Ευρωκοινοβούλιο: Οι όμορφες αποφάσεις όμορφα καίγονται

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε πρώτη ανάγνωση, η απόφαση που έλαβε χθες με συντριπτική πλειοψηφία το Ευρωκοινοβούλιο, με την οποία ζητά την απόσυρση όλων των ξένων δυνάμεων από τη Λιβύη, μισθοφορικών ή μη, και την κατάργηση του «μνημονίου» που συνήψε η συγκεκριμένη χώρα με την Τουρκία, θα όφειλε να αποτελεί αιτία πανηγυρισμών στην Αθήνα.

Στην πραγματικότητα, όμως, πλην ακόμη ενός βέλους στη νομική φαρέτρα της Ελλάδας, αυτή η απόφαση ελάχιστη σημασία έχει στη σκακιστική αρένα της Ανατολικής Μεσογείου. Ο δε λόγος απλός: η ΕΕ, θεσμός εκπροσώπησης των πολιτών της οποίας είναι το Ευρωκοινοβούλιο, ουδεμία δυνατότητα ή ακόμη και βούληση έχει να εφαρμόσει στην πράξη τη συγκεκριμένη απόφαση.

Όταν από τον Μάρτιο του 2020 η ΕΕ στέκει αδύναμη να επιβάλει το εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στη Λιβύη, επιτρέποντας στο τουρκικό πολεμικό ναυτικό να συνοδεύει ανενόχλητο πλοία μεταφοράς βοήθειας ή εξοπλισμούς κάθε είδους προς τις παραστρατιωτικές οργανώσεις που υποστηρίζει η Άγκυρα στην Τρίπολη και ευρύτερα στη Λιβύη, γιατί θα έπρεπε να περιμένουμε ότι θα υπάρξει ανταπόκριση στη χθεσινή απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου;

Όταν η Τουρκία διατηρεί στρατιωτικές βάσεις αλλά και μισθοφορικά στρατεύματα στη Λιβύη, απότοκο των δραστηριοτήτων της στη Συρία και των επαφών της με ακραίες ισλαμιστικές παραστρατιωτικές ομάδες και η ΕΕ στέκει ανήμπορη να πράξει οτιδήποτε για αυτό, γιατί θα έπρεπε να επηρεάσει τη γενικότερη εικόνα στη συγκεκριμένη χώρα η χθεσινή απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου;

Για την ακρίβεια, φίλτατοι, το μόνο που πραγματικά αναδεικνύεται διαμέσου της λήψης αποφάσεων αυτού του είδους, όσο «θεάρεστες» κι αν αυτές εμφανίζονται για την Αθήνα, είναι η τραγική απουσία ενιαίας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής στην ΕΕ. Η απουσία ευρωστρατού. Διότι δίχως ικανές στρατιωτικές δυνάμεις, εξωτερική πολιτική δεν είναι δυνατόν να ασκηθεί.

Η Τουρκία διαθέτει σήμερα εγκατεστημένη στρατιωτική ισχύ σε σειρά χωρών, συμπεριλαμβανομένων της Αλβανίας, του Αζερμπαϊτζάν, του Ιράκ, του Κοσσυφοπεδίου, της Λιβύης, του Κατάρ, της Σομαλίας, της Συρίας και βεβαίως της Κύπρου. Βάσει αυτών των δυνάμεων συντηρούνται οι νεο-οθωμανικές ονειρώξεις του κ. Ερντογάν. Βάσει αυτών των στρατευμάτων και εκείνων που απειλεί ότι θα εξαπολύσει για ακόμη μία φορά κατά των Κούρδων της Συρίας μπορεί να ονειρεύεται έναν νέο «αιώνα της Τουρκίας» στην περιοχή.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η απόφαση που έλαβε χθες το Ευρωκοινοβούλιο μπορεί να σήκωσε ορισμένα βλέφαρα στο τουρκικό Υπουργείο των Εξωτερικών, δεν προκάλεσε όμως τίποτε περισσότερο από αδιαφορία στο παλάτι του Ερντογάν. Γνωρίζουν οι εξ Ανατολών γείτονές μας ότι πρόκειται απλώς για θόρυβο εκ της κάποτε διαφιλονικούμενης, μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, πόλης του Στρασβούργου, όπου η έδρα του Ευρωκοινοβουλίου.

Υπό το πρίσμα όλων αυτών, το επόμενο διάστημα θα παρακολουθούν τους Ευρωπαίους να ερίζουν περί του επιπέδου τιμής στο οποίο θα πρέπει να οριστεί το πλαφόν του φυσικού αερίου, ενόσω οι ίδιοι θα απολαμβάνουν -σε σαφώς χαμηλότερα επίπεδα τιμών- ενεργειακή ασφάλεια, ελέω της φίλης τους Ρωσίας.

Την ίδια ώρα, δε, θα κατηγορούν την ΕΕ ότι «έγειρε τη ζυγαριά» υπέρ της Ελλάδος, με τη στάση που υιοθέτησε στα ελληνοτουρκικά, κάτι «επικίνδυνο» για την περιοχή, όπως υποστηρίζουν και θα συνεχίσουν να απειλούν τη χώρα μας, είτε με νυκτερινές επισκέψεις είτε με το casus belli, σε περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει τα νόμιμα, βάσει του διεθνούς δικαίου της Θάλασσας, δικαιώματά της και επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο.

Κατά τα λοιπά, προφανώς, η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου ήταν θετική για τη χώρα μας, ακόμη κι αν παραμένουμε αποκλεισμένοι από κάθε διεθνή διάσκεψη για τη Λιβύη!

Μην το πείτε όμως παραέξω…