Περί μπακάλικου ο λόγος...

Σ’ έναν εμπορικό δρόμο υπάρχουν δύο παντοπωλεία. Το ένα είναι μεγάλο και μπορείτε σ’ αυτό να βρείτε τα καλύτερα προϊόντα της αγοράς. Το άλλο είναι μικρό, οι δυνατότητες επιλογής είναι περιορισμένες και οι προσφορές του έχει αποδειχτεί πολλές φορές ότι ανήκουν στην σφαίρα του δήθεν...

Δημοσιεύθηκε: 8 Οκτωβρίου 2003 - 09:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Σ’ έναν εμπορικό δρόμο υπάρχουν δύο παντοπωλεία. Το ένα είναι μεγάλο και μπορείτε σ’ αυτό να βρείτε τα καλύτερα προϊόντα της αγοράς. Εγγυημένα και με ασφάλεια.

Το άλλο είναι μικρό και οι ιδιοκτήτες του κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να περάσετε την πόρτα του. Οι δυνατότητες επιλογής είναι περιορισμένες και οι προσφορές έχει αποδειχτεί πολλές φορές ότι ανήκουν στην σφαίρα του δήθεν...

Ας μη μιλάμε με μισόλογα . Αναφερόμαστε στις μεγάλες αγορές του εξωτερικού και την Σοφοκλέους. Οι μεγάλες αγορές είναι τα σούπερ μάρκετ και η Σοφοκλέους το μπακάλικο. Έχουμε την δυνατότητα να διαλέξουμε σε ποιο μαγαζί θα μπούμε κι αυτό δεν είναι καλό για το μέλλον της Σοφοκλέους...

Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης για έναν επενδυτή. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν από τις χρηματιστηριακές αρχές για να αποκτήσουμε μία πραγματικά ώριμη αγορά, η αλήθεια είναι ότι οι νόμοι και οι διατάξεις δεν μπορούν να επιβάλλουν σε κάποιον το πώς θα συμπεριφέρεται.

Έτσι και η Σοφοκλέους δεν μπορεί να γίνει ώριμη αγορά με κανονιστικές διατάξεις. Ή είναι ώριμη ή δεν είναι...

Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από το επίπεδο ενημέρωσης των μετόχων από τις διοικήσεις των εταιρειών; Ή από το μικρό μέγεθος της αγοράς, το οποίο από μόνο του δημιουργεί στρεβλώσεις;

Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι επενδυτές που δηλώνουν ευθαρσώς ότι συνεχίζουν και επενδύουν στην Σοφοκλέους, επειδή αισθάνονται Έλληνες και θέλουν να συμμετέχουν στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Πολύ καλό επιχείρημα. Το ερώτημα είναι αν οι άλλοι παράγοντες της αγοράς σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Πολύ φοβόμαστε πως όχι.

Λίγοι είναι οι επιχειρηματίες που έχουν αποδείξει εμπράκτως ότι σέβονται τους μετόχους τους και κυρίως σκέφτονται περισσότερο το κοινό καλό και την χώρα τους σε σχέση με το προσωπικό τους κέρδος. Από λόγια είμαστε χορτασμένοι. Οι πράξεις μας λείπουν.

Κάποιοι άλλοι επενδυτές ισχυρίζονται ότι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στο εξωτερικό. Πρόκειται περισσότερο για φόβο και λιγότερο για κάτι που έχει μεγάλή σχέση με την πραγματικότητα. Διότι στην Ελλάδα μόνο οι insiders μπορούν να ισχυριστούν κάτι τέτοιο. Όλοι οι υπόλοιποι είναι βυθισμένοι στο σκοτάδι.

Τι λέμε; Να πάρουμε τα λεφτά μας, να τα πάμε στο εξωτερικό και να αφήσουμε την Σοφοκλέους στα χέρια των ”ηγετών” της; Είτε εμείς τα πάρουμε τα λεφτά μας είτε δεν τα πάρουμε, το μέγεθός μας είναι μικρό για να καθορίσουμε εξελίξεις. Κι έπειτα, η ελληνική αγορά βρίσκεται έτσι κι αλλιώς στα χέρια των ”ηγετών” της.

Αυτό που λέμε είναι ότι δεν θα πρέπει να απορρίπτουμε τόσο εύκολα την πιθανότητα επένδυσης μέρους των κεφαλαίων μας στο εξωτερικό. Ας το ψάξουμε καλύτερα.

Κι έπειτα, οι παράγοντες της αγοράς πρέπει επιτέλους να σοβαρευτούν. Αν θέλουν να μας κρατήσουν στην ελληνική αγορά. Είτε ως μετόχους των εταιρειών τους ή ακόμη και ως παρατηρητές.

Οι επαγγελματίες από την πλευρά τους θα πρέπει να κατανοήσουν ότι τα μπακάλικα δεν στέκονται απέναντι στα σούπερ μάρκετ. Το πολύ – πολύ εξαγοράζονται με απεχθείς για τους πωλητές όρους...

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.