Μαύρα τα μαντάτα, όσο και το πετρέλαιο

Εάν υποθέσουμε ότι τα κοινοτικά κονδύλια και ο φθηνός δανεισμός βρέθηκαν στο επίκεντρο των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης της χώρας μας τα τελευταία χρόνια, τότε ίσως να ήταν σκόπιμο να αρχίσουμε να ανησυχούμε...

Δημοσιεύθηκε: 12 Μαΐου 2008 - 08:00

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα.

Εάν υποθέσουμε, έστω προς στιγμήν, ότι τα κοινοτικά κονδύλια και ο φθηνός -και εύκολος- δανεισμός βρέθηκαν στο επίκεντρο των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης που γνώρισε η χώρα μας κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, τότε ίσως να ήταν σκόπιμο να αρχίσουμε να ανησυχούμε...

Όχι τίποτε εξαλλοσύνες και πανικούς, αλλά μια μικρή εγρήγορση δεν θα έβλαπτε…

Ξέρετε. Περίπου όπως αντέδρασε το οικονομικό επιτελείο την προηγούμενη εβδομάδα στις επισημάνσεις του ΔΝΤ περί επιτακτικής ανάγκης για βελτίωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών… (άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε…).

Από τη μία πλευρά, ακριβό χρήμα (και σε λίγο ακόμη ακριβότερο) φρενάρει ποικιλοτρόπως τις επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα, με την οικοδομική αγορά να γνωρίζει ήδη τον δρόμο της κατρακύλας και τη βιομηχανία να τυρβάζει περί άλλα…

Από την άλλη, όσο και εάν θέλουν να μας πείσουν από την Πλατεία Συντάγματος ότι το ΕΣΠΑ θα είναι η απάντηση στο τέλος των διαφόρων ΚΠΣ και πως θα έρθουν λεφτά με ουρά… δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για να έρθουν αυτά τα λεφτά, πρέπει να υπάρξει και η αντίστοιχη εθνική συμμετοχή… Χλομό… με το παρόν επιτοκιακό περιβάλλον.

Άρα; Μείωση ρυθμών ανάπτυξης και υψηλός πληθωρισμός… με αποτέλεσμα ακόμη χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης και ενδεχομένως απότομη κάμψη της οικονομίας.

Αυτά δεν μας είπαν, με λίγα λόγια, οι τραπεζιταράδες της ΕΚΤ την τελευταία εβδομάδα στο Ζάππειο; Αυτά δεν θα έλεγε και την προηγούμενη εβδομάδα με την έκθεσή του το ΔΝΤ;

Κυρίες και κύριοι, μας έλεγαν, το πρόβλημά σας δεν είναι ότι έχετε επιλέξει τον τάδε ή τον δείνα δρόμο για την ανάπτυξη της οικονομίας σας και πως ο δρόμος αυτός είναι λάθος. Το πρόβλημά σας είναι ότι σε αυτό που κάνετε δεν είστε ανταγωνιστικοί.

Πού φαίνεται αυτό; Μα πολύ απλά, στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Πάει από το κακό στο χειρότερο και η διεύρυνσή του δεν έχει τελειωμό.

Γιατί είναι κακό αυτό; Διότι ισοδυναμεί περίπου με την απεμπόληση της «ασπίδας» του ευρώ έναντι του εισαγόμενου πληθωρισμού… και άρα επιτείνει έναν φαύλο κύκλο. Γι' αυτό είναι κακό.

Άρα, τι πρέπει να κάνετε; Να αυξήσετε την παραγωγικότητά σας μειώνοντας το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος και να συγκρατήσετε το συνολικό μισθολογικό κόστος σας.

Εδώ, όμως, είναι που τα πράγματα σκουραίνουν ακόμη περισσότερο. Σκουραίνουν περίπου όσο και το χρώμα του πετρελαίου. Διότι πώς να αντιταχθείς σε μισθολογικές απαιτήσεις εν μέσω κύματος ακρίβειας και πληθωριστικών πιέσεων (μα τι φαύλος κύκλος είναι αυτός;).

Πώς να πεις "όχι" στους φορτηγατζήδες και στους ταξιτζήδες, όταν το πετρέλαιο έχει πάρει την ανηφόρα;

Πώς να πεις "όχι" στους μισθωτούς, όταν ψωνίζουν καταναλωτικά αγαθά πρώτης ανάγκης με τις ακριβότερες τιμές στην Ευρώπη;

Άρα; Πού πάει το πράγμα; Προφανώς θα έπρεπε να πάει σε ταχύτερες μεταρρυθμίσεις και σε προσπάθεια αύξησης της ανταγωνιστικότητας.

Για κάποιον λόγο, όμως, τον οποίο αδυνατώ να προσδιορίσω (ή τουλάχιστον δεν επιθυμώ…), δεν βλέπω την παρούσα κυβέρνηση να κινείται αποφασιστικά προς αυτήν την κατεύθυνση. Αν και στη ρητορική όλα πάνε καλά, στην πράξη μόνον ο Μέγας Αντρέ έσωσε την κατάσταση. Τουλάχιστον στο μερτικό που του αναλογούσε. Τον ΟΤΕ.

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.