Τα τρία ηχηρά μηνύματα της κάλπης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στην πολιτική υπάρχουν γεγονότα και ερμηνείες.

Έτσι λοιπόν, κατά τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβητήσεως, η χθεσινή κάλπη των βουλευτικών εκλογών ανέδειξε τρία διακριτά γεγονότα.

Πρώτον, ότι επρόκειτο για μία κάλπη στην οποία συμμετείχε ποσοστό 52,75% του εκλογικού σώματος και από την οποία απείχε, άρα, ποσοστό 47,25%. Πρόκειται για ένα από τα υψηλότερα, αν όχι το υψηλότερο ποσοστό αποχής που έχει καταγραφεί σε κάλπη βουλευτικών εκλογών στο σύνολο της Μεταπολίτευσης και μολονότι αφορά τόσο εκείνους που αδυνατούσαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα εξαιτίας αντικειμενικών λόγων όσο και εκείνους που επέλεξαν να απόσχουν, δεν παύει να αντικατοπτρίζει την αποξένωση ενός σημαντικού τμήματος του εκλογικού σώματος από τον πολιτικό κόσμο της χώρας.

Γεγονός δεύτερο, η αναβίωση της ακροδεξιάς στο ελληνικό Κοινοβούλιο, η οποία συγκέντρωσε ποσοστό της τάξης του 13% της προτίμησης του εκλογικού σώματος, προσφέροντας ακόμη μία ένδειξη απόρριψης των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων της χώρας.

Γεγονός τρίτο, η ισχυρή εντολή συνέχειας που δόθηκε στη Νέα Δημοκρατία και προσωπικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, εδραιώνοντας την κυριαρχία του στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, καθώς όχι μόνο διεύρυνε την εκλογική του ισχύ αλλά αύξησε σε 22 ποσοστιαίες μονάδες (από 8 το 2019) την απόστασή του από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, τα εκλογικά ποσοστά του οποίου υπέστησαν νέα συρρίκνωση έναντι της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης, στις 21 Μαΐου.

Αυτά, σε ό,τι αφορά στα γεγονότα της χθεσινής κάλπης ή τουλάχιστον στα κυριότερα εξ αυτών. Τούτων δοθέντων, η εντυπωσιακή νίκη Μητσοτάκη ερμηνεύεται και ως η εκλογική αποτύπωση της λαϊκής βούλησης για σταθερότητα και συνέχιση της αναπτυξιακής πορείας της χώρας. Ως επιβράβευση, δηλαδή, των προσπαθειών της προηγούμενης κυβέρνησης Μητσοτάκη για ανάκαμψη της οικονομίας, μείωση της φορολογίας, αύξησης των μισθών κ.ο.κ.

Αντίστοιχα, ερμηνεύεται και ως εντολή συνέχισης και εντατικοποίησης του μεταρρυθμιστικού έργου από τη νέα κυβέρνηση, για την οποία δεν θα υπάρξει βεβαίως περίοδος χάριτος, καθώς αποτελεί διάδοχο σχήμα της προηγούμενης.

Η βαριά πολιτική ήττα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, χθες, μεγαλύτερη ακόμη και από εκείνη της 21ης Μαΐου, οδήγησε τον επικεφαλής του, Αλέξη Τσίπρα, να εξαγγείλει την έναρξη διεργασιών ανανέωσης του κόμματος και πολυεπίπεδων αλλαγών, από την κορυφή έως τη βάση, όπως είπε.

Το ζητούμενο βεβαίως αυτής της διαδικασίας ανανέωσης, η επιτυχία της οποίας αναμένεται να κριθεί σε περίπου ένα χρόνο από σήμερα, στις ευρωεκλογές, δεν είναι άλλο από την ενίσχυση των εκλογικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και η διακράτηση της θέσης που σήμερα κατέχει στο στερέωμα της κεντροαριστεράς, έναντι του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, το οποίο είδε μόνον οριακή αύξηση των ποσοστών του κατά τη χθεσινή εκλογική αναμέτρηση. Αυτό το σκηνικό, όμως, θα παιχτεί το επόμενο διάστημα.

Τέλος, μέγα ζητούμενο της χθεσινής κάλπης παραμένει η μετατόπιση ενός τόσο σημαντικού ποσοστού του εκλογικού σώματος προς την ακροδεξιά και δη προς ένα τμήμα της το οποίο στέκει αντίθετο με τα θεμελιώδη του δημοκρατικού πολιτεύματός μας.

Συνιστά η αναβίωση της ακροδεξιάς μία αποτυχία των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων να αφουγκραστούν αυτό το τμήμα της κοινωνίας; Είναι απότοκο η ανάδειξη αυτών των ακραίων δυνάμεων των πολλαπλών κρίσεων που υπέστη η χώρα μας την τελευταία δεκαπενταετία; Συνιστά αυτό το 13% ένα προοίμιο περαιτέρω διεύρυνσης της ακροδεξιάς;

Όποια κι αν είναι η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, ο πολιτικός κόσμος της χώρας και ειδικά τα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου οφείλουν να τη δώσουν.

Διαφορετικά…