Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του;

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τι είναι η Εθνικάρα για την πάλαι ποτέ Σοφοκλέους;

Κάτι παραπάνω από το 10% της συνολικής της αξίας.

Τι είναι συνολικά οι τράπεζες για το «μαγαζί»;

Περίπου το 38% της αξίας του.

Άρα, τι είναι αυτό το μαγαζί; Ένα τραπεζοκεντρικό μαγαζάκι, αξίας περίπου 146,72 δισ. ευρώ, ρηχό και περιφερειακό, που στέκει φτερό στον άνεμο των «μεγάλων πορτοφολιών» και των ακόμη μεγαλύτερων αγορών.

Ένα «μαγαζί» που κάνεις «αμάν» να πουλήσεις σε ορισμένα χαρτιά και που σε άλλα περνούν μέρες για να γίνει πράξη και να ανοίξουν.

Ένα μαγαζί που κλείνει επί τριήμερο εάν οι υπάλληλοι ενός και μόνο κλάδου απεργήσουν.

Όταν ο άνθρωπος που κρατά τα ηνία της ατμομηχανής του ελληνικού χρηματιστηρίου, ήτοι της Εθνικάρας, πιστοποιεί κατά τρόπο επίσημο αυτό που σύσσωμη (ή σχεδόν) η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά γνωρίζει, βιώνει και σχολιάζει σε καθημερινή βάση, ότι δηλαδή το «χαρτί» το μαστίζουν οι ανοιχτές πωλήσεις, τότε ίσως ήρθε η ώρα να θυμηθούμε τι είδους αγορά είναι το Χ.Α.

Μία αγορά που με άνεση χειραγωγείται (με την καλή έννοια του όρου που θα έλεγε και ο Λαζόπουλος) και που κατά τρόπο μαθηματικό θα χάνει σταδιακά τον ρόλο της με τις κάθε είδους πλατφόρμες και “under, over and on the sides of the table” συναλλαγές.

Και βεβαίως, ενδεχομένως να μονολογήσει κανείς: «Και τι μ' αυτό; Το γνωρίζαμε…». Για να λάβει: «Ναι, είμεθα σύμφωνοι», αλλά «ας μην το ξεχνάμε».

Ας μην ξεχνάμε ότι 12 χρόνια μετά την έναρξη της μεγαλύτερης θεσμικής τροποποίησης στη λειτουργία της τότε Σοφοκλέους και νυν Λ. Αθηνών ουσιαστικά τίποτε δεν έχει αλλάξει.

Τι και αν κόπηκε ο «αέρας» από τους «μικρούς»; Θεσμοθετήθηκε για τους «μεγάλους»…

Όμορφα και ωραία, ίσως πείτε. Τώρα όμως υπάρχουν κανόνες… Σύμφωνοι. Εξακολουθεί όμως να μην υπάρχει αγορά. Εφαρμόζονται δύο μέτρα και δύο σταθμά… (περίπτωση στήριξης μετοχών από βασικούς μετόχους, άλλη αντιμετώπιση το 2000 και άλλη σήμερα) και συνολικά το μαγαζί αφορά σε πολύ λίγα χαρτιά.

Εάν τα ελέγχεις αυτά, τέλος: Ελέγχεις την αγορά.

[email protected]