«Να η ευκαιρία» για το ΠΑΣΟΚ

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μετά από περίπου δεκαπέντε έτη πολιτικών περιπετειών παντός είδους και συρρίκνωσης του εκλογικού του ερείσματος, το ΠΑΣΟΚ ανέκτησε χθες τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Και τούτο όχι χάριν των δικών του δυνάμεων αλλά με τη βοήθεια των εξελίξεων στον γειτονικό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κυριολεκτικά έγραψε ιστορία, αναδεικνυόμενος στο πρώτο κόμμα που εξέπεσε από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Αντίστοιχα, βοήθησε το ΠΑΣΟΚ να γράψει και αυτό ιστορία, καθώς το ανέδειξε ως το κόμμα με τη μικρότερη κοινοβουλευτική ομάδα (31 βουλευτές) που έγινε αξιωματική αντιπολίτευση από το 1974.

Ωστόσο, παρά τις περιπέτειες που βιώνει σήμερα ο προκάτοχος της συγκεκριμένης θεσμικής θέσης, ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την αδυναμία του κυβερνώντος κόμματος, ΝΔ, να ανακτήσει το χαμένο έδαφος στις δημοσκοπήσεις, κατά πόσον το ΠΑΣΟΚ θα έχει ουσιαστικό όφελος από τη συγκεκριμένη «αναρρίχηση» εναπόκειται, φυσικά, αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις.

Όσο κι αν υποστηρίζεται, περίπου διαχρονικά, ότι είναι περισσότερες οι περιπτώσεις που το εκλογικό σώμα καταψηφίζει το κόμμα της… επιλογής του, παρά ότι υπερψηφίζει το αντίστοιχο της προτίμησής του, το ΠΑΣΟΚ στέκει να ωφεληθεί από την υποχώρηση των πολιτικών δυνάμεων στην κεντροαριστερά αλλά και στην κεντροδεξιά, μόνον εάν μπορέσει να πείσει και να διευρύνει το ακροατήριό του ως προς τη βιωσιμότητα των θέσεών του. Μέχρι στιγμής, δε, μάλλον λάμπει δια της απουσίας του από αυτήν την δραστηριότητα.

Έτσι, λοιπόν, ακόμη κι αν ο νεοεκλεγείς (για δεύτερη φορά) πρόεδρός του, κ. Ν. Ανδρουλάκης, κατέχει πλέον την τέταρτη σε σειρά κατάταξης θεσμική θέση της χώρας, μετά την πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Βουλής, ακόμη κι αν λαμβάνει δεύτερος τον λόγο στην ολομέλεια, αμέσως μετά τον πρωθυπουργό, ακόμη, τέλος, κι αν αυξηθούν οι μετακλητοί υπάλληλοι που θα μπορεί να έχει στη Βουλή, ακόμη και τότε, θα πρέπει να είναι σε θέση να πείσει. Για να το πράξει δε αυτό θα πρέπει να μπορεί να διαμορφώσει μία ολοκληρωμένη και πειστική ως προς τη βιωσιμότητα και αποτελεσματικότητά της πρόταση διακυβέρνησης.

Θα πρέπει, για παράδειγμα, να πει στο εκλογικό του ακροατήριο, ποια είναι η εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης που κομίζει, τους λόγους για τους οποίους κρίνει ότι αυτή είναι εφαρμόσιμη και βεβαίως, τους λόγους για τους οποίους το δικό του αφήγημα είναι καλύτερο εκείνου του κυβερνώντος κόμματος. Όπως αντίστοιχα, θα πρέπει να πείσει ότι οι δικές του δυνατότητες διαχείρισης είναι καλύτερες εκείνων της παρούσας κυβέρνησης. Θα πρέπει, δε, να το πράξει άμεσα, διότι αν και μας χωρίζουν περίπου τρία χρόνια από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, οι εξελίξεις ενδέχεται να… επιταχυνθούν. Πολιτική είναι αυτή, ποτέ δεν ξέρεις τι σου… ξημερώνει.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, ο φίλτατος κ. Ανδρουλάκης έχει ήδη αργήσει. Η λογική του ώριμου φρούτου, για την κατάκτηση εκλογικού εδάφους ένθεν και ένθεν της πολιτικής θέσης στην οποία βρίσκεται σήμερα το ΠΑΣΟΚ, σαφώς δεν αρκεί και για να υπάρξει το οποιοδήποτε αξιόλογο εκλογικό όφελος για την κεντροαριστερά, όπως την εκφράζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να υπάρξει όραμα, προοπτική και αφήγημα εκ μέρους του.

Πράγμα, ομολογουμένως δυσχερές υπό το φως του δημοσιονομικού «τυφλοσούρτη» που είναι αναγκασμένες να ακολουθούν για τα επόμενα -πολλά- χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις.