Τόπο στον φυσικό δικαστή

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πόσο εξυπηρέτησαν την προσπάθεια διαλεύκανσης των τραγικών συμβάντων στα Τέμπη όσα διαμείφθηκαν χθες στη Βουλή, κατά τη συζήτηση των πορισμάτων της Εξεταστικής Επιτροπής που συγκροτήθηκε για ακριβώς αυτόν τον στόχο;

Πόσο βοήθησε στο να χυθεί φως σε αυτή την υπόθεση η αντιπαράθεση Μ. Βορίδη - Σ. Φάμελου αναφορικά με τη σύσταση Προκαταρκτικής Επιτροπής, με τον υπουργό Επικρατείας να ρωτά τον πρόεδρο της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εάν θα καταθέσει σχετικό αίτημα και τον τελευταίο να του απαντά ότι... δεν του αναγνωρίζει το δικαίωμα να εκπροσωπεί μια κυβέρνηση της οποίας τους νόμους δεν ψηφίζει;

Αντίστοιχα, πόσο εξυπηρέτησαν τον σκοπό προσέγγισης της αλήθειας σε αυτή την καθ' όλα τραγική υπόθεση, οι λοιπές «κοκορομαχίες» που σημειώθηκαν στο ελληνικό Κοινοβούλιο στο όνομα αυτής της «αλήθειας»;

Η μόνη -ίσως- πραγματική αλήθεια για αυτή την υπόθεση ελέχθη χθες εκτός κοινοβουλίου, δια στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη, ο οποίος σημείωσε ότι «... σε κάθε περίπτωση, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους όπως το έχει πει και ο πρωθυπουργός, κανένας δεν περιμένει από μία εξεταστική επιτροπή να αποδώσει τις πλήρεις ευθύνες, όπως θα το κάνει η Δικαιοσύνη, γιατί η εξεταστική επιτροπή έχει πολιτικά χαρακτηριστικά -όλες οι εξεταστικές επιτροπές-, γι' αυτό και υπεράνω όλων είναι η Δικαιοσύνη».

Εάν όμως είναι όντως έτσι τα πράγματα και εάν η διαπίστωση μεταξύ του πολιτικού κόσμου της χώρας είναι κοινή, ότι οι προβλέψεις του άρθρου 86 του Συντάγματος, παρά την τελευταία αναθεώρησή του, εξακολουθούν να προσφέρουν μία ιδιότυπη ασυλία σε πολιτικά πρόσωπα, τότε είναι όντως ώρα αυτό να αλλάξει. Είναι ώρα για μία ευρύτερη κοινοβουλευτική συμφωνία για την κατάργηση των προβλέψεών του στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Ο δρόμος προς τον φυσικό δικαστή, την ίδια τη δικαιοσύνη, πρέπει επιτέλους να ανοίξει.

Όχι επειδή η φιλτάτη Ευρωπαία Γενική Εισαγγελέας Laura Codruta Kovesi κρίνει πως πρέπει να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών ή επειδή το Ευρωκοινοβούλιο θέτει εν αμφιβόλω την ύπαρξη κράτους δικαίου στην πατρίδα μας. Κυριότερα, αυτή η ιδιότυπη ασυλία οφείλει κάποτε να τερματιστεί ώστε να επικρατήσει ισονομία στην πατρίδα μας και να αρθεί η γενική πεποίθηση περί επιχειρήσεων συγκάλυψης των εκάστοτε σκανδάλων που αναφύονται στην πολιτική ζωή του τόπου.

Η περίφημη «δικαίωση του 77%» -δηλαδή του ποσοστού της κοινής γνώμης που εκτιμά ότι η διαδικασία διερεύνησης του πολύνεκρου δυστυχήματος των Τεμπών από την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής οδηγεί σε συγκάλυψη (ALCO)- διαδραματίστηκε χθες στη Βουλή σε κάθε μεγαλοπρέπεια και συνιστά κόλαφο για τους θεσμούς αλλά και τα πολιτικά πράγματα αυτού του τόπου.

Η εκπεφρασμένη πρόθεση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, η παρούσα Βουλή να είναι προτείνουσα για την επόμενη συνταγματική αναθεώρηση οφείλει να γίνει πράξη και να συμπεριλάβει, πέραν του -καθ' όλα αναμενόμενου- άρθρου 16 του Συντάγματος και το άρθρο 86 τερματίζοντας αυτή την ιδιότυπη ασυλία των πολιτικών προσώπων, «παραδίδοντάς» τα στον φυσικό τους δικαστή, τη Δικαιοσύνη.

Μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, καθιστώντας τη χώρα μας δακτυλοδεικτούμενη στην Ευρώπη, ως προς την ύπαρξη κράτους δικαίου, ποιος εχέφρων θα αμφισβητούσε την ανάγκη αυτής της συνταγματικής αναθεώρησης; Το μήνυμα, δε, που θα μπορούσε να στείλει προς κάθε κατεύθυνση μία συναινετική προσέγγιση του ζητήματος από όλες τις πτέρυγες του Κοινοβουλίου θα πρόβαλε ως αντίβαρο σε όσους αμφισβητούν την ισχύ των θεσμών στη χώρα μας.