Ο Μητσοτάκης και το δίλημμα «εγώ ή οι άλλοι»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Προς όσους είχαν ακόμη τυχόν απορίες ως προς το δίλημμα ή το διακύβευμα της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης (ή ενδεχομένως, των επομένων, υπό τις περιστάσεις), ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης φρόντισε, αυτό το Σαββατοκύριακο, να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Ούτως ή άλλως, από ιδρύσεώς της, η πολιτική παράταξη της οποίας ηγείται είθισται να κατέρχεται στις εκλογικές αναμετρήσεις με διλήμματα αυτού ή σχεδόν αυτού του είδους.

Έτσι, λοιπόν, στον απόηχο της προηγούμενης διακυβερνήσεως, εκείνης του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία χαρακτήρισε ως καταστροφική, προέταξε ως μέτρο σύγκρισης τη δική του, η οποία υποστήριξε πως υλοποίησε όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικώς και πάντως, όπου έσφαλε ή αστόχησε, έμαθε από τα λάθη της και μπορεί πλέον να προσφέρει «συνέπεια, συνέχεια και σταθερότητα», εν μέσω περιρρέουσας αβεβαιότητας και πολλαπλών κρίσεων.

Κατά τον κ. Μητσοτάκη, ανεξαρτήτως των όποιων εσωκομματικών τριβών αντιμετωπίζει, εκ μέρους είτε της καραμανλικής πτέρυγος είτε άλλων, ή του πολιτικού κόστους που συνεπάγεται η υπόθεση των παρακολουθήσεων, ο πρωταρχικός του στόχος στις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις είναι να πείσει το εκλογικό σώμα ως προς τους κινδύνους που αντιμετωπίζει εάν οι «άλλοι» σχηματίσουν κυβέρνηση.

Κάτι, μαθηματικώς τουλάχιστον, δυνατόν κατά τον ίδιο, ακόμη και από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση, αυτήν της απλής αναλογικής. Και τούτο μολονότι οι «άλλοι» (όπου σε αυτούς συγκαταλέγονται ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, ο φίλτατος κ. Γ. Βαρουφάκης και η… ανοχή του ΚΚΕ) δεν διαθέτουν καν συγκροτημένο αφήγημα διακυβέρνησης. Όπως διερωτήθηκε, «εμείς αυτοί είμαστε, με τα καλά μας και τα άσχημα. Αυτοί τι λένε;». Έτσι, ο κ. Μητσοτάκης προέταξε εαυτόν, εμμέσως πλην σαφέστατα, ως τη σώφρονα επιλογή έναντι των «άλλων», οι οποίοι εν πολλοίς δεν έχουν διατυπώσει καν μία ολοκληρωμένη πρόταση διακυβέρνησης.

Σε κάθε ένα από τα καίρια ζητήματα πολιτικής στα οποία αναφέρθηκε χθες, όπως τα δημοσιονομικά, την οικονομική πολιτική, τα ενεργειακά, την κοινωνική πολιτική, τα εθνικά θέματα κ.α., ο κ. Μητσοτάκης προέταξε το αφήγημα της σώφρονος πολιτικής.

Βάσει αυτού του αφηγήματος, η κυβέρνηση παρέχει δίχτυ στήριξης σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, στο μέτρο όμως που της επιτρέπει η δημοσιονομική ευταξία. Αντίστοιχα, αν και τροποποιεί την ενεργειακή της πολιτική υπό το φως της παρούσας ενεργειακής ένδειας, διατηρεί ως «μονόδρομο» τον στόχο της απολιγνιτοποίησης και της μετάβασης σε μία πιο «πράσινη οικονομία» και ούτως καθ’ εξής. Τέλος, προτάσσει την παράμετρο της προσήκουσας πλην λελογισμένης εθνικής απάντησης στην Τουρκία.

Ακόμη και στο ζήτημα του εκλογικού νόμου, από το οποίο εξαρτάται η εξασφάλιση ενδεχόμενης αυτοδυναμίας κατά τις προσεχείς εκλογές, σύμφωνα με προτάσεις που δέχεται, επέλεξε τη λεγόμενη θεσμική λύση, απορρίπτοντας το ενδεχόμενο νέας αλλαγής. «Δεν είμαι κωλοτούμπας. Οι κανόνες πρέπει να είναι σταθεροί και δεν νοείται να αλλάζουν πριν τις εκλογές. Θα πορευτούμε με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Τόνισε δε ότι προτιμά να αναλώσει την ενέργειά του στο να πείσει τους πολίτες για την αξία της αυτοδυναμίας και τους κινδύνους που συνοδεύουν το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης από τους άλλους, ακόμη και αν η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα.

Σε αντίστοιχες γραμμές είχε κινηθεί και μία ημέρα νωρίτερα, κατά την ομιλία του το βράδυ του Σαββάτου στα εγκαίνια της ΔΕΘ, όπου επεσήμανε ότι έρχεται καταιγίδα και χρειάζεται ισχυρός καπετάνιος και έμπειρο πλήρωμα.

Εν πολλοίς, ο φίλτατος κ. Μητσοτάκης συνόψισε το δίλημμα των εκλογών στο περίφημο «εγώ (σ.σ. ο σώφρων) ή αυτοί (σ.σ. οι καταστροφικοί)», ενώ επανέλαβε τουλάχιστον δις ότι αυτοδύναμη κυβέρνηση δεν σημαίνει και μονοκομματική κυβέρνηση, υπονοώντας ενδεχόμενη συνεργασία με άλλες δυνάμεις. Προσωποποίησε δε το συγκεκριμένο δίλημμα αντιπαραβάλλοντας εαυτόν με τον κ. Τσίπρα και απαντώντας στις αιτιάσεις Ανδρουλάκη περί του επικεφαλής τυχόν κυβέρνησης συνασπισμού.

Το ζήτημα είναι κατά πόσον θα γίνει πιστευτός. Τόσο εσωκομματικά όσο και από το λοιπό εκλογικό σώμα...