Οι μεταρρυθμίσεις και ο νέος πονοκέφαλος της κυβέρνησης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στη διάρκεια της επόμενης τριετίας, όσο το υπόλοιπο της συνταγματικής θητείας της παρούσας κυβέρνησης, η Ελλάδα έχει μία σπάνια ευκαιρία να σταθεί στα πόδια της και, πιθανώς, να αλλάξει όσα ακόμη την κρατούν δέσμια του φαύλου οικονομικού παρελθόντος της, ελέω των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης, που εκπνέουν το 2027 και του ΕΣΠΑ.

Πρόκειται για μία διαδικασία, ωστόσο, η οποία προϋποθέτει σταθερότητα και απερίσπαστη αποφασιστικότητα εκ μέρους της κυβέρνησης στην προώθηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων.

Μία κατάσταση πραγμάτων, δηλαδή, η οποία απέχει τόσο από την εσωστρέφεια που εμφανίστηκε για ακόμη μία φορά στο κυβερνών κόμμα όσο και από τα φαινόμενα αλαζονείας και αναποτελεσματικότητας που αναδύονται από τις σάρκες του.

Εάν το μήνυμα της πρόσφατης κάλπης είναι η βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών, τούτο δεν επιτυγχάνεται, δε, με επικοινωνιακού χαρακτήρα κινήσεις, μέσω επισκέψεων του πρωθυπουργού, είτε σε αμαξοστάσια είτε σε νοσοκομεία. Όσο κι αν σε πρώτη ανάγνωση εμφανίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να είναι σε άμεση επαφή με όσα ταλανίζουν την καθημερινότητα των πολιτών, επί της ουσίας δεν κρύβουν τις βαθιές τομές οι οποίες απαιτούνται για την επί της ουσίας βελτίωση των πραγμάτων. Κάτι το οποίο απαιτεί εργασία, προσήλωση στον στόχο και χρηματοδότηση.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, μία από τις ελάχιστες φορές που η Ελλάδα εμφανίζεται να διαθέτει αυτή τη χρηματοδότηση, έχοντας μάλιστα καταρτίσει, από τις πρώτες χώρες-μέλη της ΕΕ, τον δικό της οδικό χάρτη έργων και μεταρρυθμίσεων, το «Ελλάδα 2.0», θα ήταν «κρίμα κι άδικο», που λέει και ο λαός μας, να απεμπολήσει αυτή την ευκαιρία, διολισθαίνοντας σε εσωκομματική εσωστρέφεια και ρήξεις της κοινοβουλευτικής της ομάδας.

Εάν «μόνη κόκκινη γραμμή», μεταξύ των εσωκομματικών αντιπάλων, είναι όντως η μη επικράτηση της αντιπολίτευσης, τότε ουδέν έχουν αντιληφθεί οι φίλτατοι της ΝΔ από το περίφημο μήνυμα όσων δεν της προσέφεραν την ψήφο τους κατά τις πρόσφατες ευρωεκλογές.

Οι περίπου 900 χιλιάδες ψηφοφόροι που της γύρισαν την πλάτη στις 9 Ιουνίου δεν την αγνόησαν για να την ξαναδούν να αναλώνεται σε εσωκομματική εσωστρέφεια. Το έπραξαν σε ένδειξη δυσαρέσκειας απέναντί της επειδή έκριναν ότι δεν πράττει όσα πρέπει ή εντέλει όσα θα μπορούσε, ώστε να βελτιώσει την καθημερινότητά τους.

Τούτου δοθέντος, η όποια αμφισβήτηση εγείρεται στην κυβερνητική πολιτική και η διάσταση απόψεων που κατεγράφη κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής της ομάδας δεν πρέπει να αποτελέσουν ανάχωμα στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων εκείνων που υπόσχονται την ανάκαμψη του τόπου.

Στην Ελλάδα, ελάχιστες είναι οι κυβερνήσεις που απόλαυσαν μακρές θητείες και τις αφιέρωσαν στην προώθηση ενός συγκριμένου αναπτυξιακού προγράμματος. Συνήθως, είτε οι θητείες ήσαν σύντομες είτε το πρόγραμμα απουσίαζε.

Ο σημερινός πρωθυπουργός διανύει ήδη τη δεύτερη κατά σειρά θητεία του και διαθέτει ικανό περιθώριο χρόνου ώστε να προωθήσει το σχέδιο που εκπόνησε. Εάν η κυβερνητική πλειοψηφία, ωστόσο, επιδοθεί σε μία νέα περιπέτεια εσωστρέφειας, παρά την απουσία ικανής αντιπολίτευσης, η ευκαιρία αυτή θα χαθεί. Δεν θα χαθεί για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή για την παράταξη της οποίας ηγείται. Κυριότερα, θα χαθεί για τη χώρα, η οποία ακόμη υποφέρει από τις αμαρτίες του παρελθόντος της.

Εάν τα κοινοτικά κονδύλια τα οποία εισέρρευσαν στην Ελλάδα, από την ένταξή της στην τότε ΕΟΚ έως σήμερα, ύψους περίπου ενός ελληνικού ΑΕΠ, αναλώθηκαν με τον λάθος τρόπο και δεν συνεισέφεραν ικανοποιητικά στη σύγκλιση της χώρας μας με την ΕΕ, οφείλουμε να μην επιτρέψουμε τούτο να συμβεί και με τη νέα κοινοτική χρηματοδότηση.