Η αγορά εργασίας και η μεταρρύθμιση που δεν έγινε

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το πρόβλημα είναι παλιό, γνωστό και άριστα καταγεγραμμένο. Η εκπαιδευτική κοινότητα δεν παράγει τη γνώση που έχει ανάγκη η αγορά εργασίας. Ως ως εκ τούτου, στη χώρα μας έχουμε καλά σπουδαγμένους ανθρώπους, δίχως όμως εύκολες προοπτικές απασχόλησης ενώ, την ίδια ώρα, η αγορά εργασίας «μένει από χέρια» και κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό.

Το ακούσαμε χθες και από τα πλέον αρμόδια χείλη, του προέδρου του ΣΕΒ, Δ. Παπαλεξόπουλου, ο οποίος μιλώντας σε εκδήλωση του Συνδέσμου Μεταλλουργικών Επιχειρήσεων είπε ότι «παλιά λέγαμε ότι από την αγορά εργασίας μας έλειπαν οι δεξιότητες. Τώρα μας λείπουν και τα χέρια. Τα πράγματα στο μέλλον θα χειροτερέψουν και πρέπει όλοι μας να σηκώσουμε τα μανίκια, να δουλέψουμε σκληρά, προκειμένου να περιορίσουμε το πρόβλημα».

Σύμφωνα με τον ίδιο, τα δυσμενή αποτελέσματα από την «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ δεν τα έχουμε ακόμη βιώσει εξ ολοκλήρου και πλέον απαιτείται άμεση συνεργασία μεταξύ των επιχειρηματικών φορέων, των εργαζομένων και της Πολιτείας.

Οι επιχειρηματικοί φορείς μπορούν να προσφέρουν την απαιτούμενη εκπαίδευση και η Πολιτεία καλείται να αναγνωρίσει τις σπουδές αυτές, είπε ο κ. Παπαλεξόπουλος, σε μία προσπάθεια να κινητοποιήσει άπαντες ως προς την ανάγκη επίλυσης ενός προβλήματος το οποίο απειλεί την αναπτυξιακή πορεία της χώρας.

Δυστυχώς, όμως, επί σειρά ετών παροτρύνσεις όπως αυτές πέφτουν στο κενό.

Χαρακτηριστική τούτου είναι και η διαπίστωση του κ. Γ. Παπαδημητρίου, Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΥ Ελλάδος, με αφορμή την έκδοση ακόμη μίας μελέτης αναφορικά με την απουσία διασύνδεσης της εκπαιδευτικής κοινότητας με την αγορά εργασίας: «Από το 2017, με την πρώτη μας έρευνα είχαμε υπογραμμίσει ότι χωρίς ευθυγράμμιση μεταξύ του εκπαιδευτικού συστήματος και της αγοράς εργασίας, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει το νέο παραγωγικό μοντέλο που απαιτείται για την επανεκκίνηση της οικονομίας της. Επτά χρόνια μετά, οι αλλαγές στην αγορά εργασίας που προκάλεσε η πανδημία -και οι πολύ μεγαλύτερες που θα επιφέρουν η επανάσταση στην τεχνολογία και η ραγδαία εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης- καθιστούν την ανάγκη αντιμετώπισης του προβλήματος αυτού επιτακτικότερη από ποτέ».

Κατέληγε, δε, και ο ίδιος στο συμπέρασμα ότι πολιτεία, επιχειρηματική και πανεπιστημιακή κοινότητα, οφείλουν να καθίσουν γύρω από το ίδιο τραπέζι και να συμφωνήσουν σε παρεμβάσεις που θα απελευθερώσουν τις τεράστιες δυνατότητες του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας.

Έως τώρα, απτή εξέλιξη προς αυτή την κατεύθυνση δεν έχουμε δει, πλην ελαχίστων περιπτώσεων.

Όπως κατέδειξε η μελέτη της ΕΥ Ελλάδος, του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικού Επιχειρείν (ELTRUN) του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Endeavor Greece, που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, από τα 430 πανεπιστημιακά τμήματα της χώρας, μόνο τα 219 είναι προσανατολισμένα στο παραγωγικό αναπτυξιακό άλμα της Ελλάδας. Εάν συνδυάσουμε αυτό το εύρημα με την επισήμανση του κ. Παπαλεξόπουλου ότι ακόμη δεν είναι πλήρως ορατές οι επιπτώσεις από την «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ, τότε οδηγούμαστε, δίχως άλλο, σε ακόμη μεγαλύτερη ένδεια ικανών χεριών για την κάλυψη της τρέχουσας αναπτυξιακής προσπάθειας.

Το γνωρίζαμε το πρόβλημα; Προφανώς. Το κοιτούσαμε να έρχεται κατ’ επάνω μας όλα αυτά τα χρόνια; Βεβαίως. Η απουσία βούλησης της πολιτείας, οι ανασταλτικές δυνάμεις στους κόλπους της πανεπιστημιακής κοινότητας και, βεβαίως, η απροθυμία και της επιχειρηματικής κοινότητας να προωθήσει εκπαιδευτικά προγράμματα, διασφάλισαν την απουσία προόδου στην αντιμετώπισή του.

Ας προσέχαμε.