Η τραγωδία στα Τέμπη και οι ευθύνες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσο επιβεβλημένη ή και ευπρόσδεκτη, υπό τις παρούσες τραγικές περιστάσεις, κι αν κρίνεται η χθεσινοβραδινή υπόσχεση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ότι «θα δουλέψουμε για το "ποτέ ξανά"», δεν αίρει την πεποίθηση πως σε αυτόν τον τόπο δρούμε κατά κανόνα εκ των υστέρων και όχι προληπτικά. 

Διότι προειδοποιήσεις, και δη ηχηρές, υπήρξαν από πολλές μεριές, αλλά ουδείς -κατά τα φαινόμενα- φάνηκε πρόθυμος να τις ακούσει. Εισακούστηκαν οι ρητές προειδοποιήσεις περί καθυστερήσεων, μη τήρησης φυσικού αντικειμένου και κακοδιαχείρισης συμβάσεων, που αφορούν έργα σηματοδότησης και ασφάλειας των γραμμών τις οποίες είχε διατυπώσει στην επιστολή παραίτησής του, ήδη από τον Απρίλιο του 2022, ο τότε πρόεδρος της επιτροπής ETCS της ΕΡΓΟΣΕ Χρ. Κατσιούλης;

Εισακούστηκαν οι προειδοποιήσεις -και μάλιστα με τη μορφή εξώδικης δήλωσης- της Ένωσης Προσωπικού Έλξης προς το υπουργείο Μεταφορών, τη ΡΑΣ, τον ΟΣΕ και τη Hellenic Train, ήδη από το φθινόπωρο, σχετικά με τις τεράστιες ελλείψεις και τις επικίνδυνες συνθήκες που επικρατούν στο ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο τα τελευταία χρόνια;

Εισακούστηκαν οι προειδοποιήσεις του κ. Βασίλη Ζαβογιάννη, εκπροσώπου των εργαζομένων στο ΔΣ της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, για «παροπλισμό» των βασικών μέσων ασφαλείας που προλαμβάνουν ένα ατύχημα με τρένο;

Εισακούστηκαν οι δραματικές προειδοποιήσεις, μόλις προ εικοσαημέρου, της συνδικαλιστικής οργάνωσης εργαζομένων στον ΟΣΕ, «ΔΕΣΚ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ» σχετικά με την απουσία μέτρων ασφαλείας;

«Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις», υποστήριζαν μόλις τρεις εβδομάδες πριν το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών…

Πρόκειται για διαπιστώσεις, δε, οι οποίες στερούνται κομματικού χρωματισμού, καθώς συνάδουν και με τα λεγόμενα του κ. Κώστα Γενιδούνια, προέδρου των μηχανοδηγών του ΟΣΕ, σύμφωνα με τον οποίο «δεν λειτουργεί τίποτα. Γίνονται όλα με ανθρώπινο παράγοντα, χειροκίνητα. Είμαστε στο manual (χειροκίνητο)... ούτε οι ενδείξεις λειτουργούν, ούτε τα φωτοσήματα, ούτε ο έλεγχος της κυκλοφορίας».

Έτσι, λοιπόν, όσο απαραίτητες κι αν ήταν οι πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις αναφορικά με το «ποτέ ξανά» ή όσο θεάρεστη κι αν υπήρξε η παραίτηση του κ. Αχ. Καραμανλή -υπενθυμίζοντας σε αυτόν τον τόπο το από πολλού χρόνου ξεχασμένο νόημα της ανάληψης πολιτικής ευθύνης-, το ερώτημα παραμένει: θα αποδοθούν οι ευθύνες σε όσους κώφευσαν σε αυτές τις προειδοποιήσεις και στην ανάγκη σεβασμού της ανθρώπινης ζωής;

Είτε πρόκειται για ανθρώπινο λάθος, κάτι το οποίο φάνηκε να προεξοφλεί χθες ο πρωθυπουργός, είτε περί σχεδιαστικού, όπως υποστηρίχθηκε επίσης χθες εκ μέρους ειδικού, το ερώτημα παραμένει: γιατί είχε αφεθεί το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας σε λειτουργική κατάσταση αντίστοιχη εκείνης προ 30 ετών και δεν είχε εκσυγχρονιστεί, ούτως ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας;

Ακόμη κι αν ανθρώπινο χέρι έφταιγε για το μοιραίο λάθος, γιατί απουσίαζαν όλες εκείνες οι δικλίδες ασφαλείας από το σύστημα, που θα απέτρεπαν τη μετατροπή αυτού του λάθους σε τραγωδία; Εντέλει, για ποιους λόγους αγνοήθηκαν όλες αυτές οι ρητές προειδοποιήσεις και όσοι τις αγνόησαν δεν πρέπει να αναλάβουν τις -εκ του νόμου- ευθύνες τους;

Εκ των πραγμάτων, το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη εκτός από τραγικό στέκει και ως μνημείο μίας τρανής συστημικής αποτυχίας εκ μέρους των «αρμοδίων» στην Ελλάδα.

Στην ίδια χώρα όπου ρέει πακτωλός κοινοτικής χρηματοδότησης και όπου τα επιδόματα κάθε λογής  μοιράζονται αφειδώς, δεν υπήρξε η απαραίτητη ταχύτητα εκσυγχρονισμού για τον σιδηρόδρομο. Και σε πολλά από τα τμήματά του όπου υπήρξε πρόοδος, σημειώθηκε συνάμα και οπισθοχώρηση, καθώς ξηλώθηκαν απαραίτητοι νεωτερισμοί.

Για όλα αυτά πρέπει να υπάρξει -εκτός από «ποτέ ξανά»- και λογοδοσία.