Η ναυτιλία και το διαχρονικό μήνυμα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η σύντομη απάντηση στο μάλλον διαχρονικό ερώτημα, ως προς τους λόγους της αντιστοίχως διαχρονικής ελληνικής επιτυχίας στη ναυτιλία και δη στην ποντοπόρο, είναι ότι αυτή διεξάγεται κυρίως… εκτός Ελλάδος. Μακριά, δηλαδή, από την κάθε λογής, θετική ή αρνητική, ανάμιξη του ελληνικού κράτους.

Αρκεί όμως αυτό ως συνταγή επιτυχίας; Προφανώς, όχι, ακόμη κι αν προσμετρήσουμε την πρόβλεψη του συνταγματικού νομοθέτη (άρθρο 107) αλλά και της ισχύουσας νομοθεσίας περί φορολόγησης της ναυτιλίας βάσει χωρητικότητας (τονάζ) στα υπό ελληνική σημαία πλοία, αντί αποτελεσμάτων, όπως στις λοιπές επιχειρήσεις.

Τα στοιχεία που έφερε χθες στη δημοσιότητα η μελέτη της McKinsey & Company για τα σημερινά μεγέθη της ελληνικής ναυτιλίας, αλλά και τους λόγους αυτής της επιτυχίας, είναι αποκαλυπτικά, συνιστούν, όμως, μόνον ένα τμήμα της όλης εικόνας.

Εάν σήμερα οι Έλληνες εφοπλιστές διαθέτουν περισσότερα από 5.000 πλοία «στο νερό» και ελέγχουν περί το 20% της παγκόσμιας ποντοπόρου ναυτιλίας, κρατώντας τα πρωτεία στα δεξαμενόπλοια και τη δεύτερη θέση στα χύδην φορτία, με ετήσιο τζίρο περί τα 40-50 δισ. δολ. ενώ η χώρα μας αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 0,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ, τούτο οφείλεται, κυρίως, σε τρεις λόγους.

Αυτοί, δε, σαφώς ξεφεύγουν από τα στερεότυπα που δημιουργούν οι κάθε λογής -επίσης διαχρονικές- μομφές κατά της ναυτιλίας, ως προς τις όποιες παραβατικές ή εντέλει έκνομες δραστηριότητες που τυχόν αναπτύσσουν πλοιοκτήτες, εκμεταλλευόμενοι τα όποια εμπάργκο ή επιδιδόμενοι σε άλλες «σκοτεινές» δραστηριότητες.

Οι λόγοι για τους οποίους πέτυχε και συνεχίζει να εμφανίζει αυτά τα μεγέθη η ναυτιλία υπό ελληνική σημαία ή ελληνικών συμφερόντων αφορούν, πρώτον, ότι ξεδιπλώνεται σε συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού, παγκόσμιας κλίμακας.

Όπως εξομολογείται μία «ψυχή» με πολλά μίλια στον χώρο, «δεν θέλουμε επιχορηγήσεις, επιδοτήσεις ή “δώρα” από την Πολιτεία. Μία ναυτιλιακή δραστηριότητα “βοήθησε” το κράτος, την ελληνική κρουαζιέρα, και αυτή είχε την κατάληξη που είχε…».

Δεύτερον, επιτυγχάνει διότι διεξάγεται σε ένα περιβάλλον στο οποίο οι κανόνες είναι κοινοί για όλους. Τους θέτει το International Maritime Organization (IMO), υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και αφορούν άπαντες. «Δεν μας ενδιαφέρει να είναι αυτοί οι κανόνες εύκολοι ή δύσκολοι αλλά ίδιοι για όλους. Καλωσορίζουμε δε το “σκληρό” κανονιστικό περιβάλλον, διότι απομακρύνουν από την αγορά τους μη σοβαρούς παίκτες», προσθέτει.

Κατά τον ίδιο, δε, ο τρίτος λόγος επιτυχίας αφορά στο γεγονός ότι υπάρχει ουσιαστική επιχειρηματική αλληλεγγύη, ακριβώς λόγω του παγκόσμιου μεγέθους της αγοράς, του ασφυκτικά έντονου ανταγωνισμού και, άρα, της ανάγκης εξασφάλισης υγιών συμμαχιών. Όπως αφηγείται, «θέλω να πάω ένα καράβι στη Σρι Λάνκα ή όπου αλλού. Θα ρωτήσω έναν φίλο που πρόσφατα έστειλε και αυτός ένα καράβι εκεί, ποια ήταν τα προβλήματα που συνάντησε».

Η χώρα μας, ευλόγως, έχει μακρά ναυτική παράδοση και η θέση της, με το ελληνικό αρχιπέλαγος, τη βοήθησε να την αναπτύξει. Έχει άρα ανθρώπους σε όλη την γκάμα του ναυτικού επαγγέλματος που μπορούν να στελεχώσουν και να στηρίξουν τη δραστηριότητα της ποντοπόρου ναυτιλίας και αυτό το γεγονός, ευλόγως, συνέβαλε τα μέγιστα στην επιτυχία που εμφανίζει ο τομέας.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

Κυρίως, όμως, πέτυχε η ποντοπόρος ναυτιλία επειδή το κράτος έμεινε, διαχρονικά, μακριά από αυτήν, όχι μόνον χάρη σε ένα ευεργετικό φορολογικό καθεστώς αλλά συνολικά. Δεύτερον, επειδή οι κανόνες είναι ίδιοι για όλους και τρίτον, επειδή, οι σοβαροί «παίκτες» της έμαθαν να βοηθούν ο ένας τον άλλο.

Μηνύματα, ενδεχομένως, χρήσιμα και για τον ρόλο που θα όφειλε να έχει το κράτος στην οικονομία, αλλά και για όσους δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στη στεριά.