Ελληνοτουρκικά: Τα drones, οι προβοκάτσιες και ο κατευνασμός

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Με το αφήγημα περί στρατικοποίησης των νησιών του Αν. Αιγαίου και με δημοσιεύματα όπως το χθεσινό του τουρκικού πρακτορείου Anadolu, βάσει του οποίου η Ελλάδα φέρεται να προχωρά σε περαιτέρω εξοπλισμούς της νησιωτικής μεθορίου, η Άγκυρα επιδιώκει δύο τινά: πρώτον, να καταδείξει ότι η Ελλάδα είναι ο «επιτιθέμενος» και δεύτερον, να προκαλέσει αντιδράσεις επί του πεδίου που θα της επέτρεπαν να «απαντήσει» είτε με θερμό επεισόδιο είτε με ακόμη μεγαλύτερη κλιμάκωση.

Απώτερος στόχος, η δημιουργία ενός νέου πλαισίου «τετελεσμένων», όποια κι αν είναι αυτά, ικανών να οδηγήσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, εφ’ όλης της ύλης, με την Ελλάδα. Η κλιμάκωση, δε, στη διάρκεια των τελευταίων μηνών, της ρητορικής που χρησιμοποιεί ο πρόεδρος Ερντογάν όσο και μέλη της κυβέρνησής του συνηγορούν ως προς τούτο.

Βάσει αυτής της λογικής, ωστόσο, η Ελλάδα εμφανίζεται αφενός να «ανέχεται» ομολογημένες πράξεις κατασκοπείας επί των εδαφών της, όπως αυτή που είδε το φως της δημοσιότητας χθες, αφετέρου να αδρανεί ακόμη και σε υπερπτήσεις drones υπεράνω εδαφών της.

Κατά τους γνωρίζοντες, αυτή η τακτική αφορά τόσο στην αποφυγή τυχόν επεισοδίου με τη γείτονα όσο και στην προσπάθεια αποφυγής αποκάλυψης του όποιου εξοπλισμού διαθέτει η χώρα μας για την αντιμετώπιση αυτής της νέας απειλής που θέτουν τα drones.

Πρόκειται, ωστόσο, περί μίας φενάκης. Έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, ελάχιστα είναι εκείνα τα οποία θα μπορούσαν να σταματήσουν τους σχεδιασμούς της Άγκυρας. Αντίθετα, η τακτική κατευνασμού και αποφυγής δημιουργίας έντασης που εφαρμόζει η Ελλάδα εκλαμβάνεται ως αδυναμία και ενισχύει τις ορέξεις του αναθεωρητικού γείτονά της.

Μολονότι το ΓΕΕΘΑ υποστηρίζει κατά τρόπο συνεχή και μονότονο ότι οι υπερπτήσεις των drones αντιμετωπίζονται βάσει των διεθνών κανόνων, κατά πάγια πρακτική, στην πραγματικότητα ελάχιστα μπορεί να πράξει έναντι «εισβολών» αυτού του είδους, μία χώρα στη θέση της Ελλάδας. Η δε «επικοινωνία» με την άλλη πλευρά για τον επαναπροσανατολισμό αυτών των μη επανδρωμένων αεροσκαφών δεν συνιστά λύση.

Υπ’ αυτό το πρίσμα αλλά και υπό το φως των «κόκκινων γραμμών» ως προς την παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας που έθεσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης από το βήμα του ΟΗΕ, η Ελλάδα οφείλει να επανεξετάσει τη στρατηγική που ακολουθεί για την αντιμετώπιση υπερπτήσεων μη επανδρωμένων αεροσκαφών υπεράνω των εδαφών της και να καταστήσει σαφή αυτή την πολιτική της σε φίλους και εχθρούς.

Η Άγκυρα, ούτως ή άλλως, πλέον δεν συμβαδίζει με τη λογική. Επιχειρεί μέσω ενός μνημονίου που έχει συνάψει, υπό αμφισβητούμενες συνθήκες, με τη Λιβύη και το οποίο απορρίπτεται ως παράνομο από τη διεθνή κοινότητα, να σφετεριστεί μία ΑΟΖ που δεν της ανήκει βάσει θεμελιωδών προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Με αντίστοιχα αίολα επιχειρήματα, δε, επιχειρεί να αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία επί σειράς νήσων του Ανατ. Αιγαίου.

Οι σχεδιασμοί της είναι προφανείς και δεν πρόκειται να ανατραπούν, όποια κι αν είναι η στάση της Ελλάδας. Αντίθετα, η παρούσα διαλλακτικότητα και αυτοσυγκράτηση που επιδεικνύει η χώρα μας, ακόμη κι αν «βολεύει» ή εάν σημειώνεται σε ευθυγράμμιση με τις επιθυμίες των κυριότερων συμμάχων μας, ενθαρρύνει τη συνέχιση αυτής της πολιτικής εκ μέρους των γειτόνων και οδηγεί, αναπότρεπτα, σε περαιτέρω κλιμάκωσή της, καθώς ενισχύει το τουρκικό αφήγημα περί «γκρίζων ζωνών» και αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας.

Υπό τις περιστάσεις αλλά και ιστορικά, ο κατευνασμός οδηγεί στα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα. Όσο κι αν -πρόσκαιρα- εμφανίζεται «χρήσιμος».