Περισσεύει το έλλειμμα σοβαρότητας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η κυβέρνηση κάνει τη δουλειά της; Κάνει ό,τι μπορεί ώστε να ορθοποδήσει ο τόπος και όσοι κατοικούν σε αυτόν; Να δουν ότι όντως υπάρχει ελπίδα για μία καλύτερη ημέρα για τους ίδιους και τα παιδιά τους;

Αντίστοιχα, η αντιπολίτευση κάνει τη δική της δουλειά; Ασκεί ουσιαστικό και ρεαλιστικό έλεγχο στο κυβερνητικό έργο και συνάμα εμφανίζει μία βιώσιμη εναλλακτική πολιτική απέναντι σε όσα πράττει η κυβέρνηση;

Μην το ψάχνετε πολύ το πράγμα. Η απάντηση σε όλα αυτά είναι, κατά πάσα βεβαιότητα, αρνητική.

Η κυβέρνηση, κατά ευρεία ομολογία, αναλώνεται σε διεκπεραιωτικού χαρακτήρα έργο και δεν εμφανίζει ούτε το απαραίτητο όραμα ούτε τη βούληση για την προώθηση των ευρύτατων μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος.

Είτε το αποδώσει κανείς στον φόβο του πολιτικού κόστους, είτε σε ανεπάρκεια, ή ακόμη σε απουσία αποφασιστικότητας, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η ακρίβεια παραμένει ακρίβεια, η αναποτελεσματικότητα και η γραφειοκρατία του δημόσιου τομέα καλά κρατούν και ακόμη και σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής το αποτέλεσμα είναι αρνητικό.

Το πρωτοφανές, δε, είναι ότι η κυβέρνηση κάνει όλα αυτά ενώπιον κενής… εστίας, καθώς η αντιπολίτευση είναι, κοντολογίς, απούσα.

Ουδείς εκ των πρωταγωνιστικών -και βεβαίως των δευτεροκλασάτων- στελεχών της δεν διακρίνεται σήμερα ως δυνητικός ηγέτης της χώρας. Η δε συζήτηση περί συνεργασιών μεταξύ των δυνάμεων της κεντροαριστεράς και της αριστεράς παραμένει κενή περιεχομένου, ενόσω απουσιάζει, πρώτον, μία βιώσιμη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης και δεύτερον, μία προγραμματική συμφωνία εκ μέρους όσων εμπλέκονται σε αυτήν τη συζήτηση. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, δηλαδή.

Ας μην αναλωθούμε, δε, στην ποιότητα της κριτικής που ασκείται στην κυβέρνηση, η οποία κυμαίνεται μεταξύ λαϊκισμού και γραφικότητας.

Βέβαια, όταν υπάρχουν υπουργοί της παρούσας κυβέρνησης οι οποίοι «διασκεδάζουν τις εντυπώσεις» του χάους που κυριαρχεί ακόμη και σε νευραλγικούς τομείς, όπως αυτός της Υγείας, μοιράζοντας καφεδάκια σε όσους ταλαιπωρούνται επί ώρες μπροστά από τα κλειστά φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, γιατί θα έπρεπε να περιμένουμε κάτι καλύτερο από όσους τους αντιπολιτεύονται; Δεν τους έβαλε ο κόσμος στην αντιπολίτευση τυχαία. Υπήρχαν λόγοι για αυτό.

Έτσι, όμως, όσο κι αν «μας αξίζουν» οι πολιτικοί που έχουμε, η διαπίστωση περί της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού της χώρας παραμένει η ίδια: δεν υπάρχει σοβαρότητα.

Λείπει, δηλαδή, η ιδιότητα εκείνη που θα ήταν απαραίτητη ώστε να κάνει ο καθένας τους τη δουλειά του κατά τον προσήκοντα τρόπο και να παράγει αποτέλεσμα ωφέλιμο στον τόπο και στους πολίτες του.

Αυτό το γεγονός, όμως, κρατά δέσμια τη χώρα στη σημερινή της κατάσταση. Δεν της επιτρέπει να αξιοποιήσει ούτε τα ταλέντα της ούτε τα πλεονεκτήματά της, όποια κι αν είναι αυτά. Το χειρότερο, δε, είναι ότι της στερεί και την ελπίδα μίας καλύτερης ημέρας.

Να το κάνουμε λίγο πιο απλό το πράγμα; Θα λύσει το στεγαστικό πρόβλημα η αθρόα παροχή κινήτρων για την αγορά κατοικίας στην οποία προχώρησε η κυβέρνηση; Οι πιθανότητες είναι ότι θα το κάνει δυσμενέστερο, καθώς σε μία αγορά η οποία ήδη αντιμετωπίζει έλλειψη προσφοράς οικιών, αυξάνεται η ζήτηση, οδηγώντας σε άνοδο των τιμών.

Τις ψήφους, όμως, ελπίζει ότι θα τις αλιεύσει η κυβέρνηση, που συνεχίζει να μοιράζει χρήμα, αντί να μειώνει περισσότερο τους φόρους. Σε όλα αυτά, δε, τι λέει η αντιπολίτευση; Ούτε κιχ αφού στις ίδιες ψήφους στοχεύει και αυτή.

Έτσι, όμως, φίλτατοι, δεν πάμε μακριά…