Οι υποκλοπές, η κόντρα και οι θεσμοί

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Η συζήτηση λήγει εδώ, κ. Τσίπρα. Ό,τι είχατε να πείτε το είπατε». Η τελευταία φράση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, πριν την αποχώρησή του, με μία μάλλον αιφνιδιαστική έξοδο, από τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, σηματοδοτεί την εκπνοή των όποιων ελπίδων υπήρχαν για την αποφυγή μίας τοξικής προεκλογικής περιόδου και της πόλωσης που εκτιμάται ότι θα τη συνοδεύσει.

Ασχέτως εάν όντως ορισμένοι καταγράφουν την αιφνίδια έξοδο Μητσοτάκη ως υποχώρηση ή προσπάθεια υπεκφυγής από ερωτήματα σχετικά με το εάν παρακολουθούνταν ο υπουργός Κ. Χατζηδάκης και ο ΑΓΕΕΘΑ Κ. Φλώρος, τα οποία είχε υποβάλει νωρίτερα ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως Α. Τσίπρας.

Εντέλει, ας το αποδεχθούμε. Ήταν μία συζήτηση κατά την οποία δεν μάθαμε και πολλά πράγματα. Ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Α. Τσίπρας επανέλαβε κατά τρόπο συνεπή το δριμύ κατηγορητήριό του εναντίον του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος ένιψε για ακόμη μία φορά τας χείρας του και παρέπεμψε το θέμα στη δικαιοσύνη.

Άρα προς τι ο κόπος και από τι η διαφυγή;

Ούτε αποκαλύψεις υπήρξαν, ούτε εκπλήξεις, ούτε και κάποιου είδους συναίνεση επί του συζητούμενου νομοσχεδίου περί την ΕΥΠ, το οποίο αποτέλεσε την πολυαναμενόμενη, τουλάχιστον από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, αφορμή για την παροχή απαντήσεων από την κυβέρνηση επί της υποθέσεως των υποκλοπών.

Έτσι, με την κοινοβουλευτική συζήτηση επί ενός θέματος το οποίο ταλανίζει την κοινή γνώμη από το καλοκαίρι και πλέον εξελίσσεται ως εβδομαδιαίο σίριαλ, ελέω μερίδος του Τύπου, να παραμένει σε επίπεδο εντυπώσεων και ανταλλαγής κατηγοριών ότι η άλλη πλευρά ψεύδεται, ποια ελπίδα έχει άραγε ο κάθε πολίτης να μάθει επιτέλους την αλήθεια, αν όχι την ίδια τη δικαιοσύνη;

Το ύστατο καταφύγιό του.

Από την άλλη πλευρά, ποια ελπίδα έχει η ίδια η κυβέρνηση, να λάμψει η αλήθεια, αν δεν βρεθεί τρόπος να παραμεριστεί η «κουρτίνα» του διαβόητου απορρήτου, το οποίο επικαλέστηκαν ενώπιον Βουλής κρίσιμοι κρίκοι που εκλήθησαν να καταθέσουν επί του ζητήματος, δηλώνοντας ότι κωλύονται να μοιραστούν ό,τι και όσα γνωρίζουν επί της υποθέσεως;

Είναι η επίκληση του ίδιου απορρήτου το οποίο οι πρώην πρωθυπουργοί Κ. Καραμανλής και Α. Σαμαράς επεσήμαναν ότι στέκει ως εμπόδιο ώστε να λάμψει η αλήθεια. Γεγονός το οποίο δεν παρέλειψε, βεβαίως, να επισημάνει ο κ. Τσίπρας.

Παρακολουθούνταν παράνομα υπουργοί της κυβέρνησης, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και σειρά άλλων προσώπων; Υπάρχει εμπλοκή ή και ευθύνη της κυβέρνησης σε αυτές τις παρακολουθήσεις; Αφορά όλη αυτή η υπόθεση μία σκευωρία ψεύδους ή όχι; Εάν η κυβέρνηση δεν προχωρήσει σε μία νομοθετική ρύθμιση, η οποία να επιτρέπει την άρση του κωλύματος του απορρήτου, όπως ζητά η αντιπολίτευση, ποια ελπίδα υπάρχει ώστε να λάμψει η αλήθεια εγκαίρως και να ξεπεραστούν τα σημερινά κωλύματα;

Αν και η μόνη πραγματικά αρμόδια να διαλευκάνει αυτή την υπόθεση είναι η δικαιοσύνη, η ταχύτητα με την οποία θα το πράξει είναι καταλυτικής σημασίας, όπως επεσήμανε πρόσφατα ο ίδιος ο κ. Ντογιάκος.

Ακόμη κι αν η κυβέρνηση δεν μηνύσει όσους προχωρούν σε αποκαλύψεις του είδους, όπως την προτρέπει η αξιωματική αντιπολίτευση, η δικαιοσύνη είναι η μόνη που μπορεί και οφείλει, υπό τις περιστάσεις, να ρίξει φως αλλά και να επιμερίσει ευθύνες, εφόσον αυτές προκύψουν.

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.