Ναυάγιο αξιών στις όχθες Αιγαίου και Εβρου

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, όπως χαρακτηρίζεται πλέον η αδίστακτη χρησιμοποίηση μεταναστών και προσφύγων από την Τουρκία, στο πλαίσιο των ιδιότυπων παζαριών που διεξάγει με τη Δύση, συνιστά μία πραγματικότητα με την οποία η χώρα μας είναι αντιμέτωπη εδώ και καιρό.

Τόσο στον Έβρο, ο οποίος συγκλονίστηκε προ διετίας από τα κύματα μεταναστών και προσφύγων που ωθούσε η Τουρκία προς την Ελλάδα, όσο και στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, όπου εξακολουθητικά χάνονται ανθρώπινες ζωές, με ευθύνη, κυρίως, Τούρκων διακινητών.

Μπορεί από το βήμα του ΟΗΕ ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να κατηγορεί την Ελλάδα για απάνθρωπες επαναπροωθήσεις, όμως οι τουρκικές αρχές είναι εκείνες που ωθούν, αποδεδειγμένα πλέον, αυτούς τους ανθρώπους προς τη Δύση, υπό συνθήκες που συχνά αποδεικνύονται δολοφονικές.

Τα δύο πολύνεκρα ναυάγια μεταναστευτικών λέμβων στα Κύθηρα και στη Λέσβο στις αρχές του μηνός αλλά και η μεσαιωνικού χαρακτήρα μεταχείριση που επιφύλαξε, μόλις την Παρασκευή, η Τουρκία σε 92 μετανάστες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να διαβούν κακοποιημένοι και γυμνοί την ελληνοτουρκική μεθόριο, στον Έβρο, οφείλουν να αποτελέσουν σημείο αφύπνισης τόσο για την ΕΕ όσο και για τη λοιπή διεθνή κοινότητα. Η συναίνεση, δε, ως προς αυτό είναι ευρεία, όπως καταδεικνύουν αναρτήσεις όπως του τομεάρχη Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Κατρούγκαλου και του ευρωβουλευτή της ΝΔ, Στ. Κυμπουρόπουλου.

Η Ελλάδα ευλόγως οφείλει να προστατεύσει τα σύνορά της αλλά και να διεθνοποιεί τις πρακτικές της Τουρκίας, όπως έπραξαν εκ νέου εσχάτως τόσο ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος  στο συμβούλιο Υπουργών Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης, στο Λουξεμβούργο, όσο και ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Νότης Μηταράκης, με δημόσια ανάρτησή του. Συνάμα όμως οφείλει να κρατήσει ψηλά και τη σημαία της διαφάνειας.

Εκθέσεις όπως αυτή της OLAF που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας δεν περιποιούν τιμή στη χώρα μας και θα όφειλαν να αποτελέσουν έναυσμα ερευνών και στην πατρίδα μας, δίχως να υποτιμάται ούτε λεπτό ο ρόλος που η Τουρκία διαδραματίζει στο μεταναστευτικό.

Έτσι, λοιπόν, η μόνη αποτελεσματική οδός απόκρουσης της τουρκικής προπαγάνδας κατά της χώρας μας οφείλει να διέρχεται διαμέσου της διαφάνειας με την οποία η Ελλάδα πρέπει να προσεγγίζει το μεταναστευτικό ζήτημα.

Ακριβώς όπως η ύπαρξη οπτικοακουστικού υλικού, το οποίο αντλήθηκε μέσω καμερών στα σκάφη του Λιμενικού, βοήθησε να καταδειχθεί η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού εκ μέρους της Τουρκίας, η τοποθέτηση καμερών σώματος στους άνδρες του Λιμενικού και της συνοριοφυλακής θα προσέφερε αδιάψευστες μαρτυρίες ως προς τα πραγματικά γεγονότα στα όποια μελλοντικά περιστατικά. Ούτως ή άλλως, αντίστοιχα μέτρα έχουν ήδη θεσμοθετηθεί στην Ελληνική Αστυνομία.

Όσο πιο διαφανής είναι η προσέγγιση της Ελλάδας στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού τόσο μικρότερο το περιθώριο να της αποδοθεί οποιαδήποτε μομφή ή κατηγορία επ’ αυτού. Αντίστοιχα, τόσο ευχερέστερο το έργο της αποδόμησης των ισχυρισμών Ερντογάν αλλά και οποιουδήποτε άλλου, περί επαναπροωθήσεων εκ μέρους της χώρας μας.

Εντέλει, στην Ελλάδα εναπόκειται η προάσπιση των αρχών και αξιών που -υποτίθεται- χαρακτηρίζουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, του οποίου είναι λίκνο. Εάν μια δημοκρατική χώρα όπως η δική μας χάσει το στοίχημα της διαφάνειας, έναντι ενός απολυταρχικού καθεστώτος όπως αυτό που ανήγειρε στη γείτονα ο Ερντογάν, τότε ποια η μεταξύ τους διαφορά;