Αλήθειες και ψέματα για τις τράπεζες

Θα αποτελούσε πλήγμα στην αξιοπιστία οίκων, όπως αυτών που συνιστούν πωλήσεις επί μετοχών που ήδη διαπραγματεύονται στο ήμισυ της αξίας τους, εάν αποδεικνυόταν ότι "άλλα λένε και άλλα κάνουν".

Δημοσιεύθηκε: 15 Οκτωβρίου 2008 - 07:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Εάν υπάρχει μία έννοια που δοκιμάστηκε σκληρά κατά τη διάρκεια της τρέχουσας κρίσης εμπιστοσύνης προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αυτή αφορά στην αξιοπιστία.

Αξιοπιστία των πιστωτικών ιδρυμάτων έναντι της πελατειακής βάσης τους, έναντι ενός εκάστου, έναντι του «συστήματος» συνολικά.

Η ύπαρξη αμφιβολιών σχετικά με την αξιοπιστία του ενός ή του άλλου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος οδήγησε στα τάρταρα τις χρηματιστηριακές αγορές και στα ύψη τα διατραπεζικά επιτόκια, καθώς η μία τράπεζα απλώς δεν γνώριζε εάν θα πάρει τα χρήματά της «πίσω» από την άλλη και εάν θα συνεχίσει να υπάρχει την επόμενη ημέρα…

Η κατάρρευση τραπεζών στις ΗΠΑ, στη Βρετανία και στη λοιπή ευρωπαϊκή ήπειρο ενίσχυσε αυτές τις τάσεις αμφισβήτησης εκ μέρους του καταθετικού και του επενδυτικού κοινού και κλόνισε την έννοια «πίστη», επί της οποίας εδράζεται όλο αυτό το οικοδόμημα.

Απαιτήθηκε η ενεργή παρέμβαση σύσσωμης της πολιτικής ηγεσίας των κυριότερων κρατών της υφηλίου, αλλά και των επικεφαλής των πλέον αρμόδιων οικονομικών οργανισμών, με την παροχή διαβεβαιώσεων εκ μέρους τους ότι το σύστημα δεν κινδυνεύει, για να «ηρεμήσουν τα πνεύματα»…

Στην Ελλάδα, το τραπεζικό σύστημα αποδείχτηκε, σε μεγάλο βαθμό, ισχυρό.

Στο εξωτερικό, λιγότερο.

Υπό το πρίσμα αυτό, είναι απορίας άξιον που αλλοδαποί οίκοι, οι οποίοι εμπλέκονται ενεργά στην τρέχουσα κρίση εμπιστοσύνης, καθώς αποδείχτηκαν οι ίδιοι «ελλιποβαρείς», αμφισβητούν την αξιοπιστία και την αποδοτικότητα ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων που ουδέν μεμπτό παρουσίασαν και παρέμειναν αξιόπιστα καθ’ όλη τη μέχρι τώρα διάρκεια αυτής της κρίσης.

Πολύ περισσότερο, δε, υπό το πρίσμα και της ενεργού συμμετοχής αυτών των αλλοδαπών οίκων στη χρηματιστηριακή ζωή του τόπου και των αμφιβολιών που δημιουργούνται, ευλόγως ή μη, σχετικά με την ύπαρξη σκοπιμοτήτων εκ μέρους τους όταν προτρέπουν το επενδυτικό κοινό στην αγορά, πώληση ή διακράτηση μετοχών εισηγμένων εταιριών και δη χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, όπως και αυτοί.

Όλοι «μεγάλα παιδιά» είμαστε και βεβαίως μπορούμε να σταθούμε αντιμέτωποι με τα επίχειρα των επιλογών μας. Διακρινόμαστε, ωστόσο, από την πορεία και τα έργα μας.

Τις πράξεις μας και όχι τη ρητορική μας, με άλλα λόγια.

Θα αποτελούσε ένα ακόμη πλήγμα στην αξιοπιστία οίκων, όπως αυτών που συνιστούν πωλήσεις επί μετοχών οι οποίες ήδη διαπραγματεύονται στο ήμισυ της πρόσφατης αξίας τους, εάν αποδεικνυόταν ότι «άλλα λένε και άλλα κάνουν…».

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.