Το κράνος, ο Θεοδωρικάκος και η ουσία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μοτοσικλέτα σημαίνει κράνος. Τελεία και παύλα. Οτιδήποτε διαφορετικό είναι όχι μόνον παράνομο αλλά και αδιανόητο, για οποιονδήποτε εχέφρονα μοτοσικλετιστή.

Αυτά είναι πράγματα γνωστά και χιλιοσυζητημένα. Αποτελεί, δε, κοινή πεποίθηση ότι η οδήγηση μοτοσικλέτας δίχως κράνος ισοδυναμεί με την επίδειξη τάσεων αυτοκτονίας. Το να επιχειρηματολογήσει κανείς υπέρ αυτού διαρρηγνύει ανοικτές θύρες.

Το να αναθέσει, όμως, η Πολιτεία -δια νόμου- το καθήκον της εποπτείας και της εφαρμογής της υποχρεωτικής χρήσης κράνους από τους οδηγούς μοτοσικλετών, στους... βενζινοπώλες αποτελεί όχι μόνον τραγέλαφο αλλά και ομολογία ήττας.

Τούτο, καθώς αποδέχεται ότι, όπως στέκουν σήμερα τα πράγματα, είναι αδύναμη να επιβάλει τον νόμο. Συνιστά, δηλαδή, μία ομολογία ότι τα ίδια μέσα που διαθέτει η πολιτεία, οι Αστυνομικές Αρχές, αδυνατούν να επιτελέσουν τον ρόλο τους. Είτε επειδή δεν θέλουν είτε επειδή δεν μπορούν. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, τούτο συνιστά ένα επικίνδυνο μήνυμα προς ολόκληρη την κοινωνία.

Ακόμη χειρότερα, η πρόθεσή της να νομοθετήσει προς αυτή την κατεύθυνση συνιστά έναν πρόδηλο διαχωρισμό των πολιτών σε διαφορετικές κατηγορίες, στη βάση του οχήματος που οδηγούν. Επαναφέρει έτσι στην κοινή μνήμη, κοινωνικές αντιλήψεις άλλων εποχών, ως προς όσους οδηγούν μοτοσικλέτα.

Θα επέβαλε ποτέ η πολιτεία αντίστοιχα μέτρα στους αυτοκινητιστές οι οποίοι δεν φορούν ζώνη ασφαλείας; Εάν η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα είναι καταφατική, τότε γιατί δεν το πράττει με το εν λόγω νομοθέτημα, τη θέσπιση του οποίου πρότεινε ο υπουργός Υγείας Άδ. Γεωργιάδης και προανήγγειλε χθες ο υπουργός Ανάπτυξης Τ. Θεοδωρικάκος;

Κατά την ίδια λογική, γιατί δεν ζητά και από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας να αποκλείσουν από τη χρήση των τηλεφώνων τους όσους τα χρησιμοποιούν ενώ οδηγούν ή εντέλει να ζητήσει την ευρύτερη επιβολή του νόμου από άλλες επαγγελματικές τάξεις, ανά αντικείμενο δραστηριότητας;

Αστεία πράγματα, φίλτατοι, τα οποία απαντά κανείς μόνο στη γη (διάβαζε, χώρα) της φαιδράς πορτοκαλέας. Ακριβώς όπως την αποτύπωσε ο αείμνηστος Άγγελος Βλάχος.

Έτσι, λοιπόν, όσο θεάρεστες κι αν είναι οι προθέσεις των φίλτατων Γεωργιάδη και Θεοδωρικάκου και ιδίως του τελευταίου, ο οποίος είναι και ο επισπεύδων υπουργός, δεν μπορούν παρά να οδηγήσουν τη σκέψη στο βρετανικό ρητό «πετάμε στον δρόμο το μωρό, μαζί με το νερό».

Η αφορμή, δε, για όλη αυτή την υπόθεση, δηλαδή η -παράνομη- άρνηση (άρνηση παροχής υπηρεσιών, διακριτική μεταχείριση κ.ά.) ενός βενζινοπώλη στην Κρήτη να πωλήσει βενζίνη σε μοτοσικλετιστή που δεν έφερε κράνος, καταδεικνύει και το παρορμητικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.

Εάν η πολιτεία επιθυμεί, όντως, να εφαρμοστεί ο νόμος και να εξαλειφθεί η όποια παραβατικότητα στο ζήτημα της χρήσης κράνους κατά την οδήγηση μοτοσικλέτας, τότε δεν έχει παρά να ακολουθήσει την πεπατημένη διεθνώς και να θεσπίσει υψηλά πρόστιμα, εντείνοντας συνάμα τους αστυνομικούς ελέγχους. Οι επικοινωνιακές καμπάνιες δε ως προς αυτήν την κατεύθυνση δεν θα έβλαπταν.

Η επιβολή του νόμου δεν αποτελεί αρμοδιότητα της οποιασδήποτε επαγγελματικής τάξης αλλά των αρμοδίων ως προς αυτό αρχών και συνιστά ολισθηρό μονοπάτι να συγχέονται οι δύο ρόλοι. Μετάθεση ευθυνών δεν μπορεί να υπάρξει.

Καλώς ή κακώς, σε μία ευνομούμενη και συντεταγμένη πολιτεία έτσι οφείλουν να έχουν τα πράγματα. Όσο αποτελεί ευθύνη, δε, του κάθε πολίτη να μην παραβιάζει τους νόμους, άλλο τόσο υπεύθυνη είναι η ίδια η πολιτεία για την τήρηση της νομιμότητας.

Τους βενζινάδες τι τους μπλέκουμε;