Με αντίπαλο και τον... καφέ το Μαξίμου

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Δεν έχω ούτε για έναν καφέ». Μία φράση από τα χείλη πολλών, με προφανείς κοινωνικές και βεβαίως πολιτικές προεκτάσεις. Ιδίως σε εποχές ακρίβειας, που -παρ’ όλες τις προσπάθειες- δεν μπορεί να τιθασευτεί.

«Ο προϋπολογισμός αυτός απαντά στην ακρίβεια στηρίζοντας διπλά το εισόδημα», είπε χθες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώπιον των μελών του υπουργικού του συμβουλίου. Πρόσθεσε όμως ότι αυτή η στήριξη θα επιτευχθεί «μειώνοντας από τη μία πλευρά βάρη νοικοκυριών και επιχειρήσεων και αυξάνοντας από την άλλη τις αποδοχές», αποδεχόμενος έτσι ότι πρόκειται για «κάτι που ασφαλώς θέλει κάποιο χρόνο, μέχρι που να επανέλθει η ισορροπία».

Η αγωνία όμως που βιώνει το κάθε νοικοκυριό, ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας, δίνοντας τη μάχη της καθημερινότητας, δεν παρέχει πολλά περιθώρια χρόνου. Ιδίως όταν οι τιμές σε είδη ευρείας κατανάλωσης, όπως ο καφές, παραμένουν συνεχώς ανοδικές.

Την ίδια ημέρα που ο φίλτατος Κυριάκος Μητσοτάκης περιέγραφε τον διττό τρόπο με τον οποίο η κυβέρνησή του θα στηρίξει την αγοραστική δύναμη του κοινού, από την πλευρά του… καφέ τα μαντάτα ήταν άσχημα.

Σύμφωνα με τον κλαδικό φορέα του συγκεκριμένου προϊόντος, οι τιμές του καφέ βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 13 ετών και συνεχίζουν ανοδικά, γεγονός που ωθεί την Ελληνική Ένωση Καφέ να ξαναβάλει στο τραπέζι το αίτημά της για την κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στην πώληση του συγκεκριμένου προϊόντος.

«… Η Ελληνική Ένωση Καφέ θεωρεί υπό τις παρούσες συνθήκες επιβεβλημένη την κατάργησή του, ώστε να περιοριστεί κατά το δυνατόν η επίπτωση του αυξημένου κόστους και να μην εκτιναχθεί η τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής».

Έτσι, λοιπόν, όσο οι φίλτατοι του Υπουργείου Ανάπτυξης δίνουν τη μάχη στα «ταμπελάκια» των τιμών, σημειώνοντας ενίοτε ακόμη και επιτυχίες στην προσπάθεια αποκλιμάκωσής τους, οι ανοδικές τάσεις στον πληθωρισμό τροφίμων παραμένουν.

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, τον Οκτώβριο ο πληθωρισμός ήταν στο 2,4% από 2,9% τον Σεπτέμβριο, με την ομάδα των ειδών διατροφής να καταγράφει αύξηση 1,5%. Έτσι, αν και παρατηρείται μία επιβράδυνση του ρυθμού αύξησης των τιμών, βασικά καταναλωτικά αγαθά όπως το ελαιόλαδο και τα ψάρια, για παράδειγμα, κατέγραψαν νέα άνοδο τιμών 18,1% και 8,5%, αντίστοιχα. Όπως επίσης υπήρξαν αυξήσεις τιμών και στην ενέργεια τον Οκτώβριο, σε ετήσια βάση. Στον ηλεκτρισμό κατά 12,9% και στο φυσικό αέριο κατά 10,2%.

Όσοι επωμίζονται αυτές τις αυξήσεις, λοιπόν, μικρή ανακούφιση βρίσκουν σήμερα από τις εξαγγελίες περί μείωσης της φορολογίας τα επόμενα χρόνια (αν και εφόσον παταχθεί η φοροδιαφυγή) ή από την αύξηση των μισθών, επίσης σε εύρος χρόνου. Αρχίζουν αυτοί οι άνθρωποι, δε, να βλέπουν με ιδιαίτερη συμπάθεια κλαδικά αιτήματα όπως αυτό για την κατάργηση του ΕΦΚ στον καφέ, τα οποία βεβαίως έχει κάνει παντιέρα εδώ και πολύ καιρό ένα σημαντικό τμήμα της αντιπολίτευσης.

Υπ’ αυτό το πρίσμα και υπό το φως της σωρευμένης λαϊκής δυσαρέσκειας για την ακρίβεια, ίσως, θα ήταν πράγματι χρήσιμο να ξαναμπεί στο τραπέζι του οικονομικού επιτελείου το ενδεχόμενο, αν όχι κατάργησης, τουλάχιστον μείωσης της έμμεσης φορολογίας για τα είδη ευρείας κατανάλωσης. Ούτως ή άλλως, πρόκειται για το επαχθέστερο είδος φορολογίας, καθώς φορολογεί το ίδιο πλούσιους και φτωχούς…