Η δεξιά ατζέντα και ο φράχτης στον Εβρο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η “αυτοψία” του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, χθες στον Έβρο, για την επιθεώρηση της επέκτασης του φράκτη και την εξαγγελία περαιτέρω μέτρων για την ενίσχυση της συνοριοφυλακής, με ευρύτερο στόχο την αποτροπή ενός νέου μεταναστευτικού κύματος, δεν σημειώθηκε σε “ανύποπτο” χρόνο.

Έγινε ενώ η παρούσα κυβέρνηση αναζητεί τρόπους αναχαίτισης της δημοσκοπικής ανόδου που εμφανίζουν πολιτικοί σχηματισμοί στα δεξιά της αλλά και της πτώσης που η ίδια παρουσιάζει έναντι των ποσοστών που κατέγραψε στην κάλπη, πέρυσι τον Ιούνιο.

Το κυβερνών κόμμα καταγράφει απώλειες σχεδόν στο σύνολο των δημοσκοπήσεων που είδαν τελευταία το φως της δημοσιότητας, όπως της Interview, της Alco καθώς και της Pulse, αν και σε όλες διατηρεί ξεκάθαρο προβάδισμα έναντι του δεύτερου κόμματος.

Η δυσφορία που οδήγησε, όμως, σε αυτήν την δημοσκοπική κάμψη για τη ΝΔ, δεν αφορά μόνον στην στάση της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό, όπου εν πολλοίς ακόμη δρέπει τις δάφνες του 2020. Κυριότερα, αφορά σε ζητήματα που σχετίζονται με τα θεμέλια της ταυτότητας της Νέας Δημοκρατίας ως κεντροδεξιού κόμματος και τις σχέσεις της με το παραδοσιακό της ακροατήριο.

Κορυφαίο μεταξύ αυτών των ζητημάτων, το νομοθέτημα περί του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και η επιδείνωση που αυτό προκάλεσε στις σχέσεις μεταξύ του κυβερνώντος κόμματος και της Εκκλησίας. Και τούτο, δίχως να υποτιμάται η επίδραση τόσο της ακρίβειας, όσο και της έξαρσης της εγκληματικότητας, που κλονίζουν θεμελιώδεις πεποιθήσεις της μέσης ελληνικής οικογένειας ως προς την ποιότητα ζωής την οποία μπορεί να προσδοκά.

Έτσι, λοιπόν, όσο φανερό είναι ότι με επισκέψεις “πυροτεχνήματα”, όπως αυτή του υπουργού Προστασίας του Πολίτη στον Έβρο δεν είναι δυνατόν να δοθούν απαντήσεις για το σύνολο των ανησυχιών που τρέφει σήμερα το παραδοσιακό ακροατήριο της ΝΔ άλλο τόσο είναι και η ύπαρξη ταυτοτικών ζητημάτων, πλέον, για το κυβερνών κόμμα.

Το άνοιγμα της αγκάλης της ΝΔ προς το κέντρο και πέραν αυτού, δημιουργεί πλέον ασφυκτικές πιέσεις στην βάση του κυβερνώντος κόμματος ενώ προσφέρει χώρο ανάπτυξης για πολιτικούς σχηματισμούς στα δεξιά της, όπως η Ελληνική Λύση. Οι πολιτικές, άρα, που θα επιλέξει το Μέγαρο Μαξίμου ώστε να ανταπεξέλθει σε αυτό το φαινόμενο, επί της ουσίας, θα κρίνουν την ίδια την ιδεολογική ταυτότητα της Νέας Δημοκρατίας και το κοινό στο οποίο αυτή απευθύνεται.

Υπάρχουν, άρα, προφανείς περιορισμοί.

Από κοινού, δε, με αυτούς τους περιορισμούς υπάρχει και η συνεχιζόμενη ακρίβεια και η άνοδος της εγκληματικότητας, τόσο εκείνης που αφορά στο κοινό έγκλημα το οποίο εμφανίζεται σε άνθηση, όσο και εκείνης που έχει να κάνει με την νεανική έκφανσή της και σχετίζεται τόσο με σχολικές ηλικίες όσο και με το πανεπιστημιακό “κοινό”. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όσα διαδραματίστηκαν χθες στου Ζωγράφου, με την πυρπόληση σχολικών λεωφορείων, ιδιωτικών αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών από “αγνώστους” που εμφανίζονται να είχαν ως βάση τους την πανεπιστημιούπολη.

Υπό το φως, λοιπόν, γεγονότων όπως αυτά εάν η κυβερνώσα παράταξη επιθυμεί να εναγκαλιστεί για ακόμη μία φορά την δεξιά της πτέρυγα θα όφειλε να μην περιοριστεί σε επισκέψεις “πυροτεχνήματα” αλλά να υλοποιήσει – αν μη τι άλλο - την ατζέντα νόμου και τάξης για την οποία δεσμεύτηκε προεκλογικά. Τώρα τι θα μπορέσει να καταφέρει μέχρι τις ευρωεκλογές, είναι μία άλλη υπόθεση…