Εκλογικό σώμα των... άκρων

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν η δημοσκοπική και άρα πολιτική είδηση της ημέρας ήταν χθες, βάσει της έρευνας της Interview που είδε το φως της δημοσιότητας, ότι το νεοσύστατο κόμμα Κασσελάκη, το Κίνημα Δημοκρατίας, καταγράφει υψηλότερα ποσοστά (7,0%) εκείνων του ΣΥΡΙΖΑ (4,3%), τότε σύμφωνα με τα λοιπά αποτελέσματα αυτής της έρευνας ήταν απλώς άλλη μία… Τρίτη.

Για την ακρίβεια, το κυβερνών κόμμα ΝΔ επαναβεβαίωσε την πρωτοκαθεδρία του, αυξάνοντας μάλιστα το ποσοστό του κατά 2 μονάδες στο 27,2%, το ΠΑΣΟΚ παρέμεινε στα μάλλον υψηλά, για δεδομένα του τα τελευταία χρόνια, ποσοστά του 15,7% και ούτως καθ’ εξής για τα λοιπά κοινοβουλευτικά και μη κόμματα για τα οποία ερωτήθηκε το κοινό.

Στην πραγματικότητα, όμως, εάν μείνουμε σε αυτά, χάνουμε «τη μεγάλη εικόνα» και αυτή καθιστά σαφές ότι το εκλογικό σώμα παραμένει στα… άκρα του πολιτικού φάσματος. Παραμένει πολωμένο και κρύβει μία έντονη δυσαρέσκεια για τους… κυριότερους πολιτικούς εκπροσώπους του.

Στον βαθμό που η συγκεκριμένη έρευνα απεικονίζει με σχετική ακρίβεια την -έστω στιγμιαία- εικόνα των προθέσεων του εκλογικού σώματος, τότε η απάντηση στο ερώτημα της πρόθεσης ψήφου (εάν είχαμε εκλογές την επόμενη Κυριακή, εσείς ποιο κόμμα θα ψηφίζατε;) μαρτυρά ότι η πλειονότητα των πολιτών και άρα του εκλογικού σώματος απορρίπτει τα δύο κυριότερα πολιτικά κόμματα του τόπου και τάσσεται υπέρ των άκρων του πολιτικού φάσματος, ένθεν και ένθεν, αυτών των δύο κομμάτων.

Τάσσεται, δηλαδή, υπέρ κομμάτων είτε στα δεξιά ή ακροδεξιά, είτε στα αριστερά ή ακροαριστερά του πολιτικού κέντρου.

Έτσι, λοιπόν, τη στιγμή κατά την οποία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αθροίζουν ποσοστό 42,9% στην πρόθεση ψήφου, στα δεξιά της ΝΔ (Ελληνική Λύση, Φωνή Λογικής, Νίκη, Σπαρτιάτες) αθροίζεται ποσοστό 20% (8,5+7+3+1,5) ενώ στα αριστερά του ΠΑΣΟΚ (ΚΚΕ, Κίνημα Δημοκρατίας, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύση Ελευθερίας, Μέρα 25, Νέα Αριστερά) αθροίζεται ποσοστό 27,3%, διαμορφώνοντας το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που βρίσκονται ένθεν και ένθεν των δύο «μεγάλων» στο 47,3% έναντι του 42,9% του κυβερνώντος κόμματος και του κόμματος της αξιωματικής, πλέον, αντιπολίτευσης.

Εάν όμως έχουν όντως έτσι τα πράγματα, τότε πρόκειται για μία εικόνα απόρριψης. Μία εικόνα η οποία μαρτυρά δυσαρέσκεια εκ μέρους ενός πλειοψηφικού μέρους του εκλογικού σώματος, το οποίο επιλέγει «λύσεις» και «μονοπάτια» μακριά από εκείνα που του προσφέρουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Μία εικόνα, άρα με ρίζες στα πρόσφατα μνημονιακά χρόνια, η οποία, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, δεν έχει ακόμη εξαλειφθεί.

Αφορά την ακρίβεια αυτή η τάση του εκλογικού σώματος, την ακόμη υψηλή ανεργία, το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας και Παιδείας σε αυτόν τον τόπο ή σε οποιοδήποτε άλλο ζήτημα της καθημερινότητας των πολιτών, δεν είναι σαφές. Αυτό που είναι όμως σαφές είναι ότι υφίσταται ως απότοκο της εκτίμησης του κοινού ως προς τον ρόλο των κυριότερων πολιτικών εκπροσώπων του, ήτοι των δύο «μεγάλων» κομμάτων.

Ακόμη ενδεικτικότερη αυτής της εκτίμησης είναι ίσως και ότι αν και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αναδεικνύεται ως ο πλέον δημοφιλής μεταξύ των πολιτικών αρχηγών, εντούτοις ως καταλληλότερος για τη θέση του πρωθυπουργού εμφανίζεται ο «κανένας», ο οποίος εξασφαλίζει ποσοστό 45%, κοντά δηλαδή στο ποσοστό της λεγόμενης «αντισυστημικής» ψήφου.

Υπό το φως, λοιπόν, όλων αυτών, ίσως θα ήταν χρήσιμο αυτά τα δύο κόμματα να το ξαναδούν το ζήτημα και να κοιτάξουν πώς είναι δυνατόν να βελτιωθεί η καθημερινότητα των πολιτών και πώς θα εκτονωθεί αυτό που σήμερα καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις.

Προτού είναι αργά!