Η ΑΑΔΕ, οι συνήθεις ύποπτοι και η ουσία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πήγε η ΑΑΔΕ σε 29 κέντρα νυκτερινής διασκέδασης στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ξανά και ξανά για ορισμένα Σαββατόβραδα και «έβγαλε λαγό»: ότι υπάρχει εκτενής και συστηματική φοροδιαφυγή σε μεγάλο αριθμό εξ αυτών. «Και τι έγινε;» ίσως αναρωτηθείτε. «Ο κόσμος το έχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι», θα πείτε και θα έχετε και δίκιο.

Όμως, η επιχείρηση «Πυρετός» της ΑΑΔΕ και οι συνεπακόλουθοι «πανηγυρισμοί» του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κ. Χατζηδάκη έχουν ουσία. Τόσο για τους ίδιους όσο και για όλους εμάς τους υπόλοιπους, μισθωτούς, συνταξιούχους και εν γένει όσους δεν μπορούν να αποκρύψουν εισοδήματα.

Έχουν, δε, ουσία κυρίως επειδή δείχνουν δύο τινά: Πρώτον, ότι οι αρμόδιες αρχές «όταν θέλουν, μπορούν», όπως περίτρανα έδειξε η συγκεκριμένη επιχείρηση, όμοια της οποίας -σε έκταση και ένταση- δεν είχαμε δει τα τελευταία χρόνια.

Δεύτερον, ότι παρά τις τεχνολογικές αναβαθμίσεις και τα πληροφοριακά συστήματα, τη διασύνδεση των POS με την ΑΑΔΕ και τους κάθε λογής ελέγχους που γίνονταν έως τώρα, ένα σημαντικό -αν όχι υπερμέγεθες- τμήμα της φοροδιαφυγής παρέμενε ασύλληπτο. Έως και διπλό τζίρο έδειξαν οι συγκεκριμένοι έλεγχοι σε ορισμένα καταστήματα.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, ωστόσο, η απορία ως προς τους λόγους που δεν διεξάγονταν έως τώρα έλεγχοι αυτού του είδους, ώστε να αντιμετωπιστεί το «κακό», παραμένει. Πρόκειται για μία απορία, μάλιστα, η οποία συνδέεται άμεσα και με το επίπεδο υπερφορολόγησης στο οποίο υποβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια όσοι δεν μπορούν να επιδοθούν στο «ευγενές σπορ» της φοροδιαφυγής και επωμίστηκαν, άρα, το βαρύ φορτίο της εξασφάλισης πλεονασμάτων για τον προϋπολογισμό, περί των οποίων τόσο «υπερηφανεύονταν» οι εκάστοτε κυβερνήσεις του τόπου, της παρούσης συμπεριλαμβανομένης.

Έτσι, λοιπόν, εάν κάτι κατόρθωσε η συγκεκριμένη επιχείρηση ήταν να αποδείξει, με χαρτί και καλαμάρι, ότι η ΑΑΔΕ έως τώρα δεν έκανε όσο καλά μπορούσε τη δουλειά της.

Αν και γνώριζε, όπως «γνωρίζει» ή τουλάχιστον εικάζει ο κάθε κάτοικος αυτής της χώρας, ο οποίος απαντά «όχι» κάθε φορά που ένας πωλητής τον/τη ρωτά εάν θέλει απόδειξη για την αγορά του προϊόντος ή της υπηρεσίας που μόλις εξασφάλισε, ότι η συγκεκριμένη πράξη μπορεί να οδηγήσει σε φοροδιαφυγή. Κάτι το οποίο θα ήταν σαφώς περισσότερο δυσχερές, αν όχι αδύνατο, εάν όντως είχε ζητήσει αυτή την περίφημη απόδειξη.

Είναι δυνατή, ίσως αναρωτηθείτε, η τοποθέτηση ενός «φύλακα» ή φορολογικού επόπτη πάνω από κάθε επιχείρηση για τον έλεγχό της και την αποτροπή πράξεων φοροδιαφυγής; Προφανώς όχι. Είναι, όμως, δυνατή, όπως έδειξαν οι τελευταίοι έλεγχοι σε κέντρα διασκεδάσεως, η εμπέδωση της πεποίθησης ότι η ΑΑΔΕ και εντέλει η κάθε αρμόδια φορολογική αρχή ξέρει και θέλει να κάνει τη δουλειά της σωστά. Ακριβώς όπως αυτή η πεποίθηση είναι εμπεδωμένη σε τόσες άλλες χώρες του κόσμου, όπου το «θεριό» της φοροδιαφυγής έχει δαμαστεί εδώ και τόσα χρόνια.

«Πρόθυμοι» φοροφυγάδες πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Η διαφορά, όμως, μίας ευνομούμενης πολιτείας από τις… υπόλοιπες έγκειται στη δυνατότητά της να εμπεδώσει την πεποίθηση ότι όντως υφίσταται έλεγχος και ότι η δυνατότητα διαφυγής από αυτόν είναι, αν μη τι άλλο, ιδιαίτερα δυσχερής.

Εάν, δε, μπορέσει αυτή η πολιτεία να καταδείξει και ότι οι φόροι που συλλέγει δαπανώνται πράγματι για το όφελος των φορολογουμένων και δεν σπαταλιούνται χάριν της οποιασδήποτε σκοπιμότητας, τότε, ακόμη καλύτερα.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

Όμως αυτό είναι μία άλλη συζήτηση…