Μία αξιολόγηση… στα ψιλά

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αυτές τις ημέρες διεξάγεται στην Αθήνα ακόμη μία αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας και της πορείας εκτέλεσης του προϋπολογισμού της χώρας από τεχνικά κλιμάκια των ευρωπαϊκών θεσμών. Δηλαδή της πάλαι ποτέ τρόικας.

Το γεγονός, σε ευθεία αντίθεση με το παρελθόν, δεν έλαβε ιδιαίτερη δημοσιότητα στον Τύπο, έγχαρτο ή ηλεκτρονικό, πλην εξαιρέσεων, και ούτε αναμένεται να λάβει κατά τη λήξη του.

Αν και το πόρισμα των κοινοτικών ελεγκτών αναμένεται να δοθεί στη δημοσιότητα τον επόμενο μήνα και να κρίνει στο Eurogroup του Δεκεμβρίου την εκταμίευση ορισμένων «υπόλοιπων» προηγούμενης δόσης προς την Ελλάδα, του μάλλον μη αμελητέου ύψους των 750 εκατ. ευρώ, δεν θα κρίνει ούτε την πορεία της χώρας ούτε εκείνην της κυβέρνησης, όπως αντίστοιχα πορίσματα του παρελθόντος.

Πρόκειται για την τελευταία αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας βάσει του παλαιού συστήματος των τριμηνιαίων αξιολογήσεων ενισχυμένης εποπτείας (δεδομένου ότι η έκβασή της συνδέεται με την αποδέσμευση των παραπάνω κονδυλίων) και συνάμα την πρώτη του μεταμνημονιακού εξαμηνιαίου συστήματος εποπτείας, που υφίσταται για το σύνολο των κρατών-μελών της ευρωζώνης. Για την ακρίβεια, από τις 21 Αυγούστου εφέτος, η χώρα βρίσκεται σε στάδιο απλής μεταπρογραμματικής εποπτείας, όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Κύπρος και η Πορτογαλία.

Οι νέοι εξαμηνιαίοι έλεγχοι, δε, δεν θα αφορούν ζητήματα όπως η εκπλήρωση προαπαιτούμενων ή το τικάρισμα της λίστας με τις μεταρρυθμίσεις, ώστε να φθάσουμε στο τάδε ή στο δείνα ορόσημο της αξιολόγησης ή του μνημονίου. Θα αφορούν αμιγώς οικονομικούς δείκτες και εάν αυτοί βρίσκονται στο επιθυμητό και συμπεφωνημένο επίπεδο. 

Με άλλα λόγια, θα αφορούν στην ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας μας και στο οριστικό τέλος της υπόθεσης Greek statistics, που τόσο κόστισε στην Ελλάδα. Έπρεπε όμως να περάσουν τρία μνημόνια και τέσσερα χρόνια μεταμνημονιακής εποπτείας για να φθάσουμε εδώ.

Σύμφωνα με τους φίλτατους του Υπουργείου Οικονομικών, η Ελλάδα θα μπορεί πλέον να ασκεί ελεύθερα την οικονομική της πολιτική, με προτεραιότητες που θα καθορίζονται από την Αθήνα και όχι από τις Βρυξέλλες.

Έτσι έχουν, όντως, τα πράγματα. Με μία, όμως, διευκρίνιση. Φθάσαμε σε αυτό το σημείο, της «απελευθέρωσης» της διαδικασίας λήψης αποφάσεων, επειδή καταδείξαμε καθ’ όλη τη διάρκεια των προηγούμενων ετών, ότι είμαστε σε θέση να λειτουργούμε εντός των κοινοτικών πλαισίων που διέπουν τη δημοσιονομική διαχείριση. Δείξαμε, δηλαδή, ότι η τρέχουσα διαδικασία λήψης αποφάσεων δεν εδράζεται πια σε κριτήρια προ του 2010, τα οποία οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία.

Ας μην ξεχνάμε ότι η παρακολούθηση από τους κοινοτικούς θεσμούς θα συνεχιστεί έως το 2059, δηλαδή μέχρι η χώρα να εξοφλήσει τουλάχιστον το 75% των δανείων που έχει λάβει στη διάρκεια των τριών μνημονίων. Όπως επίσης οφείλουμε να μην ξεχνάμε, όσο απίθανο κι αν αυτό φαντάζει σήμερα, ότι σε περίπτωση  που καταπέσουν οι προβλέψεις των ιδιαίτερα ευνοϊκών ρυθμίσεων υπό τις οποίες τελεί το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού δημόσιου χρέους, τότε η πόρτα της χρεοκοπίας ανοίγει για ακόμη μία φορά.

Με άλλα λόγια, μπορούμε σήμερα, όντως, να κουνήσουμε το μαντίλι του αποχαιρετισμού στην πάλαι ποτέ τρόικα, κατά τρόπο πραγματικό και όχι φαντασιακό (όπως ήθελαν ορισμένοι κατά το παρελθόν), επειδή ανακτήσαμε τη χαμένη αξιοπιστία μας.

Αυτή η απώλεια μας είχε οδηγήσει στη χρεοκοπία και αυτή μας στοίχισε δώδεκα χρόνια δεινών.

Ας μην τη χάσουμε ξανά!