να υπάρχει ρευστότητα στο σύστημα και παίκτες διαθέσιμοι να φτάσουν στα άκρα..

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.