Αντιπαράθεση δεξιάς με... άκρα δεξιά

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όταν το πολιτικό καντάρι γέρνει δεξιά και ποσοστό της τάξης του 20% του εκλογικού σώματος εκφράζεται από πολιτικούς σχηματισμούς στα… δεξιά της «παραδοσιακής» δεξιάς, τότε η αναζήτηση «αντίβαρου» έρχεται στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων του κυβερνώντος κόμματος. Ιδίως, ενόψει των εθνικά κρίσιμων διαπραγματεύσεων στα ελληνο-τουρκικά.

Έτσι, λοιπόν, αν και αυτή η… κολόνια κρατάει χρόνια, η τελευταία τροπή της κόντρας Σαμαρά - Μητσοτάκη περί την ταυτότητα της ΝΔ αλλά και τα εθνικά ζητήματα, την έκβαση της οποίας ουδείς μπορεί ευχερώς να προδικάσει, αποτελεί ίσως «μάννα εξ ουρανού» για την κυβερνώσα παράταξη.

Ακόμη κι αν δεν υπήρχε αυτή η αντιπαράθεση, υπό τις παρούσες περιστάσεις, θα έπρεπε σαφώς να εφευρεθεί, δίκην αντιστάθμισης σε όσους υποστηρίζουν ότι τα κεντρώα ανοίγματα του φίλτατου Κυριάκου Μητσοτάκη, η στάση του στο ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών αλλά και η πολιτική κατευνασμού που εμφανίζεται να τηρεί έναντι της γείτονος αποξενώνουν την παραδοσιακή «δεξιά» βάση της ΝΔ.

Όλα αυτά, δε, σε μία εποχή κατά την οποία οι κατηγοριοποιήσεις δεξιός, κεντρώος, αριστερός, στην πολιτική παλέτα, έχουν αναβιώσει, ελέω αφενός της πόλωσης που χαρακτήρισε τη μνημονιακή περίοδο της χώρας, αφετέρου την ανάδυση ακραίων σχηματισμών στην Ευρώπη, κυρίως στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, ως αποτέλεσμα των εξελίξεων στο μεταναστευτικό αλλά και του ευρωσκεπτικισμού που δημιουργεί ο τρόπος «λειτουργίας» της ΕΕ.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, αν και η αντιπαράθεση Σαμαρά με Μητσοτάκη είναι πολυεπίπεδη και εδράζεται σε ένα σύνολο παραμέτρων που χρονολογούνται από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, χρησιμεύει απόλυτα στην κυβερνώσα παράταξη ως ανάχωμα στις τάσεις αποσκίρτησης μερίδος της εκλογικής της βάσης δεξιότερα. Ακόμη και υπό το φως χθεσινών δημοσιευμάτων που έφεραν τον πρώην πρωθυπουργό Α. Σαμαρά προετοιμασμένο ακόμη και να καταψηφίσει τον προϋπολογισμό, ως ένδειξη αποδοκιμασίας της ακολουθούμενης κυβερνητικής πολιτικής, αν και τότε, είναι σαφές ότι η αντιπαράθεση των δύο πλευρών θα οδηγηθεί σε οριακό επίπεδο.

Αντιστοίχως, στο ίδιο πλαίσιο αντιπαράθεσης της λεγόμενης «παραδοσιακής δεξιάς», όπως αυτή εκφράζεται πλέον από τη σαφώς «κεντρο-δεξιά» ΝΔ, με την άκρα δεξιά, πρέπει να ενταχθεί και η ανάδυση του άλλου πόλου εντός του κυβερνώντος κόμματος, στο πρόσωπο του υπουργού Άμυνας Ν. Δένδια. Ακόμη και επί των ημερών του στο Υπουργείο Εξωτερικών η «μουσική υπόκρουση» σε σχέση με το Μέγαρο Μαξίμου παρέπεμπε σαφώς σε ένταση και ενίοτε σε θρίλερ ενώ σήμερα, από το πόστο του υπουργού Άμυνας, οι παιάνες ηχούν σε δεξιούς τόνους, υπέρ πίστεως, οικογενείας και πατρίδος, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι εφόσον αναζητούν τη δεξιά, τούτη βρίσκεται και εντός των τειχών της κυβερνώσας παράταξης.

Πρόκειται, ευλόγως, για δύο ετερόκλητους πόλους, εντός της παράταξης, καθώς οι δύο πολιτικοί άνδρες, Σαμαράς και Δένδιας, ακολουθούν σαφώς διαφορετικά μονοπάτια, τα οποία όμως, τουλάχιστον ως προς το κεντρικό τους μήνυμα, εξυπηρετούν κάλλιστα τον ίδιο στόχο. Αυτόν του επαναπατρισμού της μερίδος του εκλογικού σώματος το οποίο αποσκίρτησε στα δεξιά της παράταξης, επιλέγοντας εκλογικά σχηματισμούς όπως η Ελληνική Λύση, η Νίκη ή ακόμη και οι Σπαρτιάτες, ή εσχάτως τη Φωνή Λογικής της φιλτάτης κας Α. Λατινοπούλου.

Ωστόσο, πρόκειται φυσικά για ένα «έργο σε εξέλιξη», η κατάληξη του οποίου παραμένει ακόμη άδηλη. Πρώτος σταθμός ενδιαφέροντος στην πορεία αυτού του έργου, ο ελληνοτουρκικός διάλογος και δεύτερος, η ψήφιση του προϋπολογισμού. Όσοι πιστοί…