Η αντίστροφη μέτρηση για την Τουρκία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με το ένα πόδι στη Δύση και το άλλο στην Ανατολή, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν γνωρίζει άριστα το παιχνίδι της διαπραγμάτευσης μεταξύ φίλων και εχθρών, ώστε να επιτυγχάνει τις επιδιώξεις του.

Ιδιαίτερα ενδεικτική ως προς αυτό, ευλόγως, η στάση που τήρησε και εξακολουθεί να τηρεί στον πόλεμο της Ουκρανίας.

Ουδέποτε υιοθέτησε τις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας ενώ συνέχισε να προμηθεύει την Ουκρανία με drones και άλλο εξοπλισμό και επιχείρησε να αναδειχθεί σε «πολύτιμο μεσολαβητή» στην υπόθεση της εξαγωγής σιτηρών από την εμπόλεμη περιοχή, εκμεταλλευόμενος βεβαίως τόσο τη γεωστρατηγική θέση όσο και την επαμφοτερίζουσα στάση της χώρας του έναντι των αντιμαχόμενων πλευρών.

Παράλληλα, συνεχίζει να «παίζει» τη Δύση και δη τον κυριότερο εκφραστή της, τις ΗΠΑ, διαπραγματευόμενος την «απελευθέρωση» της προμήθειας αεροσκαφών F16 με την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, επικαλούμενος διάφορα τινά ώστε να την καθυστερήσει έως ότου επιτύχει τον στόχο του, ασχέτως εάν διακυβεύονται έτσι ζωτικά συμφέροντα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.

Αντίστοιχα, δεν διστάζει να εμφανίζεται ως συνοδοιπόρος, όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν, των λοιπών μελών του «άξονα του κακού», Ρωσίας και Ιράν. Ακόμη, έμπρακτα φέρεται να υποστήριζε τον ISIS, ο οποίος κατατροπώθηκε μόνο χάρη στη συνδρομή που είχαν οι ΗΠΑ από κουρδικές δυνάμεις, τις οποίες, όμως, ο Ερντογάν χαρακτηρίζει ως τρομοκρατικές.

Παρά ταύτα, κατορθώνει να παραμείνει στο απυρόβλητο χάρη στην ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία που έχει η χώρα του και του «οικοπέδου» που αυτή καταλαμβάνει, γειτνιάζουσα με κράτη που είτε ανήκαν στο πρώην σοβιετικό μπλοκ, είτε είναι ιδιαίτερου γεωπολιτικού ενδιαφέροντος για τη Δύση, συμπεριλαμβανομένων των Συρίας, Ιράκ, Ιράν, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργίας, Αρμενίας και Βουλγαρίας, με τη Μαύρη Θάλασσα να τη χωρίζει από τη Ρουμανία, την Ουκρανία και βεβαίως τη Ρωσία.

Για ακριβώς αυτόν τον λόγο εξάλλου, ήδη από τη δεκαετία του 1950, δυνάμεις των ΗΠΑ και των λοιπών κρατών-μελών του ΝΑΤΟ βρίσκονται στα εδάφη της Τουρκίας, διατηρώντας εκεί ακόμη και τμήμα του πυρηνικού τους οπλοστασίου, στην περίφημη βάση του Ιντσιρλίκ, η οποία αποτέλεσε κατά το παρελθόν και μήλον της έριδος μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας, οσάκις αμερικανικές δυνάμεις σκόπευαν να τη χρησιμοποιήσουν ως ορμητήριο κατά αραβικών κρατών. Η ευρύτερη αξία του «οικοπέδου» ωστόσο, όπως και το γεγονός ότι η Τουρκία διαθέτει τον δεύτερο ισχυρότερο στρατό στο ΝΑΤΟ, απέτρεψε τις όποιες έριδες να εξελιχθούν σε ρήξη.

Ίσως, όμως, η αντίστροφη μέτρηση ως προς αυτό να έχει ήδη αρχίσει.

Η νέα ανάφλεξη της Μ. Ανατολής και η διαφαινόμενη ισχύς της ισραηλινής «απάντησης» στη βαρβαρότητα της Χαμάς, έχουν ωθήσει τον Τούρκο πρόεδρο σε πρωτοφανή επιθετική ρητορική κατά των ΗΠΑ, κυριότερου συμμάχου του Ισραήλ. Ο Ερντογάν εκτιμά πλέον ότι «όλες οι τρομοκρατικές οργανώσεις εκπαιδεύονται από τις ΗΠΑ» και δηλώνει ότι «όταν έρθει η ώρα θα κάνουμε ό,τι πρέπει», αναφερόμενος στην πρόσφατη κατάρριψη τουρκικού drone από τις ΗΠΑ, το οποίο στόχευε κουρδικές δυνάμεις.

Ο δε συνοδοιπόρος του Ερντογάν και ηγέτης του Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) Ντεβλέτ Μπαχτσελί θεωρεί ως εχθρική ενέργεια των ΗΠΑ την κατάρριψη του drone και η ακροδεξιά Τουρκάλα ηγέτιδα Μεράλ Ακσενέρ, αρχηγός του «Καλού Κόμματος», προτρέπει τους Σύρους της Τουρκίας να πάνε στη Γάζα για να σκοτώσουν Ισραηλινούς.

Ο κατάλογος είναι μακρύς σε ό,τι αφορά στις διαμετρικά αντίθετες θέσεις που λαμβάνει η Τουρκία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι έναντι της Δύσης, καθιστώντας σαφές σε πολλά μέλη της συμμαχίας ότι η Τουρκία δεν αποτελεί πλέον σύμμαχο χώρα, με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα τη Γαλλία και θέτοντας έτσι σε κίνηση μηχανισμούς αποπομπής της. Κατά το παρελθόν, το ειδικό βάρος της λειτούργησε υπέρ της. Πλέον, τούτο ίσως δεν αποδειχθεί επαρκές…