Εκλογές, κόμματα και εθνική επιβίωση

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όλα τα δεδομένα είναι γνωστά εδώ και καιρό. Η λύση, ωστόσο, εξακολουθεί να απουσιάζει.

Η χώρα μας συρρικνώνεται κατά τρόπο σταθερό και συνεχή και οι πολιτικές που έχουν τεθεί σε εφαρμογή, τόσο από την παρούσα κυβέρνηση όσο και από τις προηγούμενες, εμφανίζονται αδύναμες να αναχαιτίσουν αυτήν την τάση.

Σήμερα, ο μόνιμος πληθυσμός της χώρας, με βάση την απογραφή 2021 από την ΕΛΣΤΑΤ, ανέρχεται σε 10.432.481 άτομα και είναι μειωμένος κατά 3,5% ή κατά 384.005 άτομα σε σύγκριση με την απογραφή του 2011, όταν είχε καταγραφεί πληθυσμός 10.815.197 ατόμων.

Δεν είναι μόνον ο ανεπαρκής ρυθμός αναπλήρωσης του πληθυσμού, δεν είναι μόνον το πρόβλημα της υπογεννητικότητας το οποίο γνωρίζουμε καλά εδώ και δεκαετίες, είναι, εδώ και μερικά χρόνια και φαινόμενα όπως το brain drain, που στερούν τη χώρα από έως τώρα “μόνιμο πληθυσμό” και από εκείνες τις ηλικιακές ομάδες που έχουν ενδεχομένως τον “πρώτο λόγο” στην πληθυσμιακή τόνωση του τόπου.

Όλα αυτά δε, ενώ στην άμεση γειτονιά μας η Τουρκία βρίσκεται μία “ανάσα” από το να σπάσει το “φράγμα” των 85 εκατ. κατοίκων και η Ινδία με την Κίνα ανταγωνίζονται για τον τίτλο της πολυπληθέστερης χώρας της υφηλίου. Στο μεταξύ, οι παγκόσμιες μεταναστευτικές ροές πυκνώνουν, σύμφωνα με τις προβλέψεις, ελέω οικονομικών ανισορροπιών, κλιματικής αλλαγής και συρράξεων, μεταξύ πολλών άλλων λόγων, αλλάζοντας, εκ των πραγμάτων, την πληθυσμιακή σύνθεση της Ευρώπης.

Πλέον, το δημογραφικό και η μείωση του μόνιμου πληθυσμού αποτελεί ζήτημα εθνικής επιβίωσης για σειρά λόγων, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως του συνταξιοδοτικού.

Πρόκειται για ένα ζήτημα εθνικής σημασίας, το οποίο δεν μπορεί να λυθεί μόνον μέσω μέτρων όπως αυτά που ήδη τέθηκαν σε εφαρμογή από την παρούσα κυβέρνηση, όπως η χορήγηση επιδόματος γέννησης 2.000 ευρώ ή η αύξηση του αφορολογήτου ορίου κατά 1.000 ευρώ για κάθε παιδί αλλά απαιτεί σαφώς γενναιότερες πολιτικές. Απαιτεί δε κυρίως, όραμα.

Κατά πόσον, όμως, αποτελεί μέρος του πολιτικού διαλόγου, αυτή η προβληματική;
Πόσο ψηλά ιεραρχούν τα πολιτικά κόμματα την υπόθεση της αντιμετώπισης του δημογραφικού ζητήματος και κυριότερα ποιες είναι οι πολιτικές που προτείνουν ώστε να ξεπεράσουμε αυτόν τον σκόπελο;

Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για τις βουλευτικές εκλογές και – εν μέσω προγραμματικής σιωπής – το δημογραφικό ζήτημα παραμένει, εν πολλοίς, “στα αζήτητα”. Έτσι, όμως ο πολιτικός κόσμος της χώρας στερεί το εκλογικό σώμα από ένα ένα σημαντικό μέτρο στάθμισης της ψήφου του. Η όποια συζήτηση διεξάγεται ούτε καν “ακουμπά” ζητήματα όπως το δημογραφικό ή η επιστροφή όσων αναζήτησαν στο εξωτερικό την τύχη τους στην διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας. Ακόμη και η περίφημη ψήφος της αλλοδαπής δεν κατόρθωσε να αποτελέσει αιτία δημοσιοποίησης τέτοιων πολιτικών, αν και με την μέθοδο που τελικά προκρίθηκε για την ψήφο στο εξωτερικό, δεν είναι να απορεί κανείς για αυτήν την αδιαφορία των κομμάτων…

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η χώρα μας δεν “αντέχε锨να συνεχίζει να επιδεικνύει αδιαφορία για αυτό το μείζον ζήτημα. Τα πολιτικά κόμματα και δη οι “πρωταγωνιστές” του πολιτικού προσωπικού, οφείλουν να ανοίξουν τα χαρτιά τους, ως προς τα μέτρα που προτείνουν ώστε οι πολίτες αυτής της χώρας να έχουν ακόμη ένα μέτρο στάθμισης πριν την ψήφο τους.

Αν είναι να οδεύσουμε στην… κατάρρευση, τουλάχιστον, ας το πράξουμε συνειδητά.