Οι εξαγγελίες Μητσοτάκη και το πραγματικό πρόβλημα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Υπό το φως των ιδιαίτερα αρνητικών περιστάσεων που βαρύνουν το χώρο του ποδοσφαίρου, όσα μας είπε χθες ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, σχετικά με το κλείσιμο των λεσχών οργανωμένων οπαδών και την ανάληψη ελέγχου από την Αστυνομία στις θύρες που δημιουργούν προβλήματα, δεν μπορούν παρά να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Και τούτο, μολονότι τα έχουμε ακούσει και κατά το παρελθόν, όπως μας θύμισαν, επίσης χθες, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Οι εξαγγελίες αυτές, όμως, αφορούν μόνον “τη μία πλευρά του φεγγαριού”. Την οπαδική βία. Η άλλη, την οποία άφησε αθέατη ο φίλτατος κ. Μητσοτάκης, αφορά στον ρόλο και τη λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας.

Διότι, εντέλει, ο ρόλος και η δράση των χούλιγκανς, της όποιας εθνικότητας, είναι γνωστός και εν πολλοίς προβλέψιμος. Ήρθαν στην πατρίδα μας για να βιαιοπραγήσουν και αυτό έκαναν. Εκεί, όμως που πήγε λάθος η όλη υπόθεση είναι ότι αν και ο ρόλος αυτών των χούλιγκανς ήταν γνωστός, αν και είχαν ληφθεί όλες οι απαραίτητες προειδοποιήσεις από το εξωτερικό, αν και οφείλαμε να έχουμε λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα - από την απαγόρευση εισόδου στη χώρα, έως ότι άλλο ήταν επιχειρησιακώς απαραίτητο - τελικά “πιαστήκαμε στον ύπνο”. Για αυτόν τον “ύπνο”, δε, ελάχιστα μας είπε χθες ο κ. Μητσοτάκης. Ακόμη περισσότερο, ουδέν ανέφερε ο πρωθυπουργός για την ύπαρξη πολιτικών ευθυνών, εκ μέρους του αρμοδίου υπουργού του αρκούμενος να μιλήσει απλά για «επιχειρησιακή αστοχία».

Έτσι, λοιπόν, εάν στη συγκεκριμένη υπόθεση των Κροατών χούλιγκανς, που είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια μίας ανθρώπινης ζωής, το “μισό” του προβλήματος λέγεται “οπαδική βία”, το άλλο “μισό” ακούει στο όνομα Ελληνική Αστυνομία.

Ας μην αναλωθούμε, δε, στη συνήθη κριτική που ασκείται σε ό,τι αφορά στη δομή και λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας, σε σχέση με τοποθετήσεις αξιωματικών βάσει κομματικών ή εν γένει πελατειακών κριτηρίων, με την πρώιμη αποστρατεία ικανών -κατά γενική ομολογία – αξιωματικών και την ανάδειξη “ημετέρων”. Ας μην κάνουμε λόγο για χαριστικές τοποθετήσεις ή για την ύπαρξη “δημοσιοϋπαλληλικής” νοοτροπίας εκ μέρους σημαντικού μέρους της δύναμής της. Ας αρκεστούμε στα προφανή: στην ύπαρξη της προσήκουσας εκπαίδευσης και των κατάλληλων διαδικασιών προσδιορισμού δράσης.

Ας μιλήσουμε, επίσης, για την απαξίωσή της στην διάρκεια των ετών, χάριν των εκάστοτε πολιτικών σκοπιμοτήτων. Διότι ακριβώς, όπως η μήνις της κυβερνήσεως ξέσπασε στις κεφαλές επτά στελεχών της Αστυνομίας, πριν καν διαταχθεί η διενέργεια ΕΔΕ για τη συγκεκριμένη υπόθεση, ακριβώς κατά τον ίδιο τρόπο έχει χρησιμοποιηθεί η ΕΛΑΣ κατά το παρελθόν ως εξιλαστήριο θύμα και ως “σάκος του μπόξ” προς εκτόνωση της λαϊκής δυσθυμίας, για παραλείψεις που βάρυναν, πρωτίστως την τότε πολιτική ηγεσία.

Όλα αυτά, όμως, τόσο μεμονωμένα, όσο και αθροιστικά, είχαν και έχουν επιπτώσεις. Ακριβώς, όπως αυτές που είδαμε πρόσφατα, με την Ελληνική Αστυνομία να έχει λάβει ρητές προειδοποιήσεις ως προς την έλευση του “κακού” και να αδρανεί ή να τις αντιμετωπίζει κατά τρόπο δημοσιοϋπαλληλικό και κατώτερο των περιστάσεων.

Έτσι, λοιπόν, φίλτατοι, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, χθες, μας είπε μόνον τα μισά. Τα υπόλοιπα, τα οποία είναι άμεσα συνυφασμένα με την ατζέντα νόμου και τάξης για την οποία έχει δεσμευτεί η κυβέρνησή του, περιμένουμε να τα ακούσουμε επίσης από τον ίδιο.

Διότι την Αστυνομία δεν την θέλουμε μόνον για να ελέγχει τις θύρες των γηπέδων αλλά για να επιβάλλει το νόμο και την τάξη προστατεύοντας ζωές και περιουσίες, σε ολόκληρη τη χώρα.