Σαν σήμερα πριν 56 χρόνια

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε ημέρες όπως η σημερινή, η Ιστορία μπορεί να παίξει περίεργα παιχνίδια με τη μνήμη και τον λογισμό μας. Σαν σήμερα, πριν από 56 χρόνια, το ημερολόγιο έγραφε 21η Απριλίου 1967 και η Ελλάδα έμπαινε στον «γύψο».

Όσοι έχουν μνήμες από εκείνη την ημέρα, διαθέτουν ένα πολύτιμο επιπρόσθετο εφόδιο ώστε να μπορέσουν να εκτιμήσουν την αξία που έχει η αυριανή επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατ. Σακελλαροπούλου, για την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών στις 21 Μαΐου.

Επί επτά χρόνια, η χώρα δεν διέθετε κοινοβούλιο ή εκλεγμένη κυβέρνηση. Επί επτά χρόνια, χιλιάδες Έλληνες φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, βασανίστηκαν και πολλοί έχασαν τη ζωή τους.  Επί επτά χρόνια, υπήρχε λογοκρισία και απουσίαζε η ελευθερία του λόγου και μαζί της πολλές ακόμη.

Στη διάρκεια αυτών των επτά ετών, όμως, όσοι βίωσαν τη χούντα των συνταγματαρχών, θέλοντας και μη, απέκτησαν αυτό το επιπρόσθετο κριτήριο στάθμισης των πραγμάτων. Ήταν εκείνοι που ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας το βράδυ της 24ης Ιουλίου 1974 για να πανηγυρίσουν την πτώση της χούντας και να καλωσορίσουν την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην πατρίδα. Η δημοκρατία είχε αποκατασταθεί ή τουλάχιστον άρχιζε η αποκατάστασή της. Οι εκλογές δεν άργησαν, όπως επίσης δεν άργησε και το δημοψήφισμα που καθόρισε το πολιτειακό ζήτημα στη χώρα μας.

Σήμερα, 49 χρόνια από το τέλος της στρατιωτικής χούντας, η ιστορική μνήμη διατηρεί ακέραιη την αξία της. Έχει αξία να θυμάσαι το χέρι που σε τράβηξε από το μπαλκόνι του σπιτιού σου, το πρωί της 21ης Απριλίου 1967, όταν μικρό παιδί ακόμη, αντίκριζες τα τανκς στους δρόμους της Αθήνας.

Έχει αξία να θυμάσαι ότι στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο ή στον τόπο δουλειάς, δεν μπορούσες να εκφραστείς ελεύθερα, να διαβάσεις ελεύθερα, να είσαι ελεύθερος να πιστέψεις ότι υπάρχει κράτος δικαίου και ευνομία στην πατρίδα σου.

Έτσι, όταν, δικαίως ή αδίκως, αμφισβητούνται αυτές οι αξίες σήμερα στην Ελλάδα, είναι απολύτως χρήσιμο να μπορούμε να αντιπαραβάλλουμε τις σημερινές εντυπώσεις με εκείνες τις μνήμες. Τότε το γκρίζο ξεδιαλύνει γρήγορα και γίνεται ή άσπρο ή μαύρο. Υπάρχει μέτρο και κριτήριο και δεν μπορείς να σφάλεις εύκολα.

Όσα προσέφερε η μεταπολίτευση στη χώρα μας, μπορεί σήμερα να λοιδορούνται από πολλούς ως η πηγή της διαφθοράς, του πελατειακού κράτους, της αδιαφάνειας και τόσων άλλων, πλην όμως προσέφεραν στη Ελλάδα και στους πολίτες της ελευθερία όμοια της οποίας δεν έχει βιώσει ο τόπος σε ζώσα μνήμη. Ούτε στην χούντα, ούτε στην καχεκτική δημοκρατία που προηγήθηκε, ούτε στα χρόνια του εμφυλίου ή της κατοχής, ούτε, βεβαίως, επί 4ης Αυγούστου.

Μπορεί σήμερα να κάνουμε λόγο για έλλειμμα ηγεσίας, στην Ελλάδα και διεθνώς, ή για διολίσθηση του πολιτικού διαλόγου ενίοτε ακόμη και σε ύβρεις, όμως, οφείλουμε να μην ξεχνάμε ότι για όλα αυτά εμείς, ως εκλογικό σώμα, είμαστε υπεύθυνοι. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας διά της ψήφου μας ανεδείχθη στα αξιώματα που βρίσκεται ή που βρέθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Δεν μας επιβλήθηκε με ένα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», που εξέφερε ένας δικτάτορας.

Εάν αναζητούμε υπαιτίους, μεταξύ μας πρέπει να κοιτάξουμε, προσέχοντας έτσι τις μελλοντικές μας αποφάσεις, με πρώτη αυτή που θα λάβουμε σε ένα μήνα από σήμερα.