Κακή αρχή με τα εθνικά θέματα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε ένα θέμα το οποίο εμπεριέχει τους σπόρους της έντασης ή ακόμη και ενός νέου εθνικού διχασμού, η κυβέρνηση έκανε μία ιδιαίτερα κακή αρχή. “Απέλυσε” την άλλη άποψη. Διότι εντέλει, η αποπομπή του πρώην πρωθυπουργού Α. Σαμαρά από την ΚΟ της ΝΔ και το ίδιο το κόμμα με αυτό ισοδυναμούσε.

Όπως διεμήνυσε από την Πάτρα, κατά τον συνήθη νηφάλιο τρόπο του, ο επίσης πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής: «Θέλω να επαναλάβω ότι η άλλη γνώμη, η διαφορετική ανάγνωση ακόμα και η έντονη κριτική, δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται. Και πάντως δεν αντιμετωπίζονται με πειθαρχικά μέτρα, καθιστώντας μάλιστα δυσχερέστερη την απαραίτητη εθνική ομοψυχία για την στήριξη της εθνικής γραμμής».

Περί αυτής της εθνικής ομοψυχίας ο λόγος και βεβαίως για το πώς θα επιτευχθεί επί των εθνικών ζητημάτων και δη του κρισιμότερου εξ’ αυτών, των ελληνοτουρκικών, όταν η κυβέρνηση κρύβει εξακολουθητικά και επιμελώς “τα χαρτιά της” και η … άλλη πλευρά δεν χάνει ευκαιρία να βάλει όλα τα θέματα στο τραπέζι, στο οποίο εμείς υποστηρίζουμε ότι συζητούμε για το ένα και μοναδικό: υφαλοκρηπίδα – ΑΟΖ. Όταν δε βρίσκονται κάποιοι να επισημάνουν αυτό το γεγονός τότε… απολύονται!

Έτσι, λοιπόν, τι θα έχει να επιδείξει η κυβέρνηση επί του θέματος, όταν και όποτε αυτό φθάσει σε κάποιο βαθμό ωριμότητας και θα απαιτεί την εξασφάλιση κοινοβουλευτικής έγκρισης; Ότι απέπεμψε έναν πρώην πρωθυπουργό και πρώην υπουργό των Εξωτερικών επειδή εξέφρασε την άλλη άποψη; Αυτήν με την οποία συμφωνεί ακόμη ένας πρώην πρωθυπουργός;

Κατά πόσο συνάδει αυτή η αποπομπή με την ιστορία του πλέον παραδοσιακού αστικού κόμματος που διαθέτει η χώρα; Κατά πόσον συνάδει με το δημοκρατικό παρελθόν του και τους αγώνες του ιδρυτού του για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στον τόπο μας;

Καλώς ή κακώς, η αποπομπή Σαμαρά μαρτυρά, αν μη τι άλλο, τις συνθήκες έντασης υπό τις οποίες τελούν σήμερα άπαντες οι ενασχολούμενοι περί τα εθνικά θέματα, με την μία ή την άλλη ιδιότητα. Πολύ περισσότερο, όσοι φέρουν την ευθύνη αυτών των διαπραγματεύσεων με τη γείτονα.

Στους δικούς τους ώμους, άρα, αναλογεί το βάρος εκτόνωσης αυτής της κατάστασης, κάτι που θα καταστεί δυνατόν μόνον με την επικράτηση όρων διαφάνειας στις συγκεκριμένες συζητήσεις, τουλάχιστον με την παροχή ρητών διαβεβαιώσεων ότι αποκλείεται από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης όλη εκείνη η γκάμα αναθεωρητισμού και προκλητικότητας που προτάσσει σήμερα η Τουρκία ως δήθεν τμήμα της εξίσωσης του Αιγαίου.

Μην πάμε μακριά, φίλτατοι. Ο λαλίστατος Χακάν Φιντάν, υπουργός Εξωτερικών της γείτονος φρόντισε να μας τα θυμίσει μόλις πρόσφατα: «Εμείς προτιμούμε να εξετάζουμε ως πακέτο όλα τα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων των προβλημάτων στο Αιγαίο, των ζητημάτων στην Ανατολική Μεσόγειο και των ζητημάτων που αφορούν στην “τουρκική’ μειονότητα. Προτιμούμε να τα εξετάζουμε όλα μαζί και, εάν είναι δυνατόν, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας….».

 Τουλάχιστον, ο άνθρωπος είναι σαφής και δεν “μασάει τα λόγια του”. Όλα μαζί “πακέτο” τα θέματα (που εφεύρισκαν επί σειρά ετών οι γείτονες, το ένα μετά το άλλο) στην διαπραγμάτευση, στην λογική ό,τι πάρουμε όφελος είναι και βεβαίως, πάντα “μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας”.

Το εξηγεί, δε, ο άνθρωπος το σκεπτικό του: « Δεν βρίσκουμε σωστό να υπερπολιτικοποιούμε τα ζητήματα. Ωστόσο, όπως γνωρίζετε, ειδικά στην εσωτερική πολιτική της Ελλάδας, τα θέματα που σχετίζονται με την Τουρκία μπορούν να πολιτικοποιηθούν σε υπερβολικό βαθμό.»