Είμαστε αυτόνομοι…

Εν μέσω ζητωκραυγών και επευφημιών πολλών, εντόπισα τον φίλτατο Ιωάννη, χθες, να περιδιαβαίνει τη Σοφοκλέους -πάντα στην πέριξ των «Άλπεων» περιοχή- με χαμόγελο μέχρι τα χείλη. «Τι συμβαίνει;», τον ρώτησα.

Δημοσιεύθηκε: 27 Μαΐου 2008 - 08:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Εν μέσω ζητωκραυγών και επευφημιών πολλών, εντόπισα τον φίλτατο Ιωάννη, χθες, να περιδιαβαίνει τη Σοφοκλέους -πάντα στην πέριξ των «Άλπεων» περιοχή- με χαμόγελο μέχρι τα χείλη και περιχαρή διάθεση.

«Γιαννάκη, αγόρι μου», αναφώνησα με μάλλον σκωπτικό ύφος. «Προς τι όλα τούτα; Σε τι οφείλουμε τους πανηγυρισμούς;», συνέχισα, «ούτε σουβλάκια βλέπω ούτε τυρόπιτες...».

«Το σπάσαμε το κατοστάρι, Νίκο μου. Το σπάσαμε...», ανέκραξε, οδηγώντας τη σκέψη μου σε νεφελώδεις αβύσσους νοηματικής δυσπραγίας.

«Σε τι αναφέρεσαι ακριβώς, Γιαννάκη;», τον ρώτησα με εμφανή προβληματισμό και απορία.

«Το μαγαζί, Νίκο μου. Το μαγαζί. Έκανε τζίρο πάνω από εκατό σήμερα και αυτό αποτελεί σαφή νίκη των υγιών δυνάμεων…».

«Ποιων υγιών δυνάμεων, Γιάννη μου; Ποιων;», τον ρώτησα εμφανώς εκνευρισμένος και δίχως να περιμένω την απάντησή του συνέχισα: «Είσαι με τα καλά σου; Σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή αγορά αν γινόταν αυτό, θα τα κατέβαζαν τα ρολά μονίμως και θα έστελναν τους ιθύνοντες για περίπατο… Να μη σου πω τι θα γινόταν στην Ιαπωνία… Αν το Καμπούτο Τσο έκανε τέτοια νούμερα, ουρά θα έκαναν οι χρηματιστές για χαρακίρι…».

«Κατάλαβες τι έγινε στο "μαγαζί γωνία" στο οποίο αρέσκεσαι να δραστηριοποιείσαι; Τίποτα δεν έγινε. Μηδέν εις το πηλίκον έγινε».

«Μα τι λες, Νίκο μου» επιχείρησε να αντιτείνει ο φίλτατος Ιωάννης… «Αποδείξαμε…», άρθρωσε, αλλά τον διέκοψα αμέσως.

«Τίποτα δεν αποδείξαμε, Γιαννάκη. Τίποτα. Το μόνο που απέδειξε η ελληνική χρηματιστηριακή "αγορά" τη Δευτέρα είναι ότι μπορεί να πέφτει και μόνη της, χωρίς τη βοήθεια των ξένων. Την είδες την Ευρώπη τι ωραία που τα πήγε; Την είδες;», τον ρώτησα.

«Εμάς μας είδες;», συνέχισα… «Το μαγαζί συνολικά ήταν "αλλού", οι τράπεζες έκαναν πέντε αρνητικές στις πέντε και 150 χαρτιά, δηλαδή σχεδόν το μισό ταμπλό, έκαναν συναλλαγές που αντιστοιχούν σε ψιλικατζίδικο»…

«Μα το μαγαζί είναι φθηνό, Νίκο μου», είπε.

«Ναι, Γιάννη, και αν σπάσει ξανά το "φράγμα" του "4" θα γίνει φθηνότερο… Γιαννάκη, διότι αν εξαιρέσουμε λίγα χαρτιά που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, το υπόλοιπο ταμπλό είναι έρμαιο γεγονότων και καταστάσεων… Γιάννη. Έρμαιο»…

«Έρμαιο της οικονομίας και των προβλημάτων της, των απεργιών και της αδυναμίας απεμπλοκής της πολιτικής από τη χρηματιστηριακή ζωή του τόπου και σειράς άλλων δεινών… συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο όλοι μας αντιμετωπίζουμε αυτήν την αγορά», σημείωσα. «Κοιτώντας την από μέρα σε μέρα»…

«Αλλά μη στενοχωριέσαι, Γιάννη μου. Ούτως ή άλλως… οι τυρόπιτες παχαίνουν…».

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.