Ευρωπαϊκές περιπέτειες και ελληνικές φουρτούνες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσα πρόκειται να γίνουν αύριο στις Βρυξέλλες αποτελούν, κατά μία έννοια, το τελικό κεφάλαιο του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Σηματοδοτούν, δηλαδή, την ωρίμανση της Γηραιάς Ηπείρου στην ανάγκη ανάληψης της ευθύνης για την άμυνα και ασφάλειά της από την ίδια και τη σταδιακή απεμπλοκή της από την αμερικανική ομπρέλα προστασίας, υπό την οποία έβρισκε κάλυψη τα τελευταία 80 χρόνια.

Οι ηγέτες των 27 κρατών-μελών της ΕΕ θα καθίσουν γύρω από το ίδιο τραπέζι ώστε να εξετάσουν τους τρόπους με τους οποίους, πρώτον, η Ευρώπη θα επανεξοπλιστεί και δεύτερον, θα συνεχίσει να συνδράμει την Ουκρανία, μετά τον τερματισμό της αμερικανικής στήριξης προς αυτή την εμπόλεμη χώρα.

Η επιστολή της προέδρου της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που έχουν ήδη ανά χείρας οι 27, τους προτείνει ένα σχέδιο, υπό την ονομασία ReArm, επί του οποίου μπορούν να δράσουν για την επίτευξη αυτών των δύο σκοπών, με την «κινητοποίηση» κονδυλίων σχεδόν 800 δισ. ευρώ για την αμυντική βιομηχανία της ΕΕ. Κονδυλίων τα οποία, ευλόγως, θα τονώσουν και την ασθμαίνουσα ευρωπαϊκή οικονομία.

Οι σχεδιασμοί για τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης δεν είναι καινούργιοι. Σύμφωνα με στοιχεία της Κομισιόν, «μεταξύ του 2021 και του 2024 οι συνολικές αμυντικές δαπάνες των κρατών-μελών αυξήθηκαν κατά περισσότερο από 30%, φτάνοντας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, τα 326 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου το 1,9% του ΑΕΠ της ΕΕ» και εάν αύριο το σχέδιο ReArm πάρει το «πράσινο φως» των 27, το αμυντικό «πορτοφόλι» θα αυξηθεί κατά ακόμη 800 δισ. ευρώ, κατά τα επόμενα χρόνια.

Πρόκειται για μία εξέλιξη η οποία σημειώνεται, ωστόσο, μετά τις πρωτοφανείς σκηνές που διαδραματίστηκαν στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου, στη διάρκεια της συνάντησης του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Σκηνές οι οποίες, μεταξύ άλλων, κατέδειξαν στη Δύση και σε ολόκληρη την υφήλιο πόσο επισφαλές είναι πλέον να εμπιστεύεται κανείς τις ΗΠΑ για την άμυνα και την ασφάλειά του, συντρίβοντας έτσι τις όποιες ψευδαισθήσεις τυχόν ακόμη υπήρχαν ως προς αυτό.

Σημειολογικά αλλά και ουσιαστικά, δε, το κυρίαρχο στοιχείο στην υπόθεση του επανεξοπλισμού της Ευρώπης δεν βρίσκεται μόνον στη συλλογική προσπάθεια που θα καταβληθεί προς αυτή την κατεύθυνση από το σύνολο των κρατών-μελών, όσο ειδικότερα από τη Γερμανία. Μία χώρα η οποία πρωταγωνίστησε σε αμφότερους τους παγκόσμιους πολέμους και βεβαίως ευθύνεται για αυτούς και η οποία βρισκόταν μακριά από μαζικούς εξοπλισμούς τα τελευταία 80 χρόνια, διατηρώντας αμερικανικά στρατεύματα στα εδάφη της, στο πλαίσιο των επιταγών του Ψυχρού Πολέμου.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, κλείνει το κεφάλαιο του Β’ Παγκοσμίου για την Ευρώπη και ανοίγει ένα νέο, περιπετειώδες υπό πολλές έννοιες, κατά το οποίο αυτή θα κινείται ανεξάρτητα της αμερικανικής προστασίας, ενδεχομένως όχι πάντα στην ίδια κατεύθυνση πολιτικής με τις ΗΠΑ, τουλάχιστον υπό τον Ντ. Τραμπ.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, σε αυτό το κεφάλαιο, εκ των πραγμάτων οφείλουμε να σταθούμε στη θέση στην οποία θα βρεθεί η Ελλάδα. Μία χώρα η οποία έχει δημοσίως -από το βήμα της ελληνικής Βουλής ευχαριστήσει τον αμερικανικό παράγοντα για τον ρόλο που διαδραμάτισε στην υπόθεση των Ιμίων και δεν χάνει ευκαιρία να διαφημίσει ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται στο καλύτερο σημείο τους παρά ποτέ, αν και τούτο εσχάτως, στην εποχή Τραμπ 2.0, τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Για την ακρίβεια, εάν όντως εκλείψει η αμερικανική παρουσία από την περιοχή της Αν. Μεσογείου και του Αιγαίου, η χώρα μας θα απολέσει το κυριότερο, ενδεχομένως, ανάχωμα στην επεκτατικότητα και στον αναθεωρητισμό της γείτονος.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

Η ενίσχυση, δε, του αναθεωρητικού στρατοπέδου, πέραν της Τουρκίας και της Ρωσίας, εσχάτως και με τις ΗΠΑ, που επιβουλεύεται ακόμη και την κυριαρχία της Δανίας στη Γροιλανδία ή και του γειτονικού της Καναδά, ενδυναμώνει το συγκεκριμένο στρατόπεδο και παρέχει στη δική μας γείτονα νέο έδαφος διεκδικήσεων, μέσω του νόμου του ισχυροτέρου.

Ό,τι κι αν αποφασίσουν οι Ευρωπαίοι, δε, γύρω από το τραπέζι στο οποίο θα καθίσουν αύριο στις Βρυξέλλες, σαφώς δεν είναι έτοιμοι να υποκαταστήσουν τις ΗΠΑ στον ρόλο του χωροφύλακα στην Αν. Μεσόγειο και στο Αιγαίο.