Η παρωδία των Πόθεν Εσχες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η συζήτηση που εκτυλίσσεται τις τελευταίες ημέρες γύρω από το πόθεν έσχες του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Κασσελάκη, πέραν του γεγονότος ότι υποτιμά τη νοημοσύνη των πολιτών, με τον τρόπο που διεξάγεται, αναδεικνύει και τη βαθύτατη υποκρισία με την οποία περιβάλλεται ο θεσμός των «Πόθεν Έσχες».

Ένας θεσμός ο οποίος διαχρονικά έχει αποτύχει του -διακηρυγμένου - σκοπού του, να προσφέρει διαφάνεια στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και κατά προέκταση στην πολιτική ζωή του τόπου.

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι έχει νόημα η συζήτηση, εάν θα μπορούσε ή δεν θα μπορούσε ο σύντροφος Κασσελάκης να έχει υποβάλει αρχική δήλωση πόθεν έσχες εντός των πρώτων 90 ημερών αφότου ανέλαβε τα ηνία του ΣΥΡΙΖΑ, με τον ίδιο να ισχυρίζεται ότι η νέα πλατφόρμα ήταν και παραμένει κλειστή και τους πολιτικούς του αντιπάλους να ισχυρίζονται ότι υπάρχει η προηγούμενη, το γεγονός και μόνον ότι η συγκεκριμένη πλατφόρμα παραμένει ερμητικά κλειστή για χιλιάδες άλλους υπόχρεους κατά την τελευταία διετία καθιστά όλη αυτή την κουβέντα μάλλον περιττή.

Για την ακρίβεια, ακόμη και σήμερα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, η πλατφόρμα υποβολής πόθεν έσχες παραμένει κλειστή για χιλιάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες άλλους υπόχρεους, για τα έτη 2022 και 2023, οδηγώντας στον τραγέλαφο, που έχει σημειωθεί και κατά το παρελθόν, να οδηγούμαστε σε μία κατάσταση κατά την οποία υποβάλλονται από κοινού οι δηλώσεις δύο ή και περισσότερων ετών όταν και όποτε ανοίξει αυτή η πλατφόρμα.

Ποια είναι όμως η αξία μίας τέτοιας πλατφόρμας και μίας τέτοιας διαδικασίας υπό το φως, πρώτον, του τρομακτικού πλήθους των υπόχρεων στην υποβολή αυτών των δηλώσεων και δεύτερον, της αδυναμίας των ελεγκτικών αρχών να διενεργήσουν ελέγχους επί του συνόλου αυτών των ανθρώπων;

Δεδομένου ότι δήλωση πόθεν έσχες υποβάλλεται από έναν κυριολεκτικά αδιανόητο αριθμό προσώπων, τι νόημα έχει η συγκέντρωση ενός αντιστοίχως αδιανόητου όγκου στοιχείων, εάν αυτά δεν πρόκειται να ελεγχθούν;

Δήλωση περιουσιακής κατάστασης υποβάλλεται από τα μέλη της κυβέρνησης, τους υφυπουργούς, τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, βουλευτές, ευρωβουλευτές και όσους διαχειρίζονται τα οικονομικά των πολιτικών κομμάτων.

Υπόχρεοι είναι επίσης γενικοί και ειδικοί γραμματείς Βουλής και Γενικής Κυβέρνησης, υπηρεσιακοί γραμματείς και υποστηρικτικό πολιτικό προσωπικό. Όλοι οι αιρετοί της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι γραμματείς των αποκεντρωμένων διοικήσεων, συντονιστές αποκεντρωμένων διοικήσεων, αντιπεριφερειάρχες, πρόεδροι και τα μέλη των περιφερειακών συμβουλίων, προϊστάμενοι των γενικών διευθύνσεων και διευθύνσεων των περιφερειών, καθώς και προϊστάμενοι και τους υπάλληλοι των οργανικών μονάδων, δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί, μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, συμβολαιογράφοι, διοικητές, υποδιοικητές και στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος και των πιστωτικών ιδρυμάτων, μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων, αστυνομικοί, δημοσιογράφοι, ιδιοκτήτες, διαχειριστές μέσων ενημέρωσης, όπως βεβαίως και οι σύζυγοί τους, νυν και σε διάσταση, ή πρόσωπα που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης και πολλοί άλλοι που απλά δεν έχει νόημα να παραθέσουμε.

Κοντολογίς, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.

Με άλλα λόγια, η δήλωση πόθεν έσχες (δήλωση περιουσιακής κατάστασης) υποβάλλεται, πρώτον, ώστε η πολιτεία να έχει ένα άλλοθι πως μερίμνησε για τον έλεγχο της περιουσίας αυτών των ανθρώπων και δεύτερον, ώστε στην πράξη να μην είναι σε θέση να πραγματοποιήσει κανενός είδους έλεγχο επί του συνόλου όλων αυτών.

Για παράδειγμα, εντοπίστηκε μέσω των πόθεν έσχες κάτι το μεμπτό στην περίπτωση πολιτικών που τελικά συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν για διασπάθιση δημόσιου χρήματος; Αντίστοιχα στις περιπτώσεις δημοσιογράφων οι οποίοι εντοπίστηκαν με πακτωλούς χρημάτων και ακίνητα ανά την υφήλιο ή σε εφοριακούς που συνελήφθησαν ως μέλη κυκλώματος;

Φίλτατοι, όπως είναι σαφές εδώ και χρόνια, με την υπόθεση του πόθεν έσχες κοροϊδευόμαστε.

Τα στοιχεία που καταθέτουμε ετησίως με τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, συμπεριλαμβανομένων όσων αφορούν ακίνητα ή άλλα περιουσιακά στοιχεία θα όφειλαν να αρκούν για τη διενέργεια ελέγχων αυτού του είδους, κατά ακριβώς τον ίδιο τρόπο που αρκούν σε αντίστοιχες περιστάσεις σε άλλα κράτη της Δύσης.

Εάν, εδώ στην Ελλάδα, δεν αρκούν, ας περιοριστεί ο έλεγχος σε όσους «ακουμπούν» με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το δημόσιο χρήμα. Ο απλός ιδιώτης πρέπει να ελέγχεται από την εφορία, όπως κάθε άλλος πολίτης αυτής της χώρας και η κοινή γνώμη να μην εμπαίζεται με την επίκληση ανύπαρκτων ελεγκτικών διαδικασιών.