Φάτε, πιέστε, μην βαρυστομαχιάσετε!

Η λαιμαργία είναι το χαρακτηριστικό των χρηματιστηρίων. Η απληστία είναι το λιπαντικό που γυρίζει τα γρανάζια της αγοράς. Όσο η Σοφοκλέους ανεβαίνει, τόσο τραβά κοντά της νέους επενδυτές.

Δημοσιεύθηκε: 14 Μαΐου 2003 - 09:03

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η λαιμαργία είναι το χαρακτηριστικό των χρηματιστηρίων. Η απληστία είναι το λιπαντικό που γυρίζει τα γρανάζια της αγοράς. Όσο η Σοφοκλέους ανεβαίνει, τόσο τραβά κοντά της νέους επενδυτές. Σαν την λάμπα που το καλοκαίρι κρέμεται στα μπαλκόνια και τραβά πάνω της τα έντομα...

Είναι καλό που η αγορά αρχίζει να ”παίζει”. Αρχίζει να κινείται. Κι είναι βέβαιο ότι σε τέτοιες περιπτώσεις συμβαίνουν πολλά. Ακόμη και υπερβολές. Σε κάθε όμως περίπτωση προτιμούμε την κινητικότητα με τις υπερβολές της από την ακινησία και την απαξίωση.

Από την άλλη πλευρά θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η αγορά δεν μας έχει ακόμη πείσει ότι έχει αλλάξει ρότα και ότι δεν πρόκειται απλά και μόνο για ένα ανοδικό ξέσπασμα των τιμών των μετοχών. Γι αυτό και οι περισσότεροι επενδυτές είναι πολύ προσεκτικοί στις κινήσεις τους. Και καλά κάνουν.

Ο μεγάλος κίνδυνος δεν βρίσκεται σ’ αυτή την φάση, αλλά σε εκείνη που όλοι πιστεύουν στην άνοδο και έτσι δημιουργούν τον νέο κύκλο των εγκλωβισμένων.

Υπάρχει και το αισιόδοξο σενάριο. Εκείνο που υποστηρίζει ότι σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα ο γενικός δείκτης θα διασπάσει ανοδικά τις 1.900 μονάδες και έτσι θα προσελκυστούν νέα κεφάλαια, ικανά να στηρίξουν και να συντηρήσουν μία ουσιαστική άνοδο των τιμών. Αυτό που λέμε ”αλλαγή σελίδας”.

Μακάρι να είναι έτσι. Όσοι αγαπούν την χρηματιστηριακή αγορά θα ήθελαν πάρα πολύ να δουν ένα τέτοιο σενάριο να εξελίσσεται. Μόνο που αυτή την φορά δεν υπάρχουν τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά με εκείνα άλλων παλιότερων εποχών. Και κυρίως δεν υπάρχουν ”αθώοι”, πρόθυμοι να σφαγιαστούν στην λαιμητόμο της κερδοσκοπίας.

Ένα ρεπορτάζ μεταξύ των επαγγελματιών μας δείχνει ότι οι περισσότεροι εξ αυτών αντιμετωπίζουν την σημερινή πρόκληση ως μία καλή ευκαιρία για ευκαιριακά κέρδη. Πόσο θα κρατήσει; Ποιος νοιάζεται; Όσο κρατήσει. Κι αν στην συνέχεια γίνει και κάτι σπουδαιότερο, ποιος θα το αρνηθεί;

Θα θέλαμε όμως να σημειώσουμε το εξής: Μεγαλύτερη σημασία δεν έχει τελικά το διαφυγόν κέρδος, αλλά η πραγματοποιηθείσα ζημία. Το διαφυγόν κέρδος καλπάζει στην σφαίρα της φαντασίας μας, ενώ την ζημία καλούμαστε να την πληρώσουμε. Καλός, λοιπόν, ο ενθουσιασμός, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει να φυλάμε τα νώτα μας...

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.