Οι Σπαρτιάτες και το επικίνδυνο παιχνίδι

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η προαναγγελθείσα από κυβερνητικά χείλη πιθανότητα προσφυγής στο εκλογοδικείο κατά της εκλογής του ακροδεξιού κόμματος των Σπαρτιατών, εφόσον τελικά υλοποιηθεί, θα συνιστούσε ένα πολιτικό ολίσθημα πρώτου μεγέθους. Ενδεχομένως και νομικό, αν και τούτο βεβαίως μέλλει να καταδειχθεί ενώπιον του δικαστηρίου, σε περίπτωση που όντως οδηγηθούν τα πράγματα εκεί.

Όταν περισσότεροι από 240.000 εκλογείς έχουν ήδη αποφανθεί δια της ψήφου τους ως προς την προτίμησή τους στο συγκεκριμένο πολιτικό μόρφωμα, τυχόν εκπαραθύρωσή του από τη Βουλή, έστω και νομότυπα, θα οδηγούσε -κατά πάσα βεβαιότητα- σε ιαχές κατά του ίδιου του πολιτεύματος και του πολιτικού κόσμου της χώρας αλλά και στην ενίσχυση της απήχησης αυτού του κόμματος.

Καλώς ή κακώς, το Α1 Τμήμα του Αρείου Πάγου έδωσε το «πράσινο φως» για την κάθοδο του συγκεκριμένου κόμματος στις εκλογές της 25ης Ιουνίου και τούτο εξασφάλισε ικανό τμήμα της ψήφου (241.633), ώστε να εισέλθει στη Βουλή με 12 έδρες. Εάν, έκτοτε, συνέτρεξαν λόγοι για τους οποίους εικάζεται ή πιθανολογείται ότι αυτό το κόμμα όντως δεν πληροί τα κριτήρια της νομοθεσίας που εισήχθη για τον αποκλεισμό του λεγόμενου κόμματος Κασιδιάρη, τότε πράγματι βρισκόμαστε ενώπιον μίας αποτυχίας όπως την περιέγραψε χθες ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πανεπιστημιακός Ευάγγελος Βενιζέλος.

Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Σκάι, τόνισε ότι «η αλήθεια είναι ότι επισήμως με δηλώσεις αναδεικνύεται η σχέση αυτή με τον Ηλία Κασιδιάρη του κόμματος Σπαρτιάτες, νομίζω ότι διατυπώθηκαν με πολύ μεγάλη θέρμη οι ευχαριστίες εκατέρωθεν και ενθουσιασμός πολιτικός για αυτήν την ταύτιση. Αυτό δείχνει πράγματι ότι καταστρατηγήθηκε η απαγόρευση συμμετοχής συνδυασμών οι οποίοι συνδέονται με πρόσωπα που εμπίπτουν σε απαγορεύσεις του νόμου και αυτό είναι μία αποτυχία νομική και θεσμική της μαχόμενης δημοκρατίας, την οποία απεδέχθη ως θεωρία ρητά η νομολογία του Αρείου Πάγου με τις δύο αποφάσεις αυτές, τις πολύ σημαντικές που εξέδωσε για τον αποκλεισμό συνδυασμών από τις εκλογές».

Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχει έδαφος να καταδειχθεί η συνάφεια μεταξύ του κομματικού μορφώματος του έγκλειστου Η. Κασιδιάρη και των Σπαρτιατών, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως των εκατέρωθεν δημόσιων δηλώσεών τους. Αυτό που ωστόσο πρέπει επίσης να προσμετρηθεί είναι ότι στο μεταξύ «μεσολάβησαν εκλογές και ότι υπήρξαν 250.000 πολίτες οι οποίοι εκφράσθηκαν. Αυτό είναι κάτι που προφανώς λαμβάνουν υπόψη όλοι, το λαμβάνουν υπόψη οι αναλυτές, οι πολίτες που μπορεί να προσφύγουν και οι δικαστές που θα δικάσουν. Άρα πρέπει να συνεκτιμηθεί όλο αυτό το τοπίο, το οποίο όμως δεν μπορούμε να το ελέγξουμε ούτε συγκεντρωτικά ούτε ορθολογικά, υπάρχουν πάντα μεταβλητές οι οποίες δεν υπακούουν σε κανέναν κανόνα».

Ας μην ξεχνάμε και τον τρόπο με τον οποίον επέδρασε στα εκλογικά ποσοστά του συγκεκριμένου μορφώματος η προσπάθεια της προηγούμενης κυβέρνησης να αποκλείσει τη συμμετοχή του λεγόμενου κόμματος Κασιδιάρη από τις εκλογές. Γιατί να μην έχει ανάλογο αποτέλεσμα μία αντίστοιχη προσπάθεια τώρα;

Η ύπαρξη ακραίων μορφωμάτων στη Βουλή αποτελεί ένδειξη μίας συστημικής αποτυχίας. Υπ’ αυτό το πρίσμα, ο πολιτικός κόσμος της χώρας και πάντως οι εκπρόσωποι του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου» αντί να επιχειρούν να αντιμετωπίσουν ένα πολιτικό πρόβλημα με νομικά μέσα, θα όφειλαν να κατευθύνουν τις προσπάθειές τους στην άρση των αιτίων για τα οποία έδρεψε αυτή τη νίκη το συγκεκριμένο μόρφωμα. Εάν δεν το πράξουν, ακόμη κι αν τώρα κατορθώσουν να το θέσουν εκτός Βουλής, μέσω του Εκλογοδικείου, οι λόγοι για τους οποίους βρέθηκε εκεί δεν θα έχουν εξαλειφθεί.