Διαίρει και βασίλευε α λα ΗΠΑ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Την ίδια ώρα που τα κυριότερα κράτη της υφηλίου προσπαθούν να δουν πού στέκονται και πού πατούν στη νέα εποχή Τραμπ, αναζητώντας ερείσματα στο επιτελείο του, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος εμφανίζεται να κάνει αυτό που γνωρίζει καλά, ως επιχειρηματίας: διαπραγματεύεται.

Διότι μόνον ως τμήμα μίας άτυπης διαπραγμάτευσης που έχει ήδη αρχίσει μπορεί να ερμηνευτεί το “σνομπάρισμα” του υπουργού των Εξωτερικών, Μ. Ρούμπιο στις Βρυξέλλες και στο συμβούλιο των ομολόγων του στην ΕΕ, την πρόσκληση προς το οποίο παντελώς αγνόησε.

Για την ακρίβεια, όπως αποκάλυψε η κορυφαία διπλωμάτις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Κάγια Κάλας, αν και είχε απευθύνει ανοικτή πρόσκληση στον Μάρκο Ρούμπιο να παραστεί στην συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ ώστε «να εξηγήσει τις απόψεις των Ηνωμένων Πολιτειών» ο ίδιος, σύμφωνα με το Politico δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι  απάντησε στην πρόσκληση.

Γιατί, όμως, να πήγαινε ο φίλτατος σε μία συνάντηση αυτού του είδους, ενώ ο πολιτικός του προϊστάμενος, Ντόναλντ Τραμπ, διεκδικεί έως και την Γροιλανδία από τη Δανία, κράτος μέλος της ΕΕ;

Σε μία τέτοια συνάντηση θα υπήρχαν ευλόγως ερωτήσεις, την απάντηση των οποίων προφανώς δεν επιθυμούσε. Θα βρισκόταν μάλιστα σε μία θέση στην οποία θα έπρεπε να δώσει θεσμική αξία στην ΕΕ ως σύνολο, αναγνωρίζοντας αυτήν την ευρωπαϊκή οντότητα ως ενιαίο μπλοκ, ενώ μπορεί να συνομιλεί σε ευήκοα ώτα … κατά μόνας.

Ακριβώς, όπως διεφάνη και κατά την ορκωμοσία Τραμπ, στην οποία ουδείς σε θεσμικό πόστο της ΕΕ είχε κληθεί αλλά παρέστη η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζώρτζια Μελόνι, γνωστή ιδεολογική συνοδοιπόρος του Τραμπ, ενώ είχε κληθεί αλλά δεν παρέστη για δικούς του λόγους και ο επίσης συνοδοιπόρος, Ούγγρος ηγέτης Β. Ορμπάν.

Με άλλα λόγια, από τα μέχρι τώρα “μηνύματα” και τις κινήσεις της νέας αμερικανικής κυβέρνησης, εμφανίζεται να αναβιώνει η παλαιά – και εγνωσμένης αξίας – βρετανική πολιτική του “διαίρει και βασίλευε”, σε ό,τι αφορά στο νέο περιβάλλον των σχέσεων ΗΠΑ – ΕΕ. Ίσως, δε, υπό το φως των πολλαπλών ρήξεων που ήδη εμφανίζονται στους κόλπους της ΕΕ, αυτή να είναι και η προσήκουσα προσέγγιση.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ωστόσο, ειδικά επί του ζητήματος της  Γροιλανδίας, την οποία τόσο διακαώς εμφανίζεται να επιθυμεί ο Ντόναλντ Τραμπ, η συγκεκριμένη πολιτική εμφανίζεται να έχει αντίθετα αποτελέσματα, τουλάχιστον επί του παρόντος.

Η καθ’ όλα δραστήρια πρωθυπουργός της Δανίας, Μέτε Φρεντέρικσεν συναντήθηκε τόσο με τον  Γερμανό Καγκελάριο Όλαφ Σόλτς, όσο και με τους ομολόγους της, της Φινλανδίας, της Νορβηγίας και τη Σουηδίας, με τους οποίους προέταξε κοινό μέτωπο απέναντι στον Τραμπ, στο οποίο εμφανίστηκε πρόθυμη να συμμετάσχει και η Γαλλία, δια στόματος του υπουργού Εξωτερικών της, Ζαν Νοέλ Μπαρό, στέλνοντας ακόμη και στρατεύματα στη Γροιλανδία, κάτι που όπως είπε ο Μπαρό, επί του παρόντος δεν βρίσκει σύμφωνη τη Δανία.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, υπό το φως των διεκδικήσεων Τραμπ, επί της ανεξάρτητης, πλην υπό Δανική κυριαρχία, Γροιλανδίας, και της πολιτικής του διαίρει και βασίλευε έναντι της ΕΕ, η Ευρώπη εμφανίζεται αν όχι να συμπαρατάσσεται, τουλάχιστον να αφυπνίζεται στην ανάγκη απόκτησης ενιαίας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Ίσως αργά, ίσως σταδιακά, αλλά πάντως δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι η ισχύς βρίσκεται εν τη ενώσει.

Κάτι είναι και αυτό.