Ο Δαρβίνος, ο Πέτσας και η συγγνώμη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τι είπε χθες ο κ. Πέτσας, ξεσηκώνοντας τόσες αντιδράσεις, αν όχι το αυτονόητο σχετικά με την επιβίωση  του ανθρώπου;

Τι διαφορετικό είχε αυτό που είπε, από όσα μας άφησε κληρονομιά ο Δαρβίνος ή ακόμη και από τον τρόπο σκέψης των αρχαίων, «συν Αθηνά και χείρα κίνει»;

Προφανώς τίποτε. Εάν ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσαρμοστεί, οδηγείται νομοτελειακά στον αφανισμό του. Αυτό που απουσίαζε όμως, κατά τρόπο τρομακτικά εκκωφαντικό, από τα λεγόμενά του, ήταν η ανθρώπινη παράμετρος. Η έγνοια και η αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο.

Αυτό ήταν το λάθος του και το διεύρυνε μη αναγνωρίζοντάς το, υποβάλλοντας μία στοιχειώδη συγγνώμη προς όσους δεν μπορούν, για λόγους αντικειμενικούς, να «προσαρμοστούν» ώστε να επιβιώσουν, όπως θέλουν τόσο ο ίδιος όσο και ο Δαρβίνος.

Έτσι, λοιπόν, όσο ρεαλιστικά κι αν ήταν όσα μας είπε χθες ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Στέλιος Πέτσας, δεν έπαυαν να ξεχειλίζουν από κυνισμό, απευθυνόμενα στους πολίτες αυτής της χώρας οι οποίοι επί σειρά ετών συντάχθηκαν με τα κελεύσματα της κυβέρνησης, τόσο της παρούσας όσο και των προηγουμένων και ανταποκρίθηκαν στα κίνητρα που η ίδια η πολιτεία θέσπισε για τη μετάβασή τους στο φυσικό αέριο. Κίνητρα που ακόμη ισχύουν σε πολλές περιπτώσεις.

Πολλές φορές επωμιζόμενοι χρέος εν μέσω ήδη βαριών υποχρεώσεων, κατόρθωσαν αυτοί οι πολίτες να κάνουν πράξη την «πράσινη» μετάβαση, αφήνοντας πίσω τους το ρυπαρό πετρέλαιο ως καύσιμο θέρμανσης και υιοθετώντας το φυσικό αέριο.

Σήμερα, εν μέσω καλπάζοντος πληθωρισμού και μειωμένων εισοδημάτων, κατά πόσον μπορούν να οπισθοδρομήσουν, ακόμη και με τη βοήθεια της πολιτείας; Αναρωτήθηκε ως προς αυτό ο φίλτατος κ. Πέτσας; 

Ένα τυπικό νοικοκυριό της μεσαίας τάξης, ακριβώς αυτό δηλαδή τη θύρα του οποίου θα κρούσει εκ νέου η κυβερνώσα παράταξη κατά τις επικείμενες εκλογές, κατά πόσον έχει τη δυνατότητα να αλλάξει για ακόμη μία φορά -και μάλιστα πρόσκαιρα- το καύσιμο θέρμανσης, εξασφαλίζοντας και επανεγκαθιστώντας όλο τον εξοπλισμό που πέταξε μόλις πριν από λίγα χρόνια;

Πρόσκληση σε τι είδους τρέλα είναι αυτή; 

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι η Ελλάδα, από κοινού με τη λοιπή Ευρώπη, αντιμετωπίζει μία ιδιαίτερα δυσχερή κατάσταση. Ο ρόλος όσων κρατούν τα ηνία αυτής της χώρας, όμως, δεν είναι η διαπίστωση του προβλήματος, το οποίο είναι προφανές για όλους, αλλά η επίλυσή του. Αν τούτο, δε, δεν είναι δυνατό, τότε  σαφώς οφείλει να εκλείπει ο κυνισμός, στα όρια του σαρκασμού, δείγμα του οποίου είδαμε χθες από τηλεοράσεως.

Έτσι λοιπόν, όσο προφανής κι αν είναι η ανάγκη εκ νέου δραστηριοποίησης των πολιτών για την προσαρμογή τους στα νέα ενεργειακά δεδομένα, άλλο τόσο είναι και αυτή της συνδρομής τους από την πολιτεία για τη διευκόλυνση του έργου τους.

Όπως αντίστοιχα προφανής είναι η ανάγκη αποφυγής αντίστοιχων ολισθημάτων στο μέλλον, όπως αυτό στο οποίο υπέπεσε ο κ. Πέτσας, εκ μέρους όσων είχαν την εύνοια του εκλογικού σώματος άπαξ και επιδιώκουν να τύχουν αυτής εκ νέου, κατά την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση.

Οτιδήποτε διαφορετικό θα συνιστούσε απουσία σεβασμού όχι μόνο στο εκλογικό σώμα αλλά κυριότερα στον συνάνθρωπο και θα αποτελούσε, εν πολλοίς, πολιτική αυτοκτονία αντί επιβίωσης.

Μία έννοια συναφής και ως προς όσα δαρβινικά μάς εξιστόρησε χθες ο κ. Πέτσας.