Επένδυση στα θαλάσσια τείχη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το «πράσινο φως» που έδωσε χθες το ΚΥΣΕΑ στη συμμετοχή της Ελλάδας στην επιχείρηση «Aspides», για την προστασία της ελεύθερης ναυσιπλοΐας στην περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας, ήταν η μόνη προσήκουσα οδός για τη χώρα μας.

Αν και πρόκειται για μία αποστολή σε εμπόλεμη ζώνη, με προφανή ρίσκα, οτιδήποτε λιγότερο εκ μέρους της Αθήνας θα έστελνε το λάθος μήνυμα σε φίλους και εχθρούς ως προς την αποφασιστικότητα της Ελλάδας να προασπίσει τα συμφέροντά της. Ιδίως σε μία εποχή κατά την οποία η γείτονα έχει επιδοθεί σε κούρσα επανεξοπλισμού των ναυτικών της δυνάμεων, προμηθευόμενη νέο ελικοπτεροφόρο και νέες φρεγάτες ενώ ήδη κατασκευάζει 6 υπερσύγχρονα υποβρύχια καθώς και σειρά κορβετών και άλλων πλοίων.

Έναντι όλων αυτών, η Ελλάδα τι έχει να επιδείξει, πέραν της προμήθειας των 3 (+1;) γαλλικών φρεγατών FDI (Belharra); Έναν γερασμένο στόλο πολεμικών πλοίων και δη φρεγατών, οι παλαιότερες εκ των οποίων χρονολογούνται από το 1980 και τάσεις υποστελέχωσης εξαιτίας του κύματος φυγής μόνιμου -μάχιμου- προσωπικού από τις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού.

Με άλλα λόγια, μία εικόνα παρακμής. Από το φιλόδοξο πρόγραμμα σχεδόν πλήρους αντικατάστασης του πολεμικού στόλου, περίπου προ τριετίας, το οποίο περιελάμβανε τον εκσυγχρονισμό σειράς φρεγατών, αλλά και την προμήθεια κορβετών, σήμερα η Ελλάδα αφενός φλερτάρει με πλοία που έχει απορρίψει το αμερικανικό ναυτικό, για την κάλυψη των επειγουσών αναγκών της, αφετέρου μελετά τη συμμετοχή της σε άλλα πλοία, τα οποία ακόμη βρίσκονται στο επίπεδο του σχεδιασμού.

Κοντολογίς, τη στιγμή που η γείτονα οπλίζεται «μέχρι τα δόντια», η χώρα μας κάνει σχέδια επί χάρτου και βλέπει το έμπειρο προσωπικό της να εγκαταλείπει τις Ένοπλες Δυνάμεις.

«Έχω απόλυτη επίγνωση ότι η πατρίδα σάς στέλνει σε μια ζώνη κινδύνου... Κατανοούμε όλοι ότι η συμμετοχή στην επιχείρηση εμπεριέχει κινδύνους, σημαντικούς κινδύνους, αλλά το Πολεμικό Ναυτικό της πατρίδας, με την υψηλή αίσθηση καθήκοντος και τον επαγγελματισμό που διακρίνει τα στελέχη του ιστορικά, δεν έχει κρυφτεί μπροστά στις προκλήσεις», δήλωσε χθες προς το πλήρωμα και τους αξιωματικούς της φρεγάτας «Ύδρα», η οποία θα συμμετάσχει στην επιχείρηση «Aspides», ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας.

Αυτή η επίγνωση, όμως, όφειλε να συνοδεύεται και από τις αναλογούσες ενέργειες για τη διατήρηση και επαύξηση του ελληνικού αξιόμαχου και ιδίως εκείνου του Πολεμικού Ναυτικού, το οποίο καλείται -εκ των πραγμάτων- πρώτο να αντιμετωπίσει την τουρκική προκλητικότητα, στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο.

Εάν η Ελλάδα δεν επενδύσει για ακόμη μία φορά στα «θαλάσσια τείχη» της, πώς θα σταθεί ικανή να προασπίσει τη διαρκώς αμφισβητούμενη κυριαρχία της και τα κυριαρχικά της δικαιώματα;

Μπορεί η αγορά των γαλλικών φρεγατών από την Ελλάδα να διευκολύνθηκε από το ναυάγιο της προμήθειας γαλλικών υποβρυχίων στην Αυστραλία και τη συμφωνία αμυντικής συνεργασίας που υπέγραψαν Αθήνα και Παρίσι, όμως έκτοτε βαδίζουμε προς τα πίσω.

Η διαδικασία επιλογής κορβέτας εμφανίζεται να έχει εγκαταλειφθεί και η χώρα δείχνει να πελαγοδρομεί μεταξύ διαφόρων επιλογών, δίχως έρμα και διαφάνεια. Δεν προχωρά δε καν στον εκσυγχρονισμό του υφιστάμενου στόλου, οι δυνατότητες του οποίου τίθενται πλέον υπό αμφισβήτηση.

Όλα αυτά, δε, τη στιγμή κατά την οποία η ΕΕ επιφυλάσσει «ειδική μεταχείριση» στις αμυντικές δαπάνες, ανοίγοντας τον δρόμο για τον επανεξοπλισμό της και ιδίως των κρατών στα ευρωπαϊκά «σύνορα».

Τι μας κρατά πίσω λοιπόν;