Το εθνικό συμφέρον και η Ερυθρά θάλασσα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν και με προφανείς και σαφώς μη αμελητέους κινδύνους, η ελληνική συμμετοχή στην πολυεθνική επιχείρηση «Φύλακας Ευημερίας» (Prosperity Guardian) στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Κόλπο του Άντεν ήταν επιβεβλημένη.

Τυχόν απουσία της Ελλάδας, της χώρας η οποία διαθέτει τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο παγκοσμίως, από μία επιχείρηση προστασίας της ελεύθερης ναυσιπλοΐας, θα συνιστούσε σαφή ένδειξη αδυναμίας έναντι εχθρών και φίλων. Γεγονός που φρόντισε να τονίσει, εμμέσως πλην σαφώς, ο υπουργός Άμυνας Ν. Δένδιας, ανακοινώνοντας χθες την αποστολή ελληνικής φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα.

Αυτό το οποίο επιμελώς απέφυγε να επισημάνει, ο κ. Δένδιας, ωστόσο, ήταν ότι αυτή η συμμετοχή αποκτά ιδιαίτερη σημασία υπό το φως της ενεργούς πολεμικής παρουσίας της γείτονος σχεδόν σε κάθε «διαθέσιμο» πολεμικό θέατρο στην ευρύτερη περιοχή, από τον Καύκασο έως την Αφρική.

Όσο, όμως, επιβεβλημένη κι αν ήταν αυτή η συμμετοχή, δύο τινά παραμένουν μελανά στην εξέλιξή της. Πρώτον, ότι η «Prosperity Guardian» αποτελεί συμμαχία «προθύμων» και δεν φέρει, τουλάχιστον επί του παρόντος, μία ευρύτερη διεθνή νομιμοποίηση εκ μέρους ενός Οργανισμού όπως ο ΟΗΕ, γεγονός το οποίο φρόντισε να επισημάνει και η αξιωματική αντιπολίτευση.

Δεύτερον, ότι η απόφαση συμμετοχής της χώρας μας στη συγκεκριμένη αποστολή δεν σημειώνεται ως αποτέλεσμα μίας απόφασης ενός συλλογικού οργάνου, όπως το ΚΥΣΕΑ, αλλά προσωπικά του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.

Παρά ταύτα, πρόκειται για μία απόφαση η οποία αναβαθμίζει τον ρόλο της χώρας μας τόσο έναντι συμμάχων όπως οι ΗΠΑ όσο και έναντι των λοιπών μελών αυτής της συμμαχίας προθύμων (Ηνωμένου Βασιλείου, Μπαχρέιν, Καναδά, Γαλλίας, Ιταλίας, Κάτω Χωρών, Νορβηγίας, Σεϋχελλών και Ισπανίας). Όλων κρατών που είτε διαθέτουν έντονη παρουσία στην ποντοπόρο ναυτιλία, είτε είναι εξαγωγείς ενέργειας, είτε έχουν άμεσο ενδιαφέρον να διατηρηθούν ανοικτές οι δίοδοι της ναυσιπλοΐας.

Για τη χώρα μας, δε, αυτό το άμεσο ενδιαφέρον αγγίζει τα όρια του εθνικού ζωτικού συμφέροντος. Τυχόν αποκλεισμός της συγκεκριμένης θαλάσσιας περιοχής όχι μόνο θα υπονόμευε τις προοπτικές της ποντοπόρου ναυτιλίας συνολικά, θέτοντας ένα ιδιαίτερα αρνητικό προηγούμενο, αλλά θα οδηγούσε, όπως έχει ήδη διαφανεί, και σε πληθωριστικές πιέσεις παγκοσμίως, της Ελλάδας φυσικά συμπεριλαμβανομένης.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η συμμετοχή της χώρας μας στη συγκεκριμένη αποστολή είναι απολύτως επιβεβλημένη και αναμένεται, παρ’ όλους τους κινδύνους που εμπεριέχει, να επιβεβαιώσει το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων και ειδικά του Πολεμικού Ναυτικού. Ταυτόχρονα, φέρνει στο προσκήνιο και τις σαφείς ανάγκες που αυτό έχει σε ό,τι αφορά στην ανανέωση και στον εκσυγχρονισμό του στόλου.

Σύμφωνα με τις έως τώρα πληροφορίες, η φρεγάτα που θα αναλάβει την ελληνική συμμετοχή είναι τύπου ΜΕΚΟ και δεν έχει υποβληθεί σε διαδικασία εκσυγχρονισμού «μέσης ζωής», όπως ονομάζεται (ο σχετικός διαγωνισμός εκκρεμεί). Αποτελεί δε νεότερο πλοίο έναντι των φρεγατών τύπου S, που επίσης διαθέτει την τελευταία, σχεδόν, πεντηκονταετία το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.

Εν πολλοίς, η ανάγκη ελληνικής συμμετοχής στη συγκεκριμένη αποστολή αναδεικνύει τη σημασία της ανανέωσης του στόλου, που προσώρας περιορίζεται στις τρεις φρεγάτες «Μπελαρά».

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η υπόθεση «Φύλακας Ευημερίας» έχει ιδιαίτερο βάρος για τη χώρα μας, παρά τους κινδύνους που, ευλόγως, εμπεριέχει.