Η δεύτερη ευκαιρία του κ. Μητσοτάκη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με την ομιλία του, διάρκειας περίπου μίας ώρας, το βράδυ του Σαββάτου, στο Βελλίδειο Ίδρυμα και με τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χθες, διάρκειας άνω του δίωρου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε, επί της ουσίας, ένα πράγμα: μία δεύτερη ευκαιρία.

Πριν καν κλείσει ένα τρίμηνο από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, κατά τις οποίες η κυβερνώσα παράταξη οριακά -αλλά πάντως- αύξησε την εκλογική της ισχύ, ο επικεφαλής της, πρόεδρος της ΝΔ και πρωθυπουργός της χώρας εμφανίστηκε αποδεχόμενος τη μάλλον γενικευμένη κριτική που ασκείται στην κυβέρνησή του ότι «πήρε λάθος δρόμο».

Όπως είπε, επ’ αφορμή ερώτησης περί της αστυνομικής αποτυχίας να διαχειριστεί με επάρκεια την υπόθεση των Κροατών χούλιγκαν, «μπορούμε καλύτερα», αναφερόμενος εν προκειμένω στη συγκεκριμένη υπόθεση αλλά σημειολογικά στις ευρύτερες επιδόσεις της κυβέρνησής του.

Η αλήθεια είναι ότι στον κ. Μητσοτάκη δεν «έτυχε» μόνον μία «πολύ μεγάλη αναποδιά», όπως χαρακτήρισε την καταστροφική λαίλαπα που έπληξε τη Θεσσαλία. Αυτής προηγήθηκαν οι επίσης καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού, ένα τμήμα των οποίων και μόνον, αυτό του Έβρου, προσέφερε στη χώρα μας τον τίτλο της πρωταθλήτριας από πλευράς καμένων εκτάσεων στην Ευρώπη.

Όλα αυτά, δε, εν μέσω γενικευμένης ακρίβειας στα τρόφιμα, η οποία βαραίνει ιδιαίτερα στο καλάθι του κάθε νοικοκυριού.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας έρχεται σε επαφή, για πρώτη φορά μετά από καιρό, με το ευρύ κοινό, στο πλαίσιο μιας διοργάνωσης ύψιστης οικονομικής και πολιτικής σημασίας όπως η ετήσια ΔΕΘ, κατά την οποία αισθάνεται αδύναμος να διεκδικήσει δάφνες για την ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας από τη χώρα, δεδομένων των βιβλικών καταστροφών που την έπληξαν αλλά και υπό το φως της παραίτησης/ απομάκρυνσης / καρατόμησης (η επιλογή δική σας) δύο υπουργών του και ενός υποψήφιου περιφερειάρχη, τότε το μόνο πράγμα που μπορεί να ζητήσει είναι μία δεύτερη ευκαιρία, ώστε να αποδείξει ότι μπορεί. Κι ας την έχει ήδη κερδίσει στην κάλπη του περασμένου Ιουνίου.

Βεβαίως, αν και η διεκδίκηση υπήρξε ρητορικού χαρακτήρα, είναι βέβαιον ότι ο κ. Μητσοτάκης έλαβε την ανανέωση της εμπιστοσύνης της ευρείας κοινωνίας των πολιτών. Πρώτον, διότι αυτή την εμπιστοσύνη ουδεμία άλλη πολιτική παράταξη εμφανίζεται ικανή να διεκδικήσει σήμερα και δεύτερον, επειδή εμφανίστηκε, φευ κομματάκι αργά, να μαθαίνει από τα λάθη του παρελθόντος, ιδίως σε ζητήματα πολιτικής προστασίας, η οποία, όπως μας είπε, τελεί υπό αναμόρφωση.

Μέλλει ωστόσο να καταδειχθεί το προσεχές διάστημα, κατά πόσον θα αξιοποιήσει αυτήν τη «δεύτερη ευκαιρία» ο φίλτατος κ. Μητσοτάκης. Η επιμονή του σε δημοσιονομική ισορροπία και πάντως ευταξία αποτελεί δε ένα ελάχιστο εχέγγυο ως προς αυτό. Αν και η χώρα εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στις πλέον υπερχρεωμένες διεθνώς, στη βάση της σχέσης χρέους προς ΑΕΠ, πλέον τα προβλήματά της δεν εντοπίζονται μόνον εκεί, όπου τα απαντούσαμε την προηγουμένη δεκαετία.

Πλέον, η χώρα στέκει ευθέως αντιμέτωπη με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, συναντώντας την καταστροφική μανία της φύσης σε κάθε της βήμα.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, το στοίχημα με το οποίο είναι αντιμέτωπη δεν αφορά μόνον την ανάκαμψή της και τη δυνατότητά της να σταθεί στα πόδια της αλλά κυριολεκτικά την επιβίωσή της.

Έτσι, λοιπόν, η δεύτερη ευκαιρία Μητσοτάκη, η οποία παρασχέθηκε υπό το φως των νέων διαβεβαιώσεων που προσέφερε, τόσο σε ζητήματα διαχείρισης όσο και των εθνικών θεμάτων -που δεν πέρασαν απαρατήρητες- συνιστά, ενδεχομένως, ένα από τα κρισιμότερα στοιχήματα της χώρας. Εάν δεν το κερδίσουμε…