Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα, με τις μεταρρυθμίσεις

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια, με τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα. Πριν τη χρεοκοπία αρνιόμασταν οποιαδήποτε αλλαγή, φερειπείν στο ασφαλιστικό, στα εργασιακά, στο άνοιγμα της αγοράς και σε τόσους άλλους τομείς, με αποτέλεσμα… τη χρεοκοπία μας εξαιτίας των διαβόητων «δίδυμων ελλειμμάτων», που έλεγε μία ψυχή. Του δημοσιονομικού και των τρεχουσών συναλλαγών.

Στα μνημόνια προβάλαμε κάθε λογής αντιδράσεις και αντιστάσεις, όλων των πολιτικών αποχρώσεων, από τα δεξιά έως τα αριστερά και το κέντρο, μέχρι που βρέθηκε μία άλλη ψυχή, που έκανε την περίφημη «κωλοτούμπα» και εφαρμόσαμε όσες μεταρρυθμίσεις εφαρμόσαμε.

Σήμερα, που υποτίθεται ότι βρίσκεται στην εξουσία μία φιλο-επιχειρηματική κυβέρνηση, με διακηρυγμένη μεταρρυθμιστική ατζέντα και νωπή λαϊκή εντολή, το ζητούμενο φαίνεται να είναι και πάλι οι μεταρρυθμίσεις.

Μας τα είπε χθες, με χαρτί και καλαμάρι, ο φίλτατος Ιωάννης Στουρνάρας, αναθεωρώντας επί τα χείρω τις προβλέψεις περί ανάπτυξης στην Ελλάδα για εφέτος αλλά και για τα επόμενα χρόνια.

Οι λόγοι δε που προέβαλε για αυτή την αναθεώρηση αφορούσαν κινδύνους οι οποίοι σχετίζονται, πρώτον, με το ενδεχόμενο επιδείνωσης των γεωπολιτικών συνθηκών (Ουκρανία, Μ. Ανατολή κ.ά.), δεύτερον, τον χαμηλότερο του αναμενόμενου ρυθμό απορρόφησης και αξιοποίησης των κονδυλίων του RRF, τρίτον, την καθυστέρηση στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που θα επιβράδυνε τη διαδικασία ενίσχυσης της παραγωγικότητας της οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και τέταρτον, τα ακραία καιρικά φαινόμενα.

Εάν εξαιρέσουμε τις διεθνείς εξελίξεις και τα καιρικά φαινόμενα, αμφότερα των οποίων -ακόμη- η χώρα μας αδυνατεί να διαμορφώσει ή, τουλάχιστον, να επηρεάσει, τότε βλέπουμε ότι οι άλλοι δύο λόγοι από τους οποίους κινδυνεύουμε να έχουμε χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης αφορούν τις μεταρρυθμίσεις.

Μία κατάσταση η οποία μεταφράζεται, πρώτον, σε χαμηλότερη δυνατότητα απορρόφησης του χρηματικού πακτωλού που μας προσφέρει η ΕΕ μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και δεύτερον, στην απουσία ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και κατά προέκταση της οικονομίας.

Πόσο πιο απλά να το πει ο άνθρωπος;

Στην Ενδιάμεση Έκθεση Νομισματικής Πολιτικής που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Τράπεζα της Ελλάδος, περιγράφονται δε με κάθε λεπτομέρεια τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα ώστε να αποφύγει αυτούς τους κινδύνους χαμηλότερης ανάπτυξης και άρα μειωμένης ευμάρειας για τους κατοίκους της.

Το υψηλό δημόσιο αλλά και ιδιωτικό χρέος φιγουράρουν βεβαίως στην κορυφή της λίστας, αλλά ακολουθούν όλα τα γνωστά θέματα επί των οποίων χρονίζουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις: Χρόνιες αδυναμίες στην αγορά εργασίας, χαμηλή διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα, φοροδιαφυγή, γραφειοκρατία, αναποτελεσματικότητα και κωλύματα στο Κτηματολόγιο και στις μεταβιβάσεις ακινήτων, ο ψηφιακός μετασχηματισμός της δημόσιας διοίκησης και βεβαίως ο μεγάλος ασθενής, το σύστημα απονομής δικαιοσύνης.

Παραθέτει δε ο διοικητής της TτΕ και πρώην υπουργός Οικονομικών και ο ίδιος, σειρά προτάσεων για την αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων. Θα εισακουστεί; Άγνωστο.

Θα έπρεπε να έχει φθάσει στο σημείο να παραθέτει δημοσίως προτάσεις αυτού του χαρακτήρα ενώ βρίσκεται στα πράγματα μία κυβέρνηση με διακηρυγμένο μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα;

Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα είναι ότι -κατά τα φαινόμενα-, παρά τις διακηρύξεις, αυτός ο μεταρρυθμιστικός χαρακτήρας δεν αποτυπώνεται στην πράξη.

Παρά τη νωπή εντολή, παρά τη σαφή προσδοκία του εκλογικού σώματος να αλλάξουν τα πράγματα και η χώρα να βρει έναν ταχύτερο βηματισμό, η κυβέρνηση εμφανίζει μία ακατανόητη επιφυλακτικότητα στην προώθηση μεταρρυθμίσεων. Μέχρι του σημείου να βγαίνει ο κεντρικός τραπεζίτης και να της λέει ότι αυτό κινδυνεύει να αποτυπωθεί στον ρυθμό ανάπτυξης!

Δεν το λες και ό,τι καλύτερο!