Ο ΣΥΡΙΖΑ και η τελευταία ευκαιρία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Μετά από σημαντικές εκλογικές ήττες, εσωκομματική διάσπαση και κορύφωση της εσωστρέφειας, στο παρά πέντε του έκτακτου συνεδρίου του, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε χθες, μέσω του προέδρου του, Στ. Κασσελάκη, να αδράξει μία τελευταία ευκαιρία.

Μία ευκαιρία υπέρβασης αυτής της εσωστρέφειας και πρόταξης στην κοινωνία και στο εκλογικό σώμα μιας βιώσιμης εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης, έναντι εκείνης της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με στόχο να διατηρήσει ή και να αυξήσει τα ποσοστά του στη λαϊκή προτίμηση.

Διότι, η αλήθεια είναι ότι η τροπή των εσωκομματικών διεργασιών έως τότε έτεινε προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Η «αντεπίθεση» Κασσελάκη στην εσωκομματική αμφισβήτηση υπήρξε ευθεία και κινήθηκε στις ράγες που είχε στρώσει τόσο ο ίδιος, στη διάρκεια προηγούμενων συνεδριάσεων των κομματικών οργάνων, όσο και λίγες ώρες νωρίτερα ο πρώην πρόεδρος του κόμματος και πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Ο Στέφανος Κασσελάκης όχι μόνο «σήκωσε το γάντι» της αντιπαράθεσης με όσους τον αμφισβητούν, δεσμευόμενος για μία νέα εκλογική προσφυγή στη βάση σε περίπτωση συνέχισης αυτής της αμφισβήτησης. Κυριότερα, έτεινε χείρα άμεσης επικοινωνίας με τη βάση του κόμματος και ευρύτερα με την κοινωνία των πολιτών, μέσω του οράματος που ξεδίπλωσε στη διάρκεια της ομιλίας του.

Σε μία εμφάνιση η οποία σχολιάστηκε ευμενέστερα του αναμενομένου ως προς τη συγκρότησή της και τη στόχευσή της, επανέφερε το λεγόμενο «ελληνικό όνειρο» που έχει διατυπώσει και κατά το πρόσφατο παρελθόν, παρέχοντας έτσι στοιχεία ενός βατήρα οράματος για την κοινωνία, επί του οποίου ελπίζει να επανεκκινήσει την ανασυγκρότηση του κόμματος.

Αν και κατέφυγε για τη στοιχειοθέτηση αυτού του οράματος σε παραδοσιακή αριστερή ρητορική, βάζοντας στο τραπέζι ακόμη και την επανακρατικοποίηση της ΔEΗ, ανέπτυξε μία σειρά στόχων, τόσο για τις ευρωεκλογές (Ευρώπη με στρατηγική αυτονομία, αλλαγή Ευρωπαϊκής Συνθήκης, άρση ομοφωνίας, «αναγκαστική αλληλεγγύη» και στρατηγική διεύρυνσης) όσο και για το ευρύτερο όραμα που έχει να προσφέρει στην κοινωνία.

Μέσω αυτού του οράματος αλλά και ενδεχομένως, κυριότερα, μέσω της απευθείας καταφυγής στη «βάση», σε συνθήκες που προσομοιάζουν σε κατάσταση αμεσο-δημοκρατίας και δημοψηφισμάτων, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να υπερβεί την όποια εσωκομματική αμφισβήτηση.

Ταυτόχρονα, όμως, κάλεσε σε τετραπλές εκλογές, συμπεριλαμβανομένης της εκλογής προέδρου, εφόσον «υπάρξει αντίπαλος», καθώς ο ίδιος αρνείται να είναι «πρόεδρος υπό προθεσμία», όπως τον θέλουν όσοι του δίνουν περιθώριο αξιολόγησης έως τις ευρωεκλογές.

Προχώρησε δε σε αυτή την κίνηση ενώ απομένει ελάχιστος πολιτικός χρόνος μέχρι τις ευρωεκλογές του Ιουνίου και η εσωκομματική αντιπολίτευση δείχνει ήδη τάσεις «σύμπτυξης» και εφησυχασμού, ώστε να αυξηθεί το εκλογικό αποτέλεσμα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ ή εντέλει να μην της αποδοθεί η ευθύνη για την όποια τυχόν αρνητική επίδοση του κόμματος σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση.

Εν πολλοίς, η χθεσινή εναρκτήρια ομιλία Κασσελάκη στο έκτακτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε μία ύστατη προσπάθεια αφενός υπέρβασης της κριτικής που επισταμένα δέχεται από την εσωκομματική αντιπολίτευση, αφετέρου ενός νέου «ανοίγματός» του στη βάση του κόμματος, με την οποία εμφανίζεται πλέον να συνδιαλέγεται «αδιαμεσολάβητα» όπως ο ίδιος επισημαίνει.

Συνάμα επιχείρησε να επαναφέρει την παράμετρο του «οράματος» ή της «ελπίδας» στον αντιπολιτευτικό του λόγο, παρέχοντας έτσι στο ελληνικό εκλογικό σώμα μία εναλλακτική πρόταση επί της οποίας θα μπορούσε να διεκδικήσει εκ νέου την ψήφο του. Πρόκειται, βεβαίως, για ένα... έργο σε εξέλιξη.