Στις συμπληγάδες δασικών χαρτών και ΝΟΚ η οικοδομή

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η επένδυση εμπεριέχει ρίσκο. Είναι αξίωμα. Όπως επίσης είναι αξίωμα ότι οι κανόνες πρέπει να είναι σταθεροί και γνωστοί σε όλους. Από εκεί κρίνεται και η ύπαρξη ή μη ασφάλειας δικαίου.

Σε ένα περιβάλλον από το οποίο απουσιάζει αυτή η ασφάλεια δικαίου, οι επενδύσεις δεν έχουν απλά ρίσκο αλλά συνιστούν, εν πολλοίς, παραλογισμό. Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, λοιπόν, εκεί βρισκόμαστε. Στον παραλογισμό.

Διότι όποιος επενδύει τα χρήματά του για ένα έργο, μόνον και μόνον για δει τους κανόνες να ανατρέπονται εν μία νυκτί, όπως έγινε, για παράδειγμα, με τους  δασικούς χάρτες, για τους οποίους υφίστανται πάνω από 500.000 ενστάσεις ανά την επικράτεια, με πολλές από τις επιτροπές εξέτασής τους να μην έχουν καν συσταθεί ή να λειτουργούν με απελπιστικά αργούς ρυθμούς εδώ και χρόνια ή με τον  ΝΟΚ, διατάξεις του οποίου κρίθηκαν ως αντισυνταγματικές μόλις πρόσφατα, τότε ουδεμία ασφάλεια δικαίου υφίσταται στη χώρα και όποιος επενδύει σε αυτήν παραλογίζεται.

Γιατί θα έπρεπε να βάλει τα χρήματά του οποιοσδήποτε στη χώρα μας, Έλληνας ή ξένος, όταν δεν ξέρει τι του ξημερώνει στην οικοδομή και συνεπακόλουθα σε κάθε παραγωγική επένδυση που μπορεί να υπάρξει σε αυτόν τον τόπο;

Όταν 20 χρόνια μετά την επένδυσή του έρχεται η ελληνική πολιτεία και του δηλώνει ότι τα χαρτιά και οι βεβαιώσεις που εξέδωσε τότε, δεν ισχύουν πλέον και ότι για να πουλήσει την περιουσία του πρέπει να διέλθει των συμπληγάδων της ελληνικής γραφειοκρατίας και της απουσίας ασφάλειας δικαίου, τότε ποιο είναι το μήνυμα που απευθύνει σε κάθε δυνητικό επενδυτή, αν όχι “μην το διανοηθείς να επενδύσεις και φύγε!”;

Αντίστοιχα, ποιο είναι το μήνυμα που του στέλνει ως προς την ποιότητα του νομοθετείν σε αυτήν τη χώρα, όταν οι νόμοι κρίνονται μετά από δέκα και πλέον χρόνια ύπαρξής τους ως αντισυνταγματικοί;

Υπ’ αυτό το πρίσμα, προφανώς έχει δίκιο ο φίλτατος Γιώργος Στασινός, πρόεδρος του ΤΕΕ, όταν δηλώνει πως «δεν τιμά τους θεσμούς της δημοκρατίας μας η κατάργηση σημαντικών διατάξεων, σχεδόν το σύνολο των κινήτρων του οικοδομικού κανονισμού», με ένα απλό δελτίο Τύπου από το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Όπως επίσης, δεν τιμά ούτε την δημοκρατία μας, ούτε τον τρόπο που νομοθετεί η κυβέρνηση του τόπου - θα προσθέσουμε εμείς – το γεγονός ότι ο καθ’ ύλη αρμόδιος υπουργός, Θεόδωρος Σκυλακάκης «απαντά» στο ΣτΕ επίσης με δελτίο τύπου, με το οποίο υπόσχεται νέα πολεοδομικά κίνητρα ως «αντιστάθμισμα» στην ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ για τα υφιστάμενα κίνητρα.

Πρόκειται, κυριολεκτικά περί μίας τρέλας. Διότι μετά το χάος στο οποίο έχουν οδηγήσει την κτηματική αγορά οι δασικοί χάρτες, εμφανίζοντας ως δασικά και μάλιστα αναδασωτέα, ακίνητα τα οποία εδώ και δεκαετίες είχαν χαρακτηριστεί ως μη δασικά και είχαν εξασφαλίσει έτσι νομίμως πολεοδομικές άδειες, έρχεται η υπόθεση του ΝΟΚ και της ακύρωσης από το ΣτΕ των περιβαλλοντικών κινήτρων που προέβλεπε για την υπέρβαση των συντελεστών δόμησης καθ’ ύψος, οδηγώντας έναν ολόκληρο κλάδο στα… κάγκελα.

Είναι αδιανόητο δε να ακυρώνονται νόμοι από τη μία εξουσία, (δικαστική) επειδή μία άλλη εξουσία (η εκτελεστική) αδυνατεί να ελέγξει επαρκώς τις ίδιες της τις υπηρεσίες (πολεοδομίες) ή βεβαίως την οικοδομική αγορά ως προς την ύπαρξη υπερβάσεων της νομοθεσίας.

Με αυτά και με αυτά, όμως, δεν θα πάμε μακριά… Δεν γίνεται να «δουλεύουμε» τους πάντες, για πάντα.